Gegevens van oude Sovjetwapentests helpen wetenschappers om een hoge resolutie in onze planeet te krijgen.
OP 27 SEPTEMBER 1971 explodeerde een nucleaire bom op de Russische Novaya Zemlya-eilanden. De krachtige ontploffing stuurde golven die zo diep in de aarde rimpelden dat ze uit de binnenste kern ricocheerden en een reeks van honderden mechanische oren pingen op zo’n 4000 mijl afstand in de wildernis van Montana. Drie jaar later kreeg die reeks een signaal toen een tweede bom op bijna dezelfde plek explodeerde.
Dit paar nucleaire explosies was onderdeel van honderden tests die tot ontploffing werden gebracht tijdens het geweld van de Koude Oorlog. Nu, de gegevens van deze schommelingen maken golven onder geologen: ze hebben wetenschappers geholpen bij het berekenen van een van de meest nauwkeurige schattingen tot nu toe van hoe snel de binnenste kern van de planeet draait.
Oppervlaktebewoners weten dat de aarde eens in de 24 uur rond zijn as draait. Maar de binnenste kern is een ruwweg maangrote bal van ijzer die in een oceaan van gesmolten metaal drijft, wat betekent dat het vrij is om onafhankelijk van de grootschalige spin van onze planeet te draaien, een fenomeen dat superrotatie wordt genoemd. En hoe snel het gaat is fel besproken.
John Vidale , seismoloog aan de Universiteit van Zuid-Californië, profiteert van de zigzaggende signalen van die decennia oude nucleaire explosies en heeft nu de laatste schatting voor dit percentage. In een recent onderzoek gepubliceerd in Geophysical Research Letters, meldt hij dat de binnenste kern waarschijnlijk net iets sneller meegaat dan het aardoppervlak . Als zijn koers klopt, betekent dit dat als je een jaar op een plek op de evenaar stond, het deel van de binnenste kern dat je eerder onder je had, zou eindigen onder een plek op 4,8 mijl afstand.
“Het is een zorgvuldig, goed stuk werk”, zegt Paul Richards , een seismoloog aan de Columbia University die co-auteur was van een onderzoek uit 1996 dat voor het eerst de superrotatie van de binnenste kern documenteerde. “Er verandert daar iets.”
Een beter begrip van de geschiedenis en de huidige dynamiek van de ijzeren klodder op onze planeet kan meer aanwijzingen opleveren voor de processen die ons magnetische veld opladen en stabiliseren – een geologisch krachtenveld dat onze wereld beschermt tegen verschillende soorten schadelijke straling. We begrijpen nog niet helemaal hoe deze magnetische dynamo werkt, maar wetenschappers vermoeden sterk dat het verbonden is met de mysterieuze bewegingen diep in de planeet.
Lees verder bij de bron: nationalgeographic
Over de verschuiving van magnetische Noordpool en waarom we wél weten wat de gevolgen zullen zijn
