Zo ongeveer elke dag kom je in de media verhalen tegen over criminaliteit in de achterstandswijken en de onvrede van bewoners over het handelen van de woningcorporaties. Inmiddels richt de woede van buurtbewoners zich op de landelijke overheid nu blijkt dat gemeenten met de handen in het haar zitten. De kwaliteit van het wonen in de eigen leefomgeving schiet ernstig tekort door een falend beleid.
Probleemwijken door falend beleid
n de buurten met lage huurprijzen zijn de huurders met de bovenmodale inkomens weg gejaagd. Deze “scheefwoners” moesten vertrekken naar de duurdere vrije sectorwoningen om plaats te maken voor de lagere inkomens. Hiermee is een cultuur gecreëerd waarin de afzondering van de onderklasse met de bovenkant van de samenleving alleen is verergerd. Er zijn heuse probleemwijken gecreëerd.
“Leuker kunnen we het niet maken”
Mensen met psychische aandoeningen, immigranten, mensen met lage inkomens, verslaafden en criminelen hebben hun intrek genomen in de voor hen nog betaalbare huurhuizen. Nou ja, met huurtoeslag, zorgtoeslag en kindgebonden budget uiteraard. In onze verzorgingsstaat doen we aan herverdeling van inkomen.
Inkomens vanaf anderhalf keer modaal en hoger betalen wat meer belasting en daarvan wordt een deel doorgeschoven naar de onderlaag in de vorm van toeslagen. “Leuker kunnen we het niet maken,” riep ooit de Belastingdienst.
De slogan die hun ondergang betekende toen later duidelijk werd dat er door onvoldoende controle teveel aan toeslagen werd uitgekeerd. Toen moest het roer om en ging er streng gecontroleerd worden. Ook dat viel niet in goede aarde getuige de duizenden “kinderopvangtoeslag-slachtoffers.”
De schuld van het kapitaal
“Het is allemaal de schuld van het kapitaal,” wordt dan door de critici van het kapitalisme geroepen. Dat klopt in zekere zin wel. De kwantitatieve verruiming van de geldhoeveelheid door centrale banken stroomt via de financiële markten naar het grootkapitaal van de elite i.p.v. naar de massa in de samenleving.
Hiermee is een inkomensongelijkheid ontstaan die maatschappelijk niet is uit te leggen. We zien dat nadrukkelijk terug in het bezuinigingsbeleid van de regering waardoor de financiering in de richting van de sociale woningbouw ernstig tekort schiet.
En dan dit: Woningcorporaties betalen zelfs 2 keer zoveel belasting dan commerciële verhuurders en 10 keer meer belasting dan particuliere verhuurders voor een huurwoning met dezelfde waarde. Zie grafiek:
Een bak geld naar sociale woningbouw
Het gaat om verhuurderheffing en vennootschapsbelasting. Door de aanhoudende stijging van de WOZ-waardes gaat de verhuurderheffing nog meer omhoog. Nu breekt mij de klomp. Wat is dat voor krom beleid? Als woonwijken in Nederlandse middelgrote steden zo snel veranderen in getto’s dan moet er heel snel een bak geld naar de sociale woningbouw.
Achterstandsbuurten met hun woonomgeving moeten heringericht worden. De renovaties, isolaties en andere verduurzamingsmaatregelen worden door de enorme heffingen voor de corporaties vrijwel onuitvoerbaar. Laat staan de vervangende nieuwbouw en herinrichting van de buurten. De impact hiervan wordt door politiek Den Haag zwaar onderschat.
Verhuurderheffing omruilen naar huurderkorting
Ik zou zeggen doe even simpel en schaf direct die verhuurderheffing af en tegelijk de huurtoeslag. Leg de toeslagen-miljarden neer bij de corporaties en doe aan huurmatiging. De inkomstenbelasting kan heel goed als instrument dienen voor inkomenspolitiek. Verhoog de heffingskortingen voor de lagere inkomens met een huurhuis. In de aangiften inkomstenbelasting is direct zichtbaar wie eigenaar is van een eigen woning zodat op die manier woningeigenaren niet kunnen opteren voor de extra huurderkorting.
