Weerbericht : “Sluierbewolking als gevolg van condensatiestrepen”

Wie gelooft dit nog? Kleine vliegtuigen in een hele grote ruimte die via condens sluierbewolking veroorzaken.
Terugdenkend aan mijn kindertijd, was dit toen niet aan de orde. Er moet dus echt iets drastisch veranderd zijn wil je dit voor elkaar krijgen. Al googlend kwam ik een artikel uit 2007 tegen bij trouw :

Vliegtuigwolken en luchtvaartcirrus worden veroorzaakt door het drukke vliegverkeer. Vliegtuigen verbranden veel kerosine en laten in de hogere luchtlagen dus ook veel uitlaatgassen achter. Die zijn eerst nog heet, maar zij condenseren snel en bevriezen tot streepvormige wolken van ijskristallen, roetdeeltjes en andere troep. Die condensatiestrepen blijven vaak hangen en kunnen dan heel groot worden. Onder andere omstandigheden waaien zij uit elkaar en vormen dan een laag ‘sluierbewolking’. Men noemt die strepen ‘contrails’, een samentrekking van ‘condensation’ en ‘trail’ (spoor). Foto’s van contrails en vliegtuigsmog sinds 1995 zijn te zien op www.contrails.nl. Op www.meteologica.nl staan voorbeelden van de ‘versluiering’ van luchtvaartwolken door onze weermannen en -vrouwen.Luchtvaartwolken zijn niet ‘onschuldig’. Vliegtuigstrepen verdwijnen vaak snel, maar zij kunnen ook lange tijd zichtbaar blijven. Het worden brede wolken of zelfs ‘sluierbewolking’ of ‘hoge bewolking’ die de hele hemel bedekt. Men hoort er nooit over en niemand let er op. Vliegen is bovendien erg populair bij publiek, politiek én bedrijfsleven. Wie heeft het dan nog over schadelijkheid? Toch kan het gaan om een zorgwekkende ontwikkeling. Omdat steeds meer mensen steeds vaker en verder gaan vliegen, neemt luchtvaartbewolking sterk toe. Dit gebeurt echter heel geleidelijk. Luchtvaartbewolking is bovendien meestal niet van natuurlijke bewolking te onderscheiden. Daarom krijgt deze ontwikkeling weinig aandacht.Vliegtuigstrepen heten in vakkringen contrails. Dit is een samenvoeging van de Engelse woorden condensation (het condenseren van water in gasvorm tot vloeibare of vaste (bevroren) vorm en trails (sporen). Deze dunne en lange wolken zijn nog te herkennen als een product van luchtvaart. Zij ontstaan op de hoogte waar vliegtuigen meestal vliegen, tussen de 9 en 11 kilometer boven het aardoppervlak. Over contrails is op het internet veel te vinden, o.a. op de website van dr Peter van Velthoven van het KNMI en op die van de Deense astronoom Holger Pedersen. Wolkenloze dagen zijn niet altijd zo zonnig als voorspeld. Al staat de lucht stijf van vliegtuigemissies en hun bijproducten, toch houden veel weermannen en -vrouwen vol dat er geen vuiltje aan de lucht is. Zij beschouwen luchtvaartbewolking liever niet als een weerkundig verschijnsel. Ook als op een zonnige, wolkenloze dag de bekende vliegtuigstrepen niet verdwijnen maar juist groter en dikker worden, om daarna te vervagen tot een grijs-witte sluier die de hele hemel bedekt, zult u hierover in het weerbericht niets horen of lezen.Contrails zijn niet zo onschuldig als men denkt (áls men denkt). In vliegtuigwolken vinden chemische reacties plaats, waar nog weinig over bekend is. De eind- en afvalproducten zijn echter ongewenst. Deze chemische industrie hoog in de de ooit blauwe lucht wordt met subsidies en fiscale faciliteiten in stand gehouden. De luchtvaart moet groeien, vindt ook onze regering. Vliegen moet goedkoop blijven, vindt bijna iedereen. Onze economie en onze levensstijl zijn daarvan afhankelijk. Zo ging het ook met de bio-industrie van varkens en kippen, ondanks mest, stank, verzuring en watervervuiling. En ondanks alle waarschuwingen en protesten. Er is altijd en vrijwel overal luchtvaartbewolking, maar niet altijd zichtbaar. Sinds 1993 maak ik foto’s van contrails, vliegtuigwolken en luchtvaartcirrus (‘sluierbewolking’). Dit laatste is het moeilijkst omdat het meestal nauwelijks zichtbaar of herkenbaar is, maar het is ook de belangrijkste vorm van luchtvaartbewolking, omdat het op lange termijn van invloed kan zijn op het weer en zelfs het klimaat op aarde. Vliegtuigwolken zijn tegenwoordig vrijwel iedere dag te zien, als er geen lage bewolking is die het zicht op de hogere luchtlagen belemmert. U moet er wel oog voor hebben. Met mijn website www.contrails.nl wil ik mensen helpen om vliegtuigbewolking te herkennen. Ik hoop dat zij vliegen dan iets minder vanzelfsprekend en onschuldig gaan vinden. Mijn collectie van contrail-foto’s is verre van compleet. De hemel is veel vaker bedekt met luchtvaartcirrus (-smog), maar ik ben niet altijd in de gelegenheid om foto’s te maken. Bovendien is deze onnatuurlijke, door mensen veroorzaakte ‘sluierbewolking’ vaak niet goed te zien, soms omdat lagere bewolking het zicht beneemt, maar vaak ook vanwege te weinig contrast met de melkwitte achtergrond van de hemel. Die is het gevolg van een hoge graad van vochtigheid (in de vorm van ijskristallen) van de hogere luchtlagen van onze troposfeer. Vliegtuigen brengen veel vocht naar die hoogten..

Een tijd geleden kwam Discovery channel met de volgende verklaring

http://youtu.be/yZFNJplylns

Waarom is er niemand die echt eens dit fenomeen gaat onderzoeken?

Wie echt echte antwoord heeft? Ik niet, kan het alleen maar observeren en er is iets veranderd maar wat? Dat technologie bestaat voor onze eigen “bescherming” daar twijfel ik niet aan. Mocht het man-made expres gecreëerd worden zal het voor onze eigen “bestwil” zijn dit is ook het geval met Monsanto, GMO voedsel toch?