Wereldcrisis in de maak

Volgens Thad Beversdorf is de ‘ebstroom‘ in de economie op gang gekomen.

In het artikel waar ik hierboven naar ‘link‘, spreekt hij zijn verbazing uit over het gegeven dat een neerwaartse bijstelling van het Amerikaanse GDP met 12% over de laatste vier jaar, bij karige cijfers in het ‘hier-en-nu‘, niet leidden tot een correctie van de beurskoersen. Hij wijt dat aan manipulatie van wat ooit een ‘markt‘ was, maar wat nu volledig wordt gestuurd door de Amerikaanse, en andere Centrale Banken. Een geluid dat u niet onbekend in de oren zal klinken, als u hier al langer meeleest.

In China zijn de beurskoersen geïmplodeerd. De prijzen voor vervoer per zeecontainer dalen scherp. Uit elke uithoek van de wereld komen berichten dat bedrijvigheid en het investeringsklimaat zwaar onder druk staan. Gepresenteerde statistieken die ooit gebruikt werden voor beslissingen van ondernemers, banken en handelaars, zijn tot ver achter de komma gemanipuleerd. Als regel om een rooskleuriger beeld te schetsen van de actuele situatie. Voorzover dat ooit begon als een poging om het ‘sentiment‘ een duwtje in de rug te geven, en de wereldeconomie langs die weg te voorzien van een ‘impuls‘, kan ik mij niet voorstellen dat er nog een serieuze analist over is die niet door heeft hoe de vork in de steel zit.

Het sanctiebeleid waarmee de VS en Europa Rusland op de knieën trachtten te dwingen heeft, conform de opzet, geleid tot het terugtrekken van ‘westers kapitaal‘ uit dat land. ‘Kapitaal‘ dat in het ‘politiek correcte‘ deel van de wereld een bestemming zocht. Aangevuld met biljoenen vers geperste ‘munten‘ die als ‘economische stimulering‘ door de Centrale Banken hun weg vonden richting de ‘beurzen‘, en leningen voor studenten, Inplaats van de échte economie. Met ‘goedkoop geld‘, door de tot ‘nul‘ gemanipuleerde rente, kochten bedrijven hun eigen aandelen terug. Het gezamenlijke effect van al die praktijken leidde tot geforceerde ‘prijsopdrijving‘ op dat wat voorheen de ‘aandelenmarkt‘ heette te zijn.

Bedrijven die amper ‘presteerden‘ werden elke dag meer ‘waard‘. Waarbij dat ‘presteren‘ ook nog met een flinke korrel zout moet worden genomen, omdat er volop wordt gerotzooid met ‘accounting rules‘, net zoals individuele landen en ‘Economische Blokken‘ de wijze aanpasten waarop men het ‘GDP‘ berekenen, om dat kunstmatig op te blazen, zodat men meer ‘rood‘ kan staan.

Een enorm aantal activiteiten die, volgens de ‘klassieke economen‘, een ‘kostenpost‘ zijn voor de economie van een land, zoals de productie van dingen die ‘BOEM!‘ zeggen, werden opgevoerd als ‘batig saldo‘. Complete sectoren van de economie werden voor de vorm ‘geprivatiseerd‘, terwijl ze geen enkel bestaansrecht hebben zonder geldstromen die door de overheid worden gecontroleerd. Via een tsunami aan wetgeving werden particuliere ondernemingen gekneveld, en complete landen wordt het drijven van handel op een ‘open markt‘ onmogelijk gemaakt.

Dat kaartenhuis dreigt nu in te storten. Het was ‘balletje, balletje‘. Maar het moment lijkt aangebroken waarop we de conclusie moeten trekken dat het ‘balletje‘ al geruime tijd geleden van de tafel is gerold. Als we alle bekers tegelijk optillen, zal het bedrog aan het licht komen. Maar omdat we nog teveel angst hebben voor dat moment blijven we inzetten. En hoe lang we nog in die illusie blijven handelen durf ik u vooralsnog niet te zeggen. Maar ergens houdt het een keer op.

Als dat gebeurt, zullen politici, economen, bankiers en analisten ons proberen te verkopen dat er sprake is van een ‘marktcorrectie‘. Zoals na de ‘Tulpen-manie‘, en de ‘IT-bubbel‘. Maar dat is hier een onjuiste voorstelling van zaken. De ‘prijsopdrijving‘ is hier geen effect van ‘marktwerking‘, waarbij kopers van geen ophouden weten, tot ze met hun neus op de feiten worden gedrukt. Het is geen gekte die maakt dat een bepaald product overgewaardeerd is door een ‘gehypte‘ vraag van kopers die ‘meerwaarde‘ zien in een product waarvan ze grootse dingen verwachten. De ‘prijs‘ wordt volstrekt berekenend opgedreven, ondersteund met ‘statistieken‘ die het daglicht niet kunnen verdragen, en een volstrekt duistere ‘derivatenhandel‘ op de achtergrond.

Wat dat betekent, voor mij, is dat degenen die zich op die wijze ontfermen over de ontwikkeling van de beurskoersen, en alle daarvan afgeleide geldstromen, tenminste in theorie, ook zouden kunnen besluiten het niet aan te laten komen op een ‘Grote Klap‘, maar gecontroleerd, en gedoseerd de ‘lucht‘ uit het systeem zouden kunnen laten lopen die ze er in hebben gepompt. Teneinde uit te komen bij een ‘frisse start‘, en het heropenen van de ‘wereldmarkt‘. Met overheden die ‘op afstand‘ blijven van wat ‘marktpartijen‘ met elkaar overeenkomen.

Als gevolg van technologische ontwikkelingen vergt dat een herbezinning die verder reikt dan een terugkeer naar de ‘vrije markt‘. Cruciaal is een heroverweging van de structuur van de relatie tussen overheid en burger. Meer in het bijzonder een herziening van de herkomst van het kapitaal dat de overheid nodig heeft om de samenleving te structureren, en de welvaart van de burgers op peil te houden. Het concept van een belasting op inkomen, direct of indirect verkregen uit arbeid, moet op de schop. Bij wet moet de overheid beperkt worden in haar taken, zodat het onmogelijk wordt dat gekozen bestuurders hun ‘sponsoren‘ en kiezers belonen via de ‘staatsruif‘. Zonder dat echter het fundament onder het bestaan van de burgers vandaan wordt gerukt, door elke overheveling van geld dat wordt verdiend door de ‘productieven‘ naar de ‘niet-productieven‘ de nek om te draaien, zoals ‘neo-liberale‘ economen voorstaan.

Zonder te willen dicteren hoeveel geld er beschikbaar moet zijn voor een individuele burger om te voorkomen dat men dood gaat door honger of gebrek, pleit ik nogmaals voor een ‘basis-inkomen‘. En nooit meer dan dat, tenzij men door arbeid te verrichten in de échte economie het inkomen aanvult. Het overhevelen van overheidstaken naar vrijwilligers, gekozen bestuurders die het als een roeping zien, eventueel aangevuld met een verplichte ‘community service‘, vergelijkbaar met de vroegere ‘dienstplicht‘ voor een beperkte, voor alle burgers gelijke periode, heeft mijn voorkeur.

Lees verder via de Bron: Stop de bankiers