De meeste Nederlanders menen dat ze in een democratisch bestuurd land leven. Het woord democratie komt immers van het Griekse demos (volk) en kratein (heersen). Letterlijk vertaald zouden wij dus gezegend moeten zijn met een bestuursvorm waarin de wil van het volk de bron is van legitieme machtsuitoefening. De waarheid is dat we steeds minder te zeggen hebben.
Wat bij ons doorgaat voor democratie vertoont alle symptomen van totaal verval van krachten. Syp Wynia, journalist bij Elsevier Weekblad, constateerde recent weer zo’n symptoom: “Na de lobbycratie – politieke invloed kopen – nu ook de expertocratie.” Expertocratie lijkt op technocratie. Beleidsmakers beslissen aan de hand van adviezen van experts, of wie daarvoor doorgaan. Dat gebeurt in mondiaal verband bij de VN waar tegen de wil van de nationale volkeren de omvolking van Europa bedisseld wordt. Het speelt ook bij de energietransitie aan de Haagse ‘sectortafels’. Ook daar ontbreekt het volk. Dat is alleen goed om de megalomane plannen van de ‘experts’ te betalen.
Expertocratie is eigenlijk ‘verplaatsing’ van de politiek. Van Den Haag naar ambtenarij, naar maatschappelijke organisaties, naar stad of regio, naar rechters, naar intergouvernementele organisaties zoals de VN, en niet te vergeten de EU. Die verplaatsing doet afbreuk aan de democratie, zoals bij de gang van zaken rond het Pact van Marrakesh goed te zien was. Vertegenwoordigers van regeringen – het soort experts dat in belangrijke kwesties zelden gelijk heeft – kwamen na jaren onderhandelen met verregaande voorstellen. Die werden vervolgens in nationale parlementen gesteund. Liefst stiekem en zonder debat.
Zo is in de achterliggende decennia onze nationale soevereiniteit alsmaar verder gesloopt en de democratie om zeep geholpen. Democratie bestaat alleen in een nationale staat. Afbraak van Nederland als natiestaat is daarom afbraak van de democratie. Thierry Baudet toont dat haarfijn aan in ‘De aanval op de natiestaat’
Nu, veel te laat, merkt het volk hoe het slinks en sluipend buitenspel gemanoeuvreerd is. Dat het gewone volk wat te zeggen zou hebben over zijn eigen leefwereld – bijvoorbeeld via een referendum – past niet in het elitaire denken. Het is nu zover gekomen dat een kleine elite het recht claimt om onze samenleving te laten opgaan in een globalistisch Utopia. Dat gebeurt op basis van een stemming eens in de vier jaar. Iets wat de elite noodgedwongen moet toestaan.
Het misbruik van de stem van de kiezer wordt gelegitimeerd met te wijzen op het representatieve karakter van onze democratie. Maar die representatieve democratie is zo uitgehold, dat ze nog slechts een fopspeen is. Of beter, die representatie is verworden tot tirannie van een hautaine elite, compleet met betuttel-terreur en demonisering van afwijkende meningen. We leven nu eerder in een repressieve democratie dan in een representatieve democratie.
Het wereldbeeld van de elite staat geen nationale zeggenschap, geen eigen volk en eigen geen tradities toe. Nationale zeggenschap moet weggegeven worden, het eigen volk moet vernederd worden en tradities mogen de kliko in om plaats te maken voor multi-kul. Met het ‘mandaat van de kiezer’ wordt diezelfde kiezer ‘democratisch’ buitenspel gezet. Democratie is goed, maar alleen als de Haagse zetbazen van Brussel er geen last van hebben.
Terwijl het volk in de waan verkeert dat het in een democratie leeft, gaat ‘operatie afbraak’ door. Opgeklopte of zelf veroorzaakte problemen als ‘het klimaat’, ‘energietransitie’ en ‘vluchtelingen’ komen daarbij goed van pas. De zogenaamde oplossingen zijn geldverslindend. Het ‘vrije’ volk heeft niets in te brengen. Ja, het mag demonstreren (fopspeen 2), maar dan wel beschaafd: netjes aangemeld en onder strikte voorwaarden. En te vaak zelfs dan nog niet eens.
Van beschaafde en door henzelf toegelaten en gereguleerde protesten heeft de elite niets te vrezen. Die worden gewoon genegeerd. Google maar eens op ‘Mars voor het Leven’. Niets over die veertienduizend (!) mensen, waaronder veel, heel veel jongeren, die zaterdag 8 december ondanks slecht weer in Den-Haag op de been waren voor de rechten van ongeboren leven. Heel beschaafd gedemonstreerd, maar schandalig genegeerd. Zulke demo’s hebben nul komma nul effect. Ze leggen alleen maar pijnlijk het verlies aan weerbaarheid bloot.
Terecht dat Syp Wynia de vinger legt bij de lelijke symptomen van onze zieke democratie: lobbycratie en expertocratie. Maar er zijn veel meer ziekteverschijnselen. Neem de algemene verarming, de ontwaarding van pensioenen, het pamperen van ‘vluchtelingen’, de miljarden die in bodemloze subsidieputten verdwijnen. Het laat allemaal zien dat de rijksten aan de macht zijn. Dat heet plutocratie, onvriendelijker gezegd kleptocratie, regering door dieven. Misschien moeten we het maar gewoon bullycratie noemen: eigen volk het leven zuur maken en de brutalen weg laten komen met wat dan ook.
De trieste werkelijkheid is dat de massademocratie maakt dat het stemvee verdoofd door de pretsamenleving strompelt. Ja, het mag stemmen, maar het laat zich tegelijk schofferen door een overheid die l*lkoek verspreidt over ‘desinformatie’ tijdens verkiezingen en door een premier die als een mislukte dominee raaskalt over bloemetjes en een vaasje. En terwijl het denkt in echte democratie te leven, helpt het al decennialang incompetent landsbestuur aan de macht om zich daardoor uit te laten zuigen. Daar is maar één woord voor: dombocratie.
Zo woekert het ziekteproces door met symptomen die onze ‘democratie’ eruit laten zien als yuppocratie (geen feeling met de gewone man), betuttelcratie (inperken van normale vrijheden), inlegvellocratie (afschepen), islamocratie (islamisering niet tegen gaan), phobocratie (de angst regeert), prodosiacratie(het verraad regeert) of apatecratie (de leugen regeert). Hoezo democratie? Het is, om met de woorden van Wilders te spreken, gewoon een nepdemocratie.
Lees verder bij de bron: E.J. Bron
