In januari gaf de secretaris-generaal van de VN, António Guterres, opdracht aan zijn speciaal adviseur voor het verhinderen van volkerenmoord, Adama Dieng, om “een globaal actieplan tegen hatespeech en haatdelicten in een snelle procedure op te stellen”. Op een persconferentie over de uitdagingen van de Verenigde Naties voor 2019 benadrukte Guterres: “De grootste uitdaging waarvoor regeringen en instellingen nu staan, bestaat erin om te laten zien dat wij voor hen zorgen – en om oplossingen te mobiliseren die met antwoorden reageren op de angsten van de mensen…”
Een van deze antwoorden, zo leek Guterres te suggereren, is de afschaffing van de vrijheid van meningsuiting.
“We moeten elk segment van de samenleving in de strijd om de waarden waarmee onze wereld nu geconfronteerd wordt, erbij betrekken – en in het bijzonder tegen de opkomende hatespeech, vreemdelingenhaat en intolerantie optreden. We horen verontrustende, van haat vervulde echo´s van al leng geleden periodes”, zei Guterres. “Giftige opvattingen doordringen politieke debatten en vervuilen de mainstream. Laten we nooit de leren van de jaren-30 vergeten. Hatespeech en haatmisdaden zijn directe bedreigingen voor de mensenrechten…”
Guterres voegde er aan toe: “Woorden zijn niet genoeg. We moeten zowel bij het doordrukken van onze universele waarden als bij de bestrijding van de fundamentele oorzaken van vrees, wantrouwen angst en woede effectief zijn. Dat is de sleutel om de mensen mee te nemen om de waarden, die op dit moment zo sterk bedreigd worden, te verdedigen.”
Met andere woorden, vergeet u alles over de vrije uitwisseling van ideeën: de VN voelt zich in haar “waarden” bedreigd, en diegenen die deze waarden bekritiseren, moeten daarom uitgeschakeld worden. En dat niet alleen, de VN vergelijkt – onoprecht – het verschil van mening met haar agenda met de opkomst van fascisme en nationaalsocialisme in de jaren-30.
Nu is het actieplan, waar Guterres het in januari over had, klaar. Op 18 juni presenteerde Guterres het “Strategie- en actieplan van de Verenigde Naties tegen hatespeech”:
“Hatespeech is… een aanval op tolerantie, inclusie, verscheidenheid en het wezen van onze mensenrechtennormen en –principes”, zei Guterres. Hij schreef ook in een artikel over dit onderwerp: “Tegen diegenen die erop staan angst te gebruiken om gemeenschappen te splijten, moeten we zeggen: verscheidenheid is een rijkdom, nooit een bedreiging… We mogen nooit vergeten dat ieder van ons een “ander” is voor iemand ergens anders.”
Volgens het actieplan “rukt haat in de mainstream – in liberale democratieën en autoritaire systemen in gelijke mate op. En met elke gebroken norm worden de pijlers van onze gemeenschappelijke menselijkheid verzwakt”. De VN ziet voor zichzelf een beslissende rol: “In principe moeten de Verenigde Naties zich overal tegenover hatespeech opstellen. Zwijgen kan duiden op onverschilligheid tegenover bigotterie en intolerantie…”
Natuurlijk verzekert de VN een ieder dat “de bestrijding van hatespeech niet betekent de vrijheid van meningsuiting te beperken of te verbieden. Het betekent te verhinderen dat hatespeech tot iets gevaarlijkers escaleert, in het bijzonder wat betreft aanzetten tot discriminatie, vijandigheid en geweld, dingen die volgens het volkerenrecht verboden zijn.”
Behalve dat de VN definitief de vrijheid van meningsuiting probeert te verbieden, vooral die vrije meningsuiting die vragen stelt bij de agenda´s van de VN. Dit werd zichtbaar met het oog op het “Globale Pact voor veilige, geordende en reguliere migratie van de VN”, waarin uitdrukkelijk werd gezegd dat de openbare financiering van “media, de intolerantie, vreemdelingenhaat, racisme en andere vormen van discriminatie van migranten systematisch bevorderen”, gestopt zou moeten worden.