Dus bovenop de algemene heffingskorting en andere heffingskortingen een extra huurderkorting. Heel simpel, een trapsgewijs hogere huurderkorting al naar gelang het inkomen lager is. Zo kent de arbeidskorting bijvoorbeeld 5 verschillende schijven. De corporaties bepalen het beleid met betrekking tot huurprijzen die omlaag kunnen door ze vrij te stellen voor de verhuurderheffing.
Investeren voor een gezonde samenleving
Door deze ingrijpende operaties mist de schatkist miljarden aan belastingopbrengsten. Echter zal de investering in een beter en betaalbaarder woon- en leefklimaat zichzelf terug betalen doordat een gezonde samenleving veel minder een beroep doet op de zorg. De werkdruk en financiering in de zorg loopt de spuigaten uit. Een ‘gezonde’ toekomstvisie van onze politici is in deze kwestie zeer gewenst.
Er is haastige spoed geboden nu zo pijnlijk duidelijk wordt hoe de leefomstandigheden zijn in veel meer stadswijken dan de gemiddelde burger denkt. Een groot deel van onze bevolking begeeft zich niet in achterstandswijken. De rondwegen in de steden leiden er keurig om heen en je moet er al een bekende hebben wonen anders kom je er nooit. De wijken staan ook niet als toeristische attractie bekend.
Hollandse getto’s
De jongerenwerkers van de Jeugdzorg hebben al herhaaldelijk aangedrongen om meer geld om ontspoorde jongeren in die wijken op een doeltreffende manier te benaderen. In mistroostige getto’s loert de criminaliteit en dealen de drugsdealers. Geen fijne plek om op te groeien. Als hier niet dringend actief beleid op wordt gezet dan komen politie, justitie en jeugdzorg handen en agenten tekort om nog enigszins de orde te handhaven.
Mogen nu al militairen worden getraind om met Oud en Nieuw de Politie te helpen handhaven in een oorlogsgebied. Het is werkelijk onverstaanbaar dat in een kleinschalig landje als Nederland getto’s ontstaan. We hebben niet één stad met meer dan een miljoen inwoners. Zie hier het lijstje van steden met probleemwijken:
Amsterdam 862.965 inwoners (cijfers Wikipedia januari 2019)
Rotterdam 644.618
Den Haag 537.833
Utrecht 352.866
Eindhoven 231.642
Tilburg 197.020
Almere 207.904
Groningen 202.285
Breda 150.520
Nijmegen 176.731
Geweldincidenten, het nieuwe normaal (?!)
Hoe erg is het al niet als er probleemwijken zijn in steden met aantal inwoners van rondom 200.000. Nederland heeft probleemsteden gecreëerd met een onguur woon- en leefklimaat, mede door een fout inkomensbeleid. De problemen zijn te lang onder tafel gehouden. Elke dag duiken er berichten op over ontspoorde jeugd en verwarde personen in probleemwijken die elkaar met messen en slagwapens te lijf gaan. Of “gewoon” een handhaver of buschauffeur in elkaar meppen.
Dit geweldincident gebeurde dus in Uithoorn, een stad(je) met slechts 29.424 inwoners. Het is verontrustend om te lezen dat zelfs in kleinere steden pedagogische problemen bestaan die de NL-samenleving doet ontsporen.
Wopke, is er nog wat over?
Het tempo waarin ‘ongehoorde jongeren’ ontsporen gaat adembenemend hard. Er moet snel een gepast beleid op worden losgelaten. Het moet toch in politiek Den Haag doordringen dat we ernstig tekort schieten in de jeugdzorg, maar ook in andere sectoren van de zorg. Mede door ernstige personeelstekorten.
De malaise in onze achterstandswijken is een maatschappelijk probleem en wat mij betreft krijgt deze voorrang boven het oplossen van de stikstofcrisis. Kortom, er moet niet alleen een half miljard naar onze boeren, er moeten veel meer miljarden naar de sociale huursector en de (jeugd)zorg. Waar is het begrotingsoverschot van Wopke?
Lees verder bij de bron: Biflatie.nl
