Carin Bruekers (76) uit Deurne was tot aan haar pensioen secretaresse bij de NAVO in Brussel. Bij afdeling Sectie Vijf belandde ze in een wespennest.
Ze schreef er een boek over dat bol staat van onthullingen.
Blauw boekje
Ze bladert door een blauw boekje. Een op het eerste gezicht nietszeggend blauw boekje. Maar schijn bedriegt. Carin Bruekers glimlacht. ,,Hierin staan de belangrijke telefoonnummers van alle NAVO-medewerkers binnen de organisatie.” Het is een deel van de erfenis van haar carrière, vertelt ze, terwijl ze ook wat documenten, brieven en foto’s uit haar schrijfkamer haalt. ,,Echt geclassificeerde dingen mocht ik bij mijn vertrek niet meenemen. Ik heb dingen gezien die ik nooit in de openbaarheid mag brengen. Nooit. Daar heb ik een eed voor afgelegd.”
Bruekers werkte tot aan haar pensionering voor de NAVO in Brussel. In de jaren negentig was ze secretaresse in het kantoor van de hoogste baas, secretaris-generaal Manfred Wörner. Na zijn overlijden werd ze overgeplaatst naar Sectie Vijf, een afdeling waar hooggeplaatste militairen werken. Al gauw raakte Bruekers daar verstrikt in een web van interne chantagepraktijken. Ze schreef er een boek over: De Slangenkuil. Memoires die voor een groot deel gebaseerd zijn op feiten en voor een klein deel op fictie.
Geld lenen
De Slangenkuil speelt zich af in de jaren negentig, de tijd waarin Saddam Hoessein Koeweit binnenvalt. Carin Bruekers, in het boek omgedoopt tot Sophie, is nog maar net overgeplaatst naar Sectie Vijf. Ze zit in haar proeftijd van een halfjaar, een gebruikelijke gang van zaken bij een interne overplaatsing. Na vier maanden vraagt haar baas tienduizend Belgische francs te leen. Bijna zeshonderd euro. Bij de bankbalie van de NAVO wordt ze gewaarschuwd. ‘Is dit soms voor uw baas?’, vraagt de medewerkster. ‘Ik zou maar uitkijken. U bent niet de eerste aan wie hij zoiets vraagt.’
,,Ik schrok. Maar ik zat ook in mijn proeftijd”, vertelt Bruekers. ,,Ik verzorgde mijn man, die was ongeneeslijk ziek. Ik kon het me niet permitteren mijn baan te verliezen.” Ze geeft haar baas het geld, het begin van een periode waarin puzzelstukjes één voor één op hun plek vallen. Haar baas blijkt lid van een Internationaal Academisch Genootschap. Een exclusieve herensociëteit die in werkelijkheid een maffiaorganisatie blijkt te zijn. De voorheen succesvolle diplomaat wordt gegijzeld door omkopingen, een gokverslaving en drugs. ,,Naast geld wilde hij ook informatie van me. Hij dacht dat ik het erbij zou laten zitten, maar ik heb hem aangegeven. Toen is het allemaal pas begonnen.”
Commentaar: De maffia heeft in werkelijkheid niet zo veel macht als hier wordt voorgedaan. De verborgen machten trekken immers aan de touwtjes bij de NAVO, de organisatie die het heeft gemunt op Rusland. Het omkopen (én chanteren) van diplomaten en andere
hotemetoten is de manier bij uitstek om deze mensen op hoge posities in het gareel te houden zodat ze het moordzuchtige beleid van de NAVO zonder problemen zullen uitvoeren.Ex-valutahandelaar Ronald Bernard gaat hier op in tijdens zijn interview:
Hij spreekt over mensen die hun medemens en de aarde en alles wat erop leeft haten en die in staat zijn om daarom alles te vernietigen. Ronald heeft die schimmige wereld leren kennen door, aangetrokken door de hoge inkomsten, zich in het grote geld te begeven. Hij weet daardoor wie en wat er drijft achter het grote geld en weet ook welke verschrikkelijke macht er hierdoor over mensen wordt uitgeoefend. Door zijn positie in deze ‘handel’ is Ronald Bernard in contact gekomen met deze macht achter de schermen. Hij weet daardoor uit ervaring dat mensenlevens voor deze macht niet tellen. Hij heeft ook ervaren hoe mensen zoals hij chantabel worden gemaakt en gedwongen werden om te zwijgen, door ze gedrogeerd en gemindcontrolled vreselijke dingen te laten doen.
