De ‘Factcheckers‘ van NRC bogen zich over de uitspraak van Lilian Marijnissen, die claimde dat mensen al veertig jaar niet méér te besteden hebben. Philip de Witt Wijnen, ‘Factchecker‘ van beroep, stelt dat de uitspraak van Marijnissen ‘lijkt terug te slaan‘ op een ‘studie‘ van Rabobank-econoom Martijn Badir. Je zou zeggen: Bel Marijnissen even, en vraag het haar? Maar nee, na die gemakzuchtige aanname concludeert Witt Wijnen dat Badir een ienie-mienie pietsje groei van het ‘besteedbaar inkomen‘ heeft ontdekt, dus ‘ONWAAR!‘.
Dat is het niveau van ‘Factchecking‘ bij NRC. Politicus zegt ‘A‘, bankier zegt ‘B‘, dus is het ‘B‘. Ik zou zeggen: ‘In gelul kun je niet wonen!‘ Een verwijzing van Sybrand Buma naar een verhaal rond dat citaat van de ‘ouderwetse sociaal democraat‘ Jan Schaefer, dat Buma bezigde in de ‘Eerste Termijn‘ van het ‘Gelul‘ over de ‘Dividendbelasting‘, en aanverwante kwesties, werd eveneens beoordeeld als ‘ONWAAR!‘. Want Schaefer had die uitspraak niet in de Tweede Kamer gedaan, zoals Buma stelde, maar tijdens de campagne voor de gemeenteraadsverkiezingen van Amsterdam, volgens Schaefer’s ‘biograaf‘. En die kan het weten, want die heeft een fiets met een bel……….
Maar ondertussen heb je dus nog steeds geen cent te makken, en geen dak boven je hoofd?
Het is ‘Appels met Peren‘. Veertig jaar geleden had je geen ‘Factcheckers‘ die betaald kregen voor een flutstukje in een ‘Nationale Nieuwsbode‘. Als dat je ‘focus‘ was, en je had nog geen pensioen om van te leven, had je een bijstandsuitkering, en ontwikkelde je je tot ‘Vaste Briefschrijver‘. Dus de ‘Factcheckers‘ zijn er echt enorm op vooruit gegaan! Bovendien zou zo’n ‘Ingezonden Stukje‘ van een bijstandstrekker wegens gebrek aan kwaliteit destijds niet eens geplaatst zijn. Maar vermoedelijk had het ook niet op de weg van die bijstandtrekker gelegen om een bankier ‘blind‘ op zijn woord te geloven. Ook al was de bankier toen, als regel, nog een gerespecteerde ‘Heer‘, die prudent zorgde voor uw spaargeld, en niet 24/7 bezig was met lucratieve ‘Rommelhypotheken‘, ‘Witwaspraktijken‘ en ‘Bonussen‘. Dat kon hem namelijk zijn licentie kosten, toen.
Kortom, de wereld is veranderd, en vergelijken is ondoenlijk. Een centraal thema op dit blog is dat mensen die écht iets produceren, het nu onwaarschijnlijk veel béter hebben dan veertig jaar geleden, omdat ze zoveel mensen in dienst hebben die niks beters te doen hebben dan ‘Lullen‘. Als u één van de weinige overgebleven ‘arbeiders‘ bent, of een ‘ondernemer‘ die investeert in iets waar je in kunt wonen, wat je kunt eten, of wat je warm houdt, of de logistiek die die cruciale functies met elkaar verbindt, of kwalitatief verbetert, of u heeft een pensioen uit die sectoren, heeft u nu méér dan veertig jaar geleden. Alleen is het niet ‘Vrij Besteedbaar‘.
Al die oorlogen, en het gelul erover in de ‘Tweede Kamer‘, zijn van u. Evenals al het gelul over de zorg die u niet krijgt, omdat alles op gaat aan ‘Overhead‘ (‘Gelul‘). Die donatie aan Unilever en Shell? Van u. Dijken die eerst versterkt worden, om ervoor te zorgen dat u geen natte voeten krijgt, en daarna weer worden doorgestoken voor de vogeltjes? Uw geld. Veertig jaar geleden zorgde de man voor het inkomen, en de vrouw voor het gezin. Maar zij ging werken, en met het geld dat ze verdiende kocht u iemand die de zorg voor het gezin overnam, terwijl uw vrouw gelukkig was met een ‘Baas‘ boven zich, haar eigen ‘werkplek‘, en een beperkt aantal dagen vakantie. Dat werd verkocht als ‘Rolwisseling‘, maar door de vloed aan ‘Tweeverdieners‘ was het enige effect dat huizen voor alleenstaanden onbetaalbaar werden. Wel weer leuk voor degenen die al een huis hadden, want die konden die berg stenen gebruiken als ‘Pinautomaat‘.
