De plaatsen van de aanslagen door de islamfascisten heten Parijs, Berlijn, Barcelona. Ze heten niet Warschau, Praag en Boedapest. Oost-Europa heeft nooit meegedaan aan de omvolkingspolitiek van de West-Europeanen en plukt daar nu de vruchten van. Het voorbeeld van Oost-Europa toont aan: wie een einde wil maken aan de islamitische terreur in West-Europa, moet een einde maken aan de islamitische omvolking van West-Europa. Wie dat niet wil, wil meer terreur. En wie meer terreur wil, heeft daarvoor zijn redenen.
Na iedere nieuwe aanslag door islamfascisten in West-Europa lezen we in de leugen-pers steeds dezelfde koppen van “Terreur in Europa”. In werkelijkheid echter is de islam-fascistische terreur “in Europa” helemaal geen “Europees” probleem. Ze is uitsluitend een West-Europees probleem. De islamfascisten moorden in Londen, Parijs, Berlijn en Barcelona – dus alleen daar, waar tientallen jaren lang d.m.v. een bewuste vestigings- en omvolkingspolitiek die etnisch-politieke structuren werden gecreëerd, waarop de barbaren uit de Oriënt nu dankbaar teruggrijpen voor hun barbarisme.
Alleen daar, waar in de afgelopen decennia door misdadige West-Europese regeringen systematisch in grote aantallen leden van een moord- en doodslag-ideologie genaamd de islam werden gevestigd, is nu ook de kritieke massa moord- en doodslag-potentieel te vinden om de eerste aanvallen op de Europese autochtonen voor te bereiden – en zodoende consequent toe te werken naar de burgeroorlog die de islamitische veroveraars uiteindelijk voor een werkelijk volledige verovering nodig hebben.
In Oost-Europa daarentegen hebben de regeringen na de val van het IJzeren Gordijn alle influisteringen van West-Europese ideologen getrotseerd en met inzicht gehandeld. Het blinde West-Europese fanatisme wat betreft “multiculturalisme” hebben ze niet nagedaan – ook omdat in hun voormalig marxistische landen het cultuur-revolutionaire maoïsme, dat sinds 1968 de geestelijke basis voor zelfhaat en zelfvernietiging vormt, over geen enkele maatschappelijke traditie beschikte.
De Oost-Europese landen hebben daarom nooit deelgenomen aan de etnische vestigings- en omvolkingspolitiek van West-Europa – en ze verzetten zich er tot op de dag van vandaag terecht tegen om zich deze politiek en de daarachter zittende crue ideologie eigen te maken. Het aantal edele wilden uit de Oriënt is in Polen, Tsjechië en Hongarije nog steeds zeer laag. Terwijl West-Europa onophoudelijk afglijdt naar onrust, zijn de burgers van Oost-Europa in het gelukkige bezit van verantwoordelijk, reëel politiek handelen: hun voetgangerszones zijn veilig en zullen dit zeer waarschijnlijk blijven. Want in Warschau en Boedapest vinden de islam-fascistische moordenaarsbendes, in tegenstelling tot Berlijn en Parijs, noch de nodige terugtrek- en rustgebieden, die zij nodig hebben voor de ongestoorde voorbereiding en uitvoering van hun moordaanslagen, noch vinden ze genoeg mede-moordenaars, omdat er simpelweg te weinig Oriëntalen zijn.
Propaganda van een lotsgemeenschap voor het machtsbehoud van Brussel
De politieke redenen voor het foutieve meerekenen van Oost-Europa in de meldingen over terreur in “Europa” zijn gemakkelijk te doorzien. Doordat de terreur door de West-Europese propaganda-pers als een zogenaamd gezamenlijk Europees probleem wordt voorgesteld, dient in het bewustzijn van de West-Europeanen het opvallende verschil tussen de veiligheidssituatie in hun eigen landen en de landen van Oost-Europa uitgewist te worden. De West-Europeanen dienen in de eerste plaats helemaal niet op het idee te komen dat een bepaald deel van “Europa” helemaal niet door terreur wordt getroffen. Want als ze dit zouden doen, dan zouden ze heel snel de vraag naar de oorzaken stellen waarom ze in de straten van Praag veilig kunnen flaneren en in de straten van Parijs minder veilig zijn – deze vraag dient uiteraard onder alle omstandigheden vermeden te worden.
Wie daarentegen constant hoort en leest dat het om heel “Europa” zou gaan, vergeet op een bepaald moment dat er daadwerkelijk nog een compleet vreedzaam deel van Europa bestaat – en stelt daarom ook geen vragen aan de politiek. Bovendien wordt hij ontvankelijk voor een gemeenschappelijke lotsgemeenschap van alle “Europeanen”: als gezamenlijke slachtoffers sluit men zich onwillekeurig ook over de landsgrenzen heen aaneen. Dit natuurlijke menselijke gedrag van een lotsgemeenschap kan dan weer gemakkelijk gebruikt worden voor het project “EU”: meer gemeenschapszin – dat betekent in de praktijk nog meer macht voor Brussel. Strategisch gezien is de islam-fascistische terreur in West-Europa daarom in Brussel – en zeker ook in Berlijn – gegarandeerd niet helemaal onwelkom.
Het voorbeeld van Oost-Europa leert: wie een einde wil maken aan de terreur in West-Europa moet een einde maken aan de islamitische omvolking van West-Europa. Hij moet het pure aantal van de in West-Europa levende islamaanhangers reduceren – het liefst tot het Oost-Europese niveau. Wie dat niet wil, wil meer terreur. En wie meer terreur wil, heeft daarvoor zijn redenen.
Lees verder bij de Bron: E.J. Bron