Hij doelt hier op seksueel en lichamelijk geweld tegen kinderen. Derhalve lijkt het erop dat deze ‘exclusieve herensociëteit’ die hierboven werd genoemd dezelfde methodes bezigt. Mensen die kinderen misbruiken zijn zeer makkelijk te chanteren. En dit soort netwerken houden elkaar de hand boven het hoofd: Het ‘Establishment’ van het VK: de ontmaskering van psychopathische koppen – pedofilie en moord op HELE hoge posities
Doofpot
© Irma Schiffers/De Vrije Media
De moedige ex-valutahandelaar Ronald Bernard.
Ze nam de Nederlandse journalist Haye Thomas in vertrouwen en huurde strafpleiter Max Moskowicz sr. in toen haar baan onder druk kwam te staan. ,,Iedereen op de afdeling wist het, maar niemand zei er iets over. Alles werd in de doofpot gestopt. Zaken losten daar doorlopend op in het niets. De afdeling was zwaarbeveiligd, maar het was een wirwar van verdwenen documenten. Cijferslotcombinaties van de kasten met top secretinformatie veranderden om de haverklap. Zelfs gecodeerde prullenbakken waren niet veilig.”
In het boek stapelen de bizarre en spannende situaties zich op. De lezer krijgt een onalledaagse inkijk achter de schermen van een gesloten bolwerk.
Zo licht Bruekers ook een tipje op van theorieën die her en der in het gebouw in bureaulades klaarlagen. De Guidestones theorie van de New World Order, bijvoorbeeld, moest de wereldbevolking terugdringen. Maar ook een soortgelijk document van de Amerikaanse oud-minister Kissinger, Plan for Food Control Genocide, circuleerde er. ,,Dat waren allemaal plannen om de bevolkingsgroei terug te brengen. Wilde de planeet behouden blijven, dan moesten elf van de twaalf mensen verdwijnen. Door gecontroleerde geboortebeperking, oorlog en hongersnood.”
Zwijgen
Na haar pensionering tekende Bruekers voor tien jaar zwijgen. ,,Een afkoelingsperiode noemen ze dat. Ik mocht er in die tijd niks over zeggen. Omdat het niet mijn bedoeling is om mensen er persoonlijk mee te beschadigen en voor mijn eigen veiligheid heb ik in mijn boek aliassen gebruikt.”
Ze schudt haar hoofd. ,,Je leert de mensen kennen, ja. Je leert de diplomatie kennen, beter gezegd. Ze glimlachen, doen de verschrikkelijkste dingen en lopen weer door.”
De Slangenkuil is te koop in alle boekwinkels. Op zondag 11 juni om 15.00 uur is er een presentatie bij Boekhandel Hub Berkers, Stationsstraat 42 in Deurne. Burgemeester Hilko Mak krijgt dan een exemplaar.
Over Carin
Carin Bruekers werd in 1941 geboren in Oudenbosch. Ze groeide op in Helmond.
Na de middelbare school doet zij in Zwitserland de opleiding Europees Secretaresse.
In januari 1964 wordt zij door het Ministerie van Buitenlandse Zaken uitgezonden naar het buitenland.
Ze werkt onder andere op de Nederlandse ambassade in Bonn en later in Pakistan en Dacca.
Na Parijs, Luxemburg, Monaco en Johannesburg belandt zij op het NAVO-hoofdkantoor in Brussel, waar ze onder anderen presidenten als George Bush senior en Gorbatsjov ontmoette.
Carin spreekt vier talen.
Ze woont in Deurne en is weduwe.
Commentaar: Waarschijnlijk zwijgt de schrijfster van dit boek over een aantal zaken zodat haar boek gepubliceerd kon worden en werd er fictie gebruikt om de geheimen van de NAVO af te zwakken. Of wellicht werd ze zelfs op het verkeerde been gezet door de verborgen machten zodat bepaalde desinformatie naar buiten gebracht kon worden.
Lees verder via de Bron: Sott.net
