Abstract
Inleiding Tijdens de eerste golf van COVID-19 werd verondersteld dat COVID-19 onderhevig is aan meervoudige seizoensinvloeden, zoals andere respiratoire virale infecties sinds mensenheugenis, inclusief eerdere respiratoire pandemieën. Er is al waargenomen dat de uitbraken van COVID-19-gemeenschappen een vergelijkbaar patroon lijken te hebben als andere griepachtige ziekten (ILI). Een jaar na de pandemie wilden we de seizoenshypothese voor COVID-19 testen.
Methoden We verzamelen en berekenen de gemiddelde jaarlijkse IAZ-tijdreeksen op basis van incidentie-gegevens van 2016 tot 2019 in Nederland. En vergeleken met twee onafhankelijke COVID-19 tijdreeksen in 2020/2021 voor Nederland, uitgezet op een logaritmische infectieschaal. We hebben onze hypothese getest door correlatiecoëfficiënten te berekenen en, als gevoeligheidsanalyse, door een univariate regressieanalyse uit te voeren.
Resultaten De COVID-19 tijdreeks correleert sterk en zeer significant met de ILI tijdreeks r (45) = 0,75 (p <0,00001) en (r (45) = 0,798, p <0,00001). Ook de univariate regressieanalyses die we hebben uitgevoerd als gevoeligheidsanalyse zijn allemaal zeer significant: respectievelijk F (1, 43) = 61.45, p <0.0001, en F (1, 43) = 81.18, p <0.0001 en de correlaties (r 2 ) zijn matig tot sterk.
Conclusies Gezien de sterke en zeer significante correlaties tussen de ILI en COVID-19 tijdreeksen, concluderen we dat COVID-19 zich net zo seizoensgebonden gedraagt als ILI in een land in de gematigde klimaatzone, zoals Nederland. Bovendien vallen de COVID-19-pieken allemaal tijdens het griepseizoen, en dieptepunten bevinden zich allemaal in de tegenovergestelde periode, zoals verwacht. Bovendien voldoet de tijdreeks COVID-19 aan de twee kenmerken van eerdere pandemieën, namelijk een korte eerste golf aan het einde van een griepseizoen en een langere en intensere tweede golf tijdens het daaropvolgende griepseizoen.
Lees verder bij de bron: medRxiv
