In 2010 toen we een miljoen inwoners minder telden dan nu, beschikte ons land over 2.800 IC bedden.
Begin dit jaar hadden wij er slechts rond de 1.000 en dat is geen toeval.
Voordat we ons bezighouden met de grote ziekenhuisbedzwendel, eerst wat anders:
De Franse president is een beetje grieperig en heeft zijn afspraken voor de komende dagen afgezegd. Tja, dat kan gebeuren in deze tijd van het jaar, een paar dagen uitzieken Emanuel en je bent er zo weer bovenop.
Zo zou men tot nog niet zo lang geleden hebben gereageerd als iemand een beetje grieperig was. Gewoon, even lekker een paar dagen uitzieken, wat extra vitamines en voordat je het weet ben je weer de oude.
Dat was vroeger, in een tijd die niet meer bestaat.
Nu wordt er compleet hysterisch gedaan als iemand griep heeft en moet precies worden vastgesteld met wie degene contact heeft gehad. Het heet tegenwoordig ook geen griep meer maar “besmet met covid-19”. Dat klinkt wat geleerder en dreigender dan een griepje.
Tegenwoordig is het dan ook wereldnieuws als blijkt dat de Franse president Macron een beetje grieperig is.
Onlangs waren alle Europese leiders bijeen, inclusief Macron, die toen niet grieperig was, maar wel de griepvoorschriften goed in acht heeft genomen. Daarom hoeft onze leider rutte gelukkig niet in quarantaine. Alexander de Croo, de premier van België, is wel in quarantaine gegaan, maar dat komt waarschijnlijk omdat België dichter bij frankrijk ligt.
Wanneer we even terugkijken naar de opbouw van het scenario waarin wij ons nu bevinden, dan komen we uit in 2010.
Dit was het jaar waarin het beroemde Lockstep scenario van de niet zo Amerikaanse Rockefellers het levenslicht zag. Hierna nog even een klein stukje uit die voorspelling van de Joodse futuroloog Peter Schwartz.
Deze pandemie heeft ook een dodelijk effect op de economie. De mobiliteit van mensen en goederen komt zo goed als tot stilstand. Bedrijfstakken zoals het toerisme worden verwoest en er treden grote verstoringen op de in de voedselketen, waardoor er voedseltekorten ontstaan.
Winkels en kantoren die normaal wemelen van leven worden stille, lege, dode plekken, waar nog niet of nauwelijks mensen vertoeven.
Tijdens deze pandemie gaan nationale leiders wereldwijd steeds meer autoritair optreden. Ze vaardigen allerlei nieuwe besluiten uit waarbij de bewegingen van de mensen drastisch worden beperkt. Burgers worden gedwongen om maskers te dragen en er vinden controles van lichaamstemperatuur plaats bij treinstations en supermarkten.
En dan komt het bizarre. Zelfs nadat de pandemie langzamerhand verdwenen lijkt blijven de ingevoerde maatregelen niet alleen van kracht, ze worden zelfs geïntensiveerd. Dit om de wereld “preventief te beschermen” tegen allerlei zaken, variërend van een pandemie tot terrorisme. Om het volk goed te kunnen beschermen tegen allerlei mogelijke dreiging grijpt de overheid steeds meer macht.
Dat was hetzelfde jaar waar ons land nog beschikte over heel veel ziekenhuisbedden, hoewel de bevolking toen …..