De ene na de andere bank waarschuwt nu voor naderend onheil, met Albert Edwards van Société Générale als absolute ‘über-pessimist‘.
De vraag naar fysiek goud en zilver in de VS was op de eerste dag van de handel even groot als in de laatste zes maanden van 2015. Terwijl Chinezen en Russen de Yuan en de Roebel dumpen voor Dollars en Euros. Een ‘pratend hoofd‘ bij RTL-Z hield ons voor dat dit Chinezen en Russen waren die binnenkort nog op vakantie wilden in het buitenland. Maar zeker voor de Chinezen geldt dat ze in ons deel van de wereld alles kopen wat los en vast zit. En dat werpt een ander licht op die ‘run‘.
Instellingen en vermogende privé-personen zijn zich, net als de landen met een eigen munt, aan het positioneren voor een grote verandering. Een wereldwijde ‘reset‘. Als zodanig zijn correcties in een markt van alle tijden. Hele volksstammen houden zich dagelijks bezig met het lezen van de ‘theeblaadjes‘. Dat is tegenwoordig een onderdeel van de ‘service-economie‘. Er zijn omroepen, publicaties, en ‘financiële instellingen‘ die mensen een salaris geven voor het praten over ‘de markt‘.
U en ik betalen voor die ‘service‘. Direct, als we zelf via een ‘financiële instelling‘ geld beleggen, of ‘producten‘ kopen, of verkopen, die hun waarde ontlenen aan het spel van vraag en aanbod. Het salaris van de ‘service-verleners‘ is verdisconteerd in de opslagen die we bij de (elektronische) kassa af mogen rekenen, ongeacht of we gebruik hebben gemaakt van die ‘diensten‘, of niet. We betalen er ook voor als we zelf niet handelen, maar uit interesse kijken naar de programma’s waar de laatste lezingen van de ‘theeblaadjes‘ met elkaar worden vergeleken. De ‘kijkcijfers‘ trekken adverteerders, die de kosten voor die advertenties weer verhalen op hun klanten.
Dat soort luxe is in ons deel van de wereld welhaast vanzelfsprekend. Het wemelt van de banen die niet rechtstreeks zijn verbonden met de productie van wat dan ook, maar het gevolg zijn van onze vraag naar ‘duiding‘ en ‘regelgeving‘. Of ‘plat vermaak‘. Want naast de mensen die zelf handelen, of voor hun inkomen rechtstreeks afhankelijk zijn van wat ‘de markt‘ doet, die gretig afnemer zijn van wat de lezers van ‘theeblaadjes‘ ons te vertellen hebben, zijn er uiteraard in onze wereld ook zat mensen die de ontwikkelingen eerder zien als een ‘spannende soap‘. Liefst met veel verhalen over wie er nu weer stinkend rijk is geworden, of in minder dan geen tijd zijn complete vermogen zag verdampen door een verkeerde investering.
De ‘reset‘ waar ik hier al verscheidene bijdragen aan heb gewijd, is van een andere orde, naar het zich laat aanzien. En dat komt omdat de westerse banken, en beleidsmakers, de grip op ‘de markt‘ lijken te verliezen. Waardoor het weer een échte ‘markt‘ wordt. En dat gaat gruwelijk veel pijn doen!
Hoeveel pijn, en wie, of welk land de zwaarste klappen krijgt, is niet te voorspellen. Je kunt wel in algemene termen bepaalde sectoren aanwijzen die het vermoedelijk niet overleven. Maar dat is ook afhankelijk van de keuzes van politieke leiders, en hoeveel maatschappelijke steun zij krijgen voor de oplossingen waar zij mee komen. Zonder ingrijpen van de overheid dreigt anarchie en chaos. Mét een doortastende overheid dreigt fascisme en oorlog. In het bijzonder in landen waar de ‘luxe‘ zo vanzelfsprekend is, en velen hun inkomen te danken hebben aan ‘services‘ waar na de ‘reset‘ niet, of nauwelijks nog behoefte aan zal bestaan.
En dan is het te hopen dat het niet uitdraait op een soort ‘bijltjesdag‘, waar al die hard werkende zielen, die alle dagen druk in de weer waren met hun ‘theeblaadjes‘, ter verantwoording worden geroepen door mensen die ineens geen spaargeld of pensioen meer blijken te hebben. Een voorbode daarvan zagen we onlangs op CNBC, de Amerikaanse versie van RTL-Z, waar iemand van de FED doodleuk kwam vertellen dat ze het verkeerd hadden gehad. De chef ‘theeblaadjes-lezer‘ kreeg bijna ter plekke een hartaanval. Die zag zijn geest al zweven.
Laat één ding volstrekt helder zijn: Als dat moment aanbreekt, gaat bij mij de vlag half-stok. Dan hebben we het verknald. Ik ben niet een van die ‘markt-aanbidders‘ die in de grootschalige destructie van alles wat ons lief is primair ‘kansen‘ ziet. Dus hoop ik eerlijk gezegd dat ik het mis heb. Dat ik het té somber zie. Of dat er ‘achter de schermen‘ al een alternatief klaar ligt, dat zonder al te veel pijn de weg naar herstel wijst.
Lees verder bij de Bron: Stop de bankiers
Photo by Mike Licht, NotionsCapital.com 
