Bloomberg stelde de vraag aan een aantal top zakenlui, experten en economen. Blijkbaar is de burgerrevolte in meer dan een dozijn landen toch doorgedrongen tot de MSM. Die burgers zien duidelijk meer negatieve effecten van mondialisering dan positieve.
Hoewel ze protesteren in zovele landen om vaak uiteenlopende redenen, is dit misschien wel de rode draad. Fulmineren deze miljoenen malcontenten misschien (zeer gedetermineerd) tegen de symptomen van globalisering?
Willen zij inderdaad géén schaalvergroting, géén wereldwijd kapitalisme, géén anoniem opgaan in een groter of het grootste geheel?
Mondialisering
Een mooie definitie van wat globalisering precies omhelst is van Wikipeda.org. ‘Mondialisering of globalisering is een voortdurend proces van wereldwijde economische, politieke en culturele integratie, met als centraal kenmerk een wereldwijde arbeidsdeling, waarbij productielijnen over de wereld worden gespreid die gedreven worden door de informatie- en communicatietechnologie en door internationale handel.
Mondialisering wordt mogelijk gemaakt door ontwikkelingen op het gebied van vervoer en telecommunicatie. Ze kenmerkt zich verder door verregaande schaalvergroting, het ontstaan van een wereldwijd kapitalisme en de verspreiding van een consumentencultuur.’
Geen leiders
Ook nogal opvallend trouwens: de huidige burgerrevolte in een nog immer groeiend aantal landen, heeft géén boegbeelden. Geen leiders. Niet één persoon of zelfs maar enkelen die deze beweging sturen. Vertegenwoordigen. Leiden. Misschien op Greta Thunberg dan na, de jonge Zweedse klimaatactiviste die veelal de jeugd in tal van landen weet te inspireren.
Geen leiders hebben betekent een voordeel, en een nadeel. Het nadeel ervan is dat er een kakofonie heerst of lijkt te heersen aan stemmen. Het protest geeft dan de indruk diffuus te zijn (maar is het misschien niet indien we antiglobalisme als rode draad kunnen ontwaren?)
Het voordeel is dat niet één leider kan worden aangevallen, gearresteerd, zwart gemaakt, moreel besmeurd door the powers that be. Kijk naar wat Great Greta (zo gaan we haar persoonlijk benoemen, uit bewondering) overkomt. Eén duidelijke leider, leidster; eerst bewonderd, dan verguisd door een zeker deel van de media en zelfs het (misleide) publiek.
Voor en tegen
Ondergetekende is zo vrij het ‘wereldwijde’ burgerprotest te catalogiseren onder: tegen bepaalde leiders, tegen bepaalde wetten, tegen overheersing en miskenning van het individu. Van Libanon tot Frankrijk, van Hongkong tot Chili, van Spanje tot Equador.
Nog einde 2019 zocht ook bbc.com naar de oorzaken. Het artikel kwam tot de volgende conclusies: tegen extreme ongelijkheid. Check. Die is er ontegensprekelijk, in inkomen en bezit en in kansen. Tegen corruptie. Check. Van alle tijden maar het afgelopen jaar liep het op dit gebied de spuigaten uit. En het is altijd één druppel die de emmer-der-te-dragen-lasten doet overlopen.
Vernemen we niet, bijvoorbeeld, dat de rijkste vrouw van Afrika beticht wordt haar fortuin aldus te hebben verworven? Voor politieke vrijheid. Eigen keuzes kunnen maken. Als volk echt gehoord en geconsulteerd worden. Geen anoniem nummer meer zijn in rigide statistieken. Voor acties tegen klimaatverandering.
Burgers zijn het beu dat er met het klimaat, hun gezondheid, en de toekomst van hun kinderen en de planeet gesold wordt. Dat er gekozen wordt voor profijt op korte termijn (voor enkelingen) boven welzijn op langere termijn (voor allen).
Praten of schieten
De oorzaak van de boosheid van burgers kennen is één zaak, ze oplossen, er gehoor en gevolg aan geven een andere. Op dit vlak zien we haast nergens een overheid die dit effectief ook doet. Met de malcontenten aan tafel gaan zitten en praten. In plaats van hen te confronteren met waterkanonnen, rubberkogels en traangas. Kan nooit helpen, zal nooit helpen.
Kijk naar een schoolvoorbeeld van burgerprotest in deze; de gelehesjes-beweging in Frankrijk. Geen stoppen hier, geen halt toe te roepen, het ongenoegen is te groot en te zeer verspreid onder zowat alle lagen van de bevolking. De Fransman zegt ‘non’ en dat zal zijn antwoord blijven tot… Tot.
Geen make-up meer, geen maatregeltje hier of een nieuw wetje daar dat soelaas zal bieden. Grondige hervormingen, echte ‘changement’ eisen ze. Gelukkig is ondergetekende maar een scribent en geen politicus, want we zouden er niet graag aan staan…
Brand!
Geen leiders schrijven we net (op Great Greta na dan), en dit met een groot voordeel en een groot nadeel. Maar de antiglobalisme beweging had wel minstens één boegbeeld. We horen haar maar zelden nog, en toch heeft zij indertijd de sleutels in handen gegeven.
Zij heet Naomi Klein en publiceerde het magistrale NO LOGO in het jaar 2000. Af en toe uit ze zich nog wel in de media. Natuurlijk: wat een schrijfster best doet is schrijven. Dat doet ze nog steeds, zie haar nieuwste boek ‘Brand! Een vurig pleidooi voor een nieuwe groene politiek, uitgeverij De Geus, september 2019′.
Wikipedia: ‘In On Fire schrijft Klein dat het vrijemarkt kapitalisme mede de oorzaak is van de klimaatcrisis en dat de economie volledig op de schop moet om verdere rampen te voorkomen. Een herschikking van de openbare uitgaven, niet alleen op het gebied van energie en duurzaamheid, maar er moet ook meer geld naar de gezondheidszorg en het onderwijs. Net als bij haar eerdere boeken krijgt Klein het verwijt dat zij, in dit geval bij het klimaat, een soort rampensocialisme bedrijft.’
Lees verder bij de bron: Biflatie.nl
