Het Childrens Health Defense Team publiceerde op 17-09-2019 een artikel waaruit des te meer blijkt dat het nationale vaccinatiebeleid ongemerkt is overgegaan in een streven naar een wereldwijd gelijkgetrokken vaccinatiebeleid. Het grotere plaatje van de snelle ontwikkelingen van het afgelopen jaar, waarin de druk op ouders om hun kinderen te vaccineren is wereldwijd sterk toegenomen wordt steeds duidelijker.
De argumenten zijn zwak. Er is geen sprake van een noodsituatie, de rechten van de burgers worden ondermijnd, en zelfs medici worden steeds meer in het nauw gedreven. Wij hebben het artikel voor u vertaald, en hopen dat u de moeite wilt nemen om het te lezen. Het maakt veel duidelijk.
Verplichte vaccins voor iedereen – een wereldwijd gecoördineerde agenda
(Childrens Health Defense Team) In de Verenigde Staten maken de mensen die zich bewust zijn van de risico’s van vaccins zich veel zorgen op dit moment. Steeds meer staten – en veel wetgevers van beide politieke partijen – zijn bereid om verplichtingen op te leggen die religieuze, ouderlijke en mensenrechten vertrappen, waaronder het waardevolle recht op ‘vrijheid en onschendbaarheid van zijn persoon’, zoals gewaarborgd door artikel 3 van de Universele Verklaring van de Rechten van de Mens.
Wat sommige Amerikanen zich misschien niet realiseren is dat het huidige streven naar verplichtingen niet alleen in de VS maar ook in andere landen wordt uitgedragen, wat een bredere – zelfs wereldwijde – agenda impliceert. Landen als Australië, Italië en Frankrijk hebben het voortouw genomen in de overgang van overheidsinterventies die ‘mensen slechts stimuleren of overhalen om te vaccineren’ naar het uitoefenen van steeds meer druk en intimidatie – ook al suggereert onderzoek dat ‘hardere stellingnames van artsen en volksgezondheidsdeskundigen de houding van het publiek juist polariseren’. De Australische wet van 2016 ‘no jab, no pay’ (geen prik – geen uitbetaling) bijvoorbeeld, houdt duizenden dollars aan kinderbijslag in voor ouders die als ‘vaccinweigeraars’ worden bestempeld. En in sommige Australische staten wordt aan niet-gevaccineerde kinderen de toegang tot kinderdagverblijven geweigerd.
In 2014 werd de Global Health Security Agenda (GHSA) opgericht om ‘de wereldwijde bescherming van de volksgezondheid tot een nationale en wereldwijde prioriteit te verheffen’. Een van de elf ‘actiepakketten’ waar de deelnemers van de GHSA het over eens waren, was een ‘Immunization Action Package’ (vaccin actie-pakket) dat het vaccin tegen mazelen gebruikt als indicator voor succes. In aanmerking genomen dat het doel van het actiepakket is om regionale en wereldwijde samenwerking te bundelen teneinde de vaccinatiegraad te verhogen, hoe moeten we de hysterie over de mazelen die internationale organisaties, regeringen en de media sinds de oprichting van de GHSA hebben aangewakkerd dan interpreteren?
Een onderling verbonden wereldwijd netwerk
Hoewel de media het niet over de Global Health Security Agenda hebben, kan de GHSA rekenen op aandacht en inzet van de machtigste mensen op aarde. Binnen vier maanden na de lancering in februari 2014 kreeg de GHSA een belangrijke goedkeuring van de G7 (red: de ‘Groep van Zeven’ (G7) is een internationale economische organisatie die bestaat uit de zeven grootste door het IMF (Intenational Money Fund) beschreven geavanceerde economieën ter wereld: Canada, Frankrijk, Duitsland, Italië, Japan, het Verenigd Koninkrijk en de Verenigde Staten). In september organiseerde president Obama de eerste grote bijeenkomst van deze nieuwe entiteit in het Witte Huis. Terwijl het publiek werd afgeleid door schokkende onthullingen van fraude bij de wereldwijd toonaangevende Centers for Disease Control (CDC) die een paar weken eerder door klokkenluider William Thompson (op 27 augustus 2014) werden gedaan, verklaarden de deelnemers aan de GHSA-vergadering dat: “Een biologische bedreiging (waarmee een uitbraak van een infectieziekte wordt bedoeld) waar dan ook ter wereld, is overal een biologische bedreiging. En het is de verantwoordelijkheid van de wereld om als één geheel te reageren.”
Eind 2016 tekende de vertrekkende president Obama op de valreep een ‘Executive Order’ die de GHSA bevestigde als een ‘nationale, presidentiële prioriteit’ en de VS positioneerde als een ‘geëngageerde, langdurige katalysator’ voor het uitvoeren van de doelstellingen van het partnerschap. Op dit moment telt de GHSA 67 lidstaten en tilt deze organisatie het concept van een ‘onderling verbonden wereldwijd netwerk’ naar een geheel nieuw niveau.
Allerlei publieke en particuliere adviserende partners zijn nu betrokken bij het streven naar ‘eenheidsmaatregelen’, met inbegrip van verschillende agentschappen van de Verenigde Naties (VN), de Wereldgezondheidsorganisatie (WHO), de Wereldbank, de Afrikaanse Unie (AU), de Europese Unie (EU) en zelfs het enigszins onheilspellende Interpol (International Criminal Police Organization).
