Spanje perkt via de rechter de politieke rechten en het recht op vrije meningsuiting in. Een politieke beweging, die door de Spaanse staat als ongewenst wordt gezien, wordt zo gecriminaliseerd. Politieke tegenstanders worden veroordeeld en opgesloten als misdadigers.
Met dank aan juridische containerbegrippen zoals ‘opruiing’.
Vorig jaar in september (2018) was ik nog in Barcelona voor de Diada, de Catalaanse feestdag, inclusief grote actie. Bij die gelegenheid interviewden we (Karl Drabbe en ikzelf) enkele familieleden van gevangen Catalaanse activisten en bannelingen.
Wat me toen opviel was de gelatenheid. Ze wisten toen al hoe het zou aflopen. Ze zouden veroordeeld worden door het Spaanse Hooggerechtshof tot lange gevangenisstraffen. Daarna zou het beroep voor het Spaanse Grondwettelijke Hof worden afgewezen.
Vervolgens zou het Europees Hof voor de Rechten van de Mens in Straatsburg (EHRM) ze vrijspreken. Ondertussen zijn we dan vlot weer vier of vijf jaar verder.
Separatisme is een toegelaten politiek streven. Niet ik zeg dat, maar wel het EHRM. Het hof oordeelt in het Arrest-Refah Partisi dat staatskundige verandering nastreven als politiek project toegelaten is. (Sleutels tot ontgrendeling van Hendrik Vuye en Veerle Wouters, p. 169 e.v.)
Er zijn twee voorwaarden: ten eerste moet men democratische middelen gebruiken, dus geen geweld, ten tweede moet het maatschappijmodel dat men nastreeft democratisch zijn. Beide voorwaarden zijn in Catalonië vervuld.
Op elke actie of manifestatie, in elke toespraak of interview, hameren catalanisten erop dat hun verzet democratisch en pacifistisch is.
Dat er iets niet klopt, blijkt als het Catalaanse conflict ….
Lees verder bij de bron: Doorbraak.be