Wat precies intolerantie, vreemdelingenhaat, racisme of discriminatie uitmaakt, werd natuurlijk ongedefinieerd gelaten, zodat de bepaling een praktisch middel is voor regeringen, die media, die afwijken van de huidige politieke orthodoxie over migratie, van geld willen afzonderen.
In tegenstelling tot het Global Pact for Migration van de VN bevat het actieplan van de VN tegen hatespeech een definitie van hetgeen de VN beschouwt als “haat”, en het gaat toevallig om de meest ruime en vage van alle mogelijke definities:
“Iedere soort van communicatie in woord, geschrift of gedrag, die een persoon of een groep met betrekking op een persoon of een groep aanvalt of denigrerende of discriminerende taal gebruikt, gebaseerd op hun religie, etniciteit, nationaliteit, ras, huidskleur, afstamming, geslacht of een andere identiteitsfactor”. Met zo´n ruime definitie als deze zou welke uitlating dan ook “haat” genoemd kunnen worden.
Het actieplan “heeft tot doel om de VN de ruimte en de bronnen te geven om zich bezig te houden met hatespeech die een bedreiging vormt voor de principes, de waarden en de programma´s van de Verenigde Naties. De genomen maatregelen stemmen overeen met de internationale mensenrechtennormen en –standaards, in het bijzonder het recht op vrije meningsuiting en de vrijheid van spreken. De doelen zijn tweeledig: krachtiger inspanningen van de VN om de oorzaken en doordrijvers van hatespeech aan te pakken en effectieve reacties van de VN op de gevolgen van hatespeech voor de samenlevingen mogelijk te maken. “
De VN maakt in haar plan duidelijk dat zij “maatregelen op globaal en nationaal niveau wil uitvoeren en de interne samenwerking tussen de relevante VN-eenheden zal versterken” om op te treden tegen hatespeech. Ze is van mening dat “de bestrijding van hatespeech de verantwoordelijkheid is van iedereen – regeringen, samenlevingen, privésector”, en ze “heeft een nieuwe generatie digitale burgers op het oog, die in staat zijn hatespeech te herkennen, af te wijzen en zich er tegen te verzetten.” Wat een mooie nieuwe wereld.
In het plan legt de VN een serie zwaartepunten vast. Ten eerste zal de VN “meer moeten weten om effectief te handelen” en daarom relevante VN-eenheden… laten herkennen, controleren, data verzamelen en trends betreffende hatespeech laten analyseren”. Ze zal zich ook inspannen “een gemeenschappelijk begrip van de fundamentele oorzaken en doordrijvers van hatespeech over te nemen, om geschikte maatregelen te nemen om haar gevolgen zo goed mogelijk aan te pakken en/of te verzwakken.” Bovendien zal de VN “spelers identificeren en ondersteunen die vraagtekens plaatsen bij hatespeech.”
De VN-instellingen zullen ook “op de mensenrechten georiënteerde maatregelen uitvoeren, die erop gericht zijn iets te doen aan vergeldingsmaatregelen tegen haattirades en geweldsescalaties” en “maatregelen te bevorderen om te garanderen dat de rechten van de slachtoffers gehandhaafd blijven en hun behoeften bevredigd worden, ook door advocatuur en rechtshulp, toegang tot justitie en psychologisch advies.”
Verontrustend is dat de VN van plan is om rechtstreeks druk op de media uit te oefenen en kinderen door onderwijs te beïnvloeden:
“Het VN-systeem zou partnerschappen met nieuwe en traditionele media moeten opbouwen en versterken om hatespeech tot thema te maken en de waarden van tolerantie, niet-discriminatie, pluralisme, vrijheid van meningsuiting en vrijheid van spreken te stimuleren”, en “maatregelen in het formele en informele onderwijs te nemen om de waarden en vaardigheden van het onderwijs voor het globale burgerschap te stimuleren en de media- en informatiecompetentie te verbeteren.”