Meerdere internationale initiatieven ondersteunen de GHSA, waaronder de in 2005 door de WHO gecoördineerde internationale gezondheidsvoorschriften (een 196-landenakkoord om ‘samen te werken voor wereldwijde veiligheid’) en doelstelling 3.8 van de duurzame ontwikkelingsdoelstellingen (SDG’s) van de VN, die de toegang tot ‘essentiële geneesmiddelen en vaccins voor iedereen’ promoot als onderdeel van een streven naar ‘Universal Health Coverage’ (UHC – universele gezondheidszorg). De voorstanders van deze met elkaar verweven initiatieven weerspiegelen de wereldwijd gefocuste aandacht in deze tijd op de vaccinatiegraad, het streven naar ‘meer verbonden denken’, ‘samenvoeging van de manier van aanpak’, ‘wederzijds versterkende agenda’s’ en ‘synergie tussen de versterking van het gezondheidssysteem en de inspanningen op het gebied van het verzekeren van gezondheid.’
Geen toeval
Eind 2014 heeft de EU uitgesproken vaccinatie tot een belangrijk instrument voor de volksgezondheid te verklaren. Dit heeft de Europese gemeenschap op het gebied van de volksgezondheid geïnterpreteerd als ‘een cruciale stap om de EU-maatregelen ter ondersteuning van de Europese lidstaten te versterken en een doeltreffend vaccinatiebeleid te implementeren.’ Het fundament werd gelegd door Italië – een lid van de G7 – die zich beschikbaar stelde om het GHSA-actiepakket voor vaccineren uit te voeren en die een van de eerste landen werd die verplicht vaccineren invoerde. Met enorme financiële investeringen door GlaxoSmithKline die verschillende vestigingen heeft in Italië, waar kunt u beter beginnen dan op het thuisfront?
Met de ‘toevallig’ uitbrekende mazelen die hen in de kaart speelde, bestaat er weinig twijfel dat besluitvormers verplichte vaccinatie om naar school te mogen als een winnende strategie beschouwen, en dat het gebruik van deze strategie toeneemt. De WHO heeft haar steentje bijgedragen aan de wereldwijde inspanning om ouders te dwingen hun kinderen te laten vaccineren. Zij verklaarde naar aanleiding van opgeblazen mazelenuitbraken dat vaccine hesitancy – de terughoudendheid of weigering om te vaccineren – een van de top tien gezondheidsbedreigingen wereldwijd is voor 2019. Het is duidelijk dat de mazelen een troefkaar is voor degenen die nationale variëteit in vaccinatieschema’s willen vervangen door een globaal ‘one-size-fits-all’-vaccinatieprogramma.
Politici die nieuwe verplichtingen overwegen, maar nog wel bereid zijn tot een zekere mate van onafhankelijk onderzoek, zouden moeten erkennen dat we ons in een valse vlag operatie bevinden. “Er is geen internationale noodsituatie”, maar de “politiek wordt gekaapt.” Hier zijn een handvol kritische vragen die wetgevers zich zouden moeten stellen:
Ten eerste kunnen symptomen van mazelen het gevolg zijn van ‘wildtype’ mazelen of van mazelenvirussen uit het vaccin, en de laboratoriumtesten die nodig zijn om het verschil tussen de twee te zien, worden zelden gedaan. Hoe kunnen experts consequent beleid voeren zonder volledige informatie over het aantal gevallen van mazelen die zijn veroorzaakt door het vaccin zelf?
Ten derde hebben verplichte vaccins effecten op sociale vraagstukken. Wat zijn de consequenties van het veranderen van beheerders van school- en kinderdagverblijven in ‘handhavingsagenten‘ die ‘informatie over niet-naleving moeten doorgeven aan autoriteiten?’ Wat betekent het voor het recht van een kind op onderwijs wanneer verplichtingen niet-gevaccineerde kinderen uitsluiten van schoolbezoek ‘gedurende de periode dat zij onderwijs zouden moeten krijgen?’
En tot slot, hoe zit het met de zorgverleners die zich tussen de spreekwoordelijke wal en het schip bevinden? Een onderzoek onder verpleegkundigen uit Michigan die ouders die niet-medische vrijstellingen aanvragen voorlichten over vaccins, ontdekte dat veel verpleegkundigen veel meer ‘complexere en genuanceerdere ideeën en gevoelens over de meningen van ouders over vaccins hadden’ dan verplicht vaccineren toe zou laten. Bovendien hadden veel verpleegsters een commitment om ouders te bevestigen in hun waarden, en te beschermen wat betreft hun rechten. “Verplicht vaccineren betekent dat respectvolle zorginteracties in gevaar komen, of afgesloten worden.
Pro-vaxxers hebben, na de beslissing van Frankrijk om strengere vaccin-verplichtingen op te leggen, opgemerkt dat op dit moment deze verplichtingen in de praktijk in feite de aarzeling of weigering om te vaccineren voeden. Bovendien, door aanzienlijke voordelen te verstrekken aan volgers die aan de weigeraars worden onthouden, dragen beleidsmakers bij aan een verdeel en heers klimaat die de ene groep boven en tegenover de andere plaatst. Zoals internationale onderzoekers onlangs schreven: ‘Politieke en ethische overwegingen zijn belangrijk. Verplichte vaccins zijn niet alleen een instrument voor de volksgezondheid, maar ook een politiek instrument. Het gebrek aan respect van de GHSA voor individuele en nationale soevereiniteit zal deze problemen verergeren en draagt weinig bij om de gezondheid van kinderen te verbeteren.’
Bron originele artikel: Vaccine Mandates for Everyone, Everywhere—A Globally Coordinated Agenda Childrens Health Defense Team
Vertaling voor Vaccinvrij: Door Frankema
Lees verder bij de bron: Earth Matters