Dat alles wat lokaal werd geproduceerd in ijltempo duurder werd, werd gecompenseerd door de import van ‘gastarbeiders‘, en vervolgens het uitbesteden van het échte werk aan ‘Chinezen‘. U ging niet meer verdienen, maar de prijzen van veel producten daalden als gevolg van al die goedkope arbeidskrachten, waardoor de Nederlandse producent een beroeps-consument werd, op golven geleend geld. Velen maakten van hun hobby hun beroep, met de ‘Overheid‘ als werkgever, ‘subidieverstrekker‘, of ‘opdrachtgever‘. Ze gingen, kortom, leven op de zak van de rap slinkende groep Nederlanders, en ‘gastarbeiders‘ en ‘Chinezen‘ die nog iets produceerden, geassisteerd door industriële robots, die nu ook in China het échte werk overnemen.
Die transformatie maakt het zo verduiveld lastig om te vergelijken. Niet alleen puur cijfermatig, maar ook qua beleving. Veertig jaar geleden waren er vast ook wel mensen die ervan droomden om van ‘Factchecking‘ je beroep te maken. Maar geen hond die daarvoor wilde betalen. En als je ervoor koos daar toch je levensdoel van te maken, hadden zelfs de mensen die verdienden aan jou als ‘uitkleringstrekker‘ daar doorgaans geen vrede mee. Althans, voor de vorm maakten ze je het leven zuur, omdat ze van bovenaf opdracht hadden gekregen je aan te sporen om ‘werk‘ te zoeken. Iets in de sfeer van ‘uitkeringsambtenaar‘, bijvoorbeeld. Of in ‘Den Haag‘ lullen over de woningbouw.
In deze tijd kun je ook voor RTL, de NOS of WNL dag in, dag uit, ‘berichten‘ over ‘Orkaan Florence‘, die geen ‘Orkaan‘ was, maar een ‘Media-Event‘ bijeen sprokkelen, als beroep. Of dag in, dag uit, berichten over een Nederlandse zangeres die ‘doorbreekt‘ in de Verenigde Staten in een extreem commerciële ‘productie‘ die niks produceert, behalve ‘Sound-Bites‘. En anders is er vast wel ergens een actiegroep met een thema rond de één of andere ‘Vergeten Big‘ waar je leuk bij aan kunt haken.
Marijnissen had moeten brullen dat we alleen maar hebben ingeleverd! ‘Nul-Uren-Banen‘. Gesloopte sociale zekerheid. Krankzinnig makende studieschulden. Langer werken. ‘Flexibel‘ werken. Omhoog kruipende ‘lasten‘. Uitgevente gasvoorraad. Leeggezogen oudedagsvoorziening. En dat alles om te betalen voor de hobby’s van ‘Factcheckers‘, oorlogshitsers en andere beunhazen. Maar……….
O jee! Goede kans dat we dat zélf zijn! Of anders onze kinderen. Het is ‘Bullshit‘, maar wat moet je anders? En waar je bent ingesprongen voor die vrouw die achter het aanrecht vandaan werd gesleurd, en je je nuttig maakt als ‘surrogaat-ouder‘, heb je recht van spreken als je zegt dat we die kinderen toch lastig aan hun lot over kunnen laten. En trouwens: Hoezo vrouw en aanrecht?! Ja, dát is een lastige. Althans, ik kan mij zéker voorstellen dat vrouwen ook wel méér willen dan luiers verschonen en eten koken. En uiteraard zijn er ook mannen die best wel wat minder tegen die ‘gewaardeerde collega’s‘ op kantoor aan willen kijken, en liever met hun kind een balletje zouden trappen na school. Of een goed boek lezen na het boodschappen doen, en vóórdat de kinderen uit school komen. Of bijpraten met een huisman/vriend op een zonovergoten terras terwijl iedereen werkt. Dus ‘Rolwisseling‘ moet op zijn minst bespreekbaar zijn. Maar dat is dít niet, wat ze u verkocht hebben! Dit is beiden beschikbaar zijn voor een ‘Baas‘, voor half geld. En als je dan thuis komt, dan lees je die kop: ‘Mensen hebben al veertig jaar niet meer te besteden‘, en je kijkt snel naar de vet gedrukte conclusie: ‘ONWAAR!‘, en je haalt opgelucht adem. Als de ‘Factchecker’ het zegt, dan moet het wel zo zijn, toch?
Lees ook eens verder bij de bron: Stop de Bankiers