De VN is zich er heel goed van bewust dat ze strategische partnerschappen met een serie globale en lokale, staats- en privéspelers moet gebruiken om haar doel te bereiken. “De Verenigde Naties zouden partnerschappen met relevante belangengroeperingen, inclusief die werkzaam zijn in de technologiebranche, op te bouwen/uit te breiden. De meeste zinvolle maatregelen tegen hatespeech zullen niet alleen door de VN, maar ook door regeringen, regionale en multilaterale organisaties, privéondernemingen, media, religieuze en andere spelers van de burgersamenleving worden genomen”, staat er in het actieplan. “VN-eenheden”, voegt het plan toe, “zouden ook spelers van de privésector, inclusief sociale media ondernemingen, bij de maatregelen moeten betrekken die zij kunnen nemen om de principes en maatregelen van de VN ter bestrijding van haat-tirades te ondersteunen en partnerschappen tussen regering, industrie en burgersamenleving te bevorderen.” De VN verklaart ook dat zij “op aanvraag” de lidstaten op het terrein van de opbouw van capaciteit en de politieke ontwikkeling zal ondersteunen om hatespeech aan te pakken.”
Het actieplan laat ook zien dat het eerste concrete initiatief al gepland is. Het gaat om een “internationale conferentie over onderwijs ter preventie met het zwaartepunt op de behandeling en bestrijding van hatespeech, waaraan de ministers van Onderwijs zouden deelnemen.”
Het nieuwe actieplan sluit rechtstreeks aan bij de decennialange pogingen van de Organisatie voor Islamitische Samenwerking (OIC) om kritiek op de islam te verbieden. In aansluiting op de invoering van het actieplan van Guterres heeft Pakistan al een zes-punten-plan voorgelegd “om de nieuwe verschijningsvormen van racisme en religieuze haat, in het bijzonder Islamofobie, aan te pakken”. De presentatie werd door Pakistan samen met Turkije, de Heilige Stoel en de VN georganiseerd.
Volgens nieuwsberichten werd het plan door de permanente vertegenwoordigster van Pakistan bij de Verenigde Naties, ambassadrice Maleeha Lodhi, tijdens een zitting met de titel “Bestrijding van terrorisme en andere gewelddaden om redenen van de religie of van het geloof” voorgesteld.
“Een bijzonder alarmerende ontwikkeling is de opkomst van Islamofobie, die de jongste manifestatie van de oeroude haat vormt, die antisemitisme, racisme, Apartheid en vele andere vormen van discriminatie heeft voortgebracht”, zei de ambassadrice in haar toespraak. Ze voegde er aan toe: “Mijn minister-president Imran Khan heeft onlangs opnieuw dringende maatregelen ter bestrijding van de islamvijandigheid geëist, die tegenwoordig de meest gebruikte uitdrukking van racisme en haat tegen de ´ander´ is.”
“We zijn vastbesloten om de strategie van de VN tegen hatespeech te ondersteunen”, zei de Pakistaanse ambassadrice. “Dit is een moment waarop we samenkomen om de stroom van haat en fanatisme om te draaien, die de sociale solidariteit en het vreedzame samenleven dreigt te ondermijnen.”
In het jaar 2017 zou de vicepresident van Facebook voor openbare orde, Joel Kaplan, er op verzoek van de Pakistaanse minister van Binnenlandse Zaken Nisar Ali Khan mee ingestemd hebben om “vervalste pagina´s en expliciet van haat vervuld en provocatief materiaal dat aanzet tot geweld en terrorisme, te verwijderen”, omdat “de hele islamitische oemma krachtig gestoord werd en serieuze bedenkingen betreffende het misbruik van sociale media platforms ter verbreiding van blasfemische inhouden heeft.”
Bij de VN eiste de Pakistaanse ambassadrice Lodhi interventies door de staat ter bestrijding van hatespeech, inclusief nationale wetgeving, en eiste “de uitwerking van een meer doelgerichte strategie in de omgang met de verschillende uitdrukkingsvormen van Islamofobie”. Er zou een uitgangspunt van de “hele regering” en van de “hele samenleving” nodig zijn. In dit verband riep de Pakistaanse ambassadrice de secretaris-generaal ertoe op om samen te werken met een breed spectrum van spelers, waaronder regeringen, de burgersamenleving en sociale media ondernemingen om maatregelen te nemen en te verhinderen dat gebruikers van sociale media in gesluisd worden in online-bronnen van de radicalisering.”
De totale oorlog van de VN tegen de vrijheid van meningsuiting gaat verder.
Lees verder bij de bron: E.J. Bron
