In december 2017 stonden 17 landen op de allereerste Europese zwarte lijst ooit met belastingparadijzen. In de zomer van 2018 is die reeds geslonken tot 7 landen. Belastingparadijzen kregen die benaming omdat ze multinationals en superrijken helpen de fiscus te ontwijken.
Volgens de Europese Socialisten hadden ook Nederland, Luxemburg, Groot-Brittannië, Cyprus en de Verenigde Staten op die lijst moeten staan. Onder druk van lobbyisten is het, aldus de kritiek, een ‘slappe lijst’ geworden.
‘Het is triest dat de lidstaten zo weinig moed en verantwoordelijkheid hebben getoond.‘ Omdat belastingen een nationale kwestie zijn, blijft elk land verantwoordelijk voor wat het met die lijst aanvangt.
Met dank aan onderzoeksjournalisten
Zou ieder bedrijf en individu zijn fair share betalen, uit zichzelf of gedwongen, dan zouden de staten de burgers belastingtechnisch wat meer kunnen ontlasten. Dan zouden ze elk hun balans op orde kunnen brengen (mits strengere zelfdiscipline qua uitgaven natuurlijk). Momenteel prijken nog slechts op genoemde lijst: de Amerikaanse Maagdeneilanden, Guam, Namibië, Palau, Samoa, Amerikaans Samoa en Trinidad & Tobago. Daar buiten bestaat ook nog een grijze lijst.
Die landen krijgen twee jaar tijd om hun regelgeving aan te passen, te verstrengen; hun leven te beteren. Sowieso werden deze lijsten pas opgesteld, na een jaar onderhandelen, doordat knappe en dappere onderzoeksjournalisten publiceerden ‘(Panama papers, Paradise papers, Lux-leaks) over grootschalige belastingontwijking door internationale bedrijven, vermogende voetballers, politici en ondernemers’.
160 tot 190 miljard verlies
De vorige voorzitter van de Europese Raad wijdde het snel slinken van de zwarte lijst aan ‘de doeltreffendheid van de hele oefening’ en ‘het succes van het proces’. Je zou het ook een farce kunnen noemen, een doekje voor het bloeden en een afgedwongen reactie. Er staan trouwens géén Europese landen op de lijsten, kwestie van niét de hand in eigen boezem steken?
Van: ons eigen huis is immers beslist op orde? Want kijken we bijvoorbeeld naar wat een van onze buurlanden ervan bakt. Augustus 2018: ‘Belgische bedrijven stuurden 129 miljard naar fiscale paradijzen in 2016‘. Het ging daarbij dan nog uitsluitend om vrijwillige aangiften, waarbij belastingontwijkinguitdrukkelijk niét strafbaar is. Voor heel Europa wordt het inkomstenverlies als gevolg van het ontwijken van alleen al vennootschapsbelasting geschat op een jaarlijkse 160 à 190 miljard euro…
Lees ook eens verder bij de bron: Biflatie.nl
