Wat ooit klonk als een sprookje uit 1001 nacht, bleek slechts een van de vele verhaaltjes vanuit Wall Street om investeerders geld uit de zak te kloppen. Nu is de droom voorbij, de schalie olie droom.
Een tweede Saoedi-Arabië wilde men destijds worden. Onafhankelijk van importen waardoor er minder geld uitgegeven hoefde te worden aan het militaire apparaat om de olie import via de zeewegen naar de USA veilig te stellen.
Voor een tijd verheugden de politiek, de oliemaatschappijen en de investeerders in de Verenigde Staten zich over een snel toenemende nationale olieproductie. Wie beter keek zag reeds vroeg dat dit sprookje ook een schaduwzijde had.
De schalieolievoorraden waren met de conventionele boormethodes voor langere tijd niet goed bereikbaar. Door de nieuwste technieken in de boortechniek en hogere kennis van de geologie is de ontginning van deze olie wel mogelijk. Dit echter voor een hoge prijs. Nu wordt de politiek en de investeerders de rekening gepresenteerd.
In vergelijking met de conventionele oliewinning heeft fracking twee grote nadelen. De productie is relatief duur. Om een vat olie te winnen zijn de kosten gemiddeld rond de USD 60 per vat. 1 vat is 159 liter. De schalieolie bevindt zich gespreid in vele kleine ruimtes in het gesteente waardoor het noodzakelijk is om eerst een mix van water met zand en chemicaliën onder zeer hoge druk in het gesteente te pompen waardoor het gesteente zich met vele schuurtjes opent. Het zand dient ertoe dat de schuurtjes open blijven en de chemicaliën dat alles vloeibaar blijft en zich geen verstoppingen kunnen vormen.
De kosten van de winning van conventionele olie als in Saoedi-Arabië zijn nog geen 20% van die van fracking als in de USA. Om marktaandeel en invloed te houden kan Saoedi-Arabië de productie hoog houden en evengoed nog winst maken op de olie productie. Verder beschikt dit land over grote financiële reserves.
De Amerikaanse schalie olie industrie wordt hard geraakt. Dit heeft vooral met het tweede grote nadeel van deze onconventionele oliewinning te doen: behalve het gebruik van grote hoeveelheden water en chemicaliën moet er ook steeds weer opnieuw geboord worden. Bij ieder olieveld neemt de productie na een bepaalde tijd af. Nergens gaat dit zo snel als bij fracking. Na twee jaar wordt er hooguit nog slechts 10% van de oorspronkelijke hoeveelheid gewonnen. Het gevolg is dat er steeds weer nieuwe boringen noodzakelijk zijn op een andere locatie.
Met olieprijzen boven de 100 dollar per vat is dit geen groot probleem, want er wordt nog altijd winst gemaakt. Nu wordt er verlies gedraaid en wordt het steeds moeilijker om investeerders voor de nieuwe boringen te vinden.
De olieproductie uit schalieolie in de Verenigde Staten begint inmiddels terug te lopen. In het ‘Eagle Ford feld’ in Texas werden er in maart 2015 nog 1.7 miljoen vaten per dag gewonnen. In januari 2016 zullen dit er nog slechts 1.2 miljoen vaten per dag zijn. Hetzelfde geldt voor de andere grote olievelden in de USA. Het sprookje van een onafhankelijkheid van olie-importen vanuit het buitenland zal niet uitkomen.
In Wall Street is de winst reeds gemaakt, anderen zullen financieel hard getroffen worden. Het gaat niet alleen om een paar gierige investeerders die zich op de oliemarkt vergokt hebben. Deze fracking boom is niet uit het niets ontstaan. Deze is gefinancierd op krediet. Net als in de Amerikaanse huizenmarkt tot 2007 is dit krediet gebundeld en met Triple A ratings doorverkocht. Het is slechts een kwestie van tijd totdat de eerste fondsen bankroet gaan.
Ook op het politieke en geopolitieke vlak zal het veranderingen met zich meebrengen. Doordat de USA zich als toekomstig onafhankelijk van olie importen vanuit het buitenland hebben ingeschat is er onder Obama een relatief milde politiek uitgevoerd in het Midden Oosten. In Syrië werd dit duidelijk toen de Amerikanen besloten om het Assad regime niet te bombarderen maar de regime change aldaar aan de bondgenoten Saoedi-Arabië en Turkije over te laten.
Obama zit in zijn laatste ambtsjaar en zal waarschijnlijk niet veel veranderingen doorvoeren in zijn politiek. Van de opvolger van Obama kunnen we een actievere inmenging in het Midden Oosten verwachten. Vrij vertaald uit het Duits van Bernd Heim, gepubliceerd op vrijdag 18 December.
Nog een kleine aanvulling: De oliemaatschappijen die betrokken zijn bij de fracking techniek doen altijd zeer geheimzinnig over de chemicaliën die bij deze methode van winning gebruikt worden. Hier is een goede reden voor. De gebruikte chemicaliën bestaan onder andere uit benzeen en tolueen. Zowel benzeen als tolueen zijn uiterst kankerverwekkend.
Deze chemicaliën zijn zeer vluchtig en vermengen zich snel met water. Om bij het gesteente te komen waar de olie (of gas) zich bevindt, moet er diep geboord worden. Hierbij wordt er door het grondwater geboord wat zich dichter bij de oppervlakte bevindt. Dan worden deze chemicaliën onder zeer hoge druk door de boring vanaf de oppervlakte door het grondwater in het gesteente geboord om deze te splijten. Als alles perfect verloopt, komen deze chemicaliën alleen in het onderliggende gesteente en niet in het grondwater.
Het is vrijwel onmogelijk om te controleren of alles perfect verloopt en of er geen benzeen of tolueen in het grondwater terecht komt. Als er toch lekkage is geweest kunnen de gevolgen pas vele jaren later duidelijk worden. Met dergelijke chemicaliën zullen de gevolgen zeer ernstig zijn.
Naar mijn mening kunnen we deze olie en gas voorlopig beter in het gesteente laten zitten en pas winnen als dit mogelijk is zonder het gebruik van dit soort uiterst giftige chemicaliën. In plaats van mogelijk vergiftigd grondwater kunnen we onze kinderen en kleinkinderen beter de waardevolle olie en gas voorraden laten erven.
Lees verder bij de Bron: Biflatie.nl
Photo by Patrick Hoesly 
