De wereld wordt overspoeld met geld uit de verschillende coronasteunfondsen, maar waar komen die klinkende munten allemaal vandaan?
Overheden geven geld uit alsof ze een eigen drukkerij in de achtertuin hebben staan en zo goed als niemand hoor je over de gevolgen van dat alles.
Bij alles wat er op deze wereld gebeurt, leiden de sporen uiteindelijk weer terug naar de bankiers van de satanische sekte die wij Illuminati noemen. En als we zeggen bankiers, dan bedoelen wij de mensen die bij de centrale banken aan de knoppen zitten en bepalen wanneer we een economische bubbel meemaken en wanneer een crash.
Het hoofdkwartier van deze roversbende bevindt zich op een plek in Bazel in Zwitserland waar zelfs de Zwitserse autoriteiten geen toegang hebben. Als je daar meer over wilt weten, dan raden wij je aan om dit eerdere artikel te lezen.
Ze leiden een eigen leven, leggen aan niemand verantwoording af en zij bepalen of er meer of minder geld in omloop komt. Alles en iedereen kan indirect via hen geld lenen, met als gevolg dat de wereld steeds dieper in een moeras van schulden dreigt te verdrinken.
Als je als land geld wilt lenen, dan geef je een zogenaamde (staats)obligatie uit waarbij je belooft het geld wat je op basis van die obligatie leent weer te terug te betalen op een bepaalde datum en gedurende de looptijd van een dergelijk waardepapier betaal je rente.
Sinds de wereld van crisis naar crisis wankelt hebben de centrale banken programma’s opgetuigd waarmee ze “de economie ondersteunen”. Dit ondersteunen komt erop neer dat zij obligaties opkopen met geld wat ze op dat moment scheppen met een druk op de knop. Nu is er niets, men drukt op een knop en ineens staat er een miljard euro op de rekening. Met die miljard euro kopen ze dan een obligatie of obligaties en de boeken kloppen weer. Tegenover het bezit staat een schuld, debet en credit zijn weer in balans.
We hebben de steunprogramma’s gezien na de financiële crisis van 2008 toen centrale banken in recordtempo geld bijdrukten. Geld wat vervolgens in de zakken van de nationale banken terechtkwam of bij de grote bedrijven, maar waar de normale burger nooit iets van zag.
Nu hebben we de corona nep pandemie en weer moeten centrale banken “een helpende hand” bieden. En weer betekent een dergelijke helpende hand het kopen van obligaties oftewel het bijdrukken van geld.
De ECB kocht sinds begin dit jaar voor 125 miljard euro obligaties via haar pandemieprogramma. Dat is gemiddeld 14 miljard per week. Lagarde zei dat de aankopen rekening zullen houden met de marktomstandigheden. Dat is een hint dat Frankfurt meer obligaties zal kopen wanneer de langetermijnrente stijgt en minder wanneer de rente stabiel blijft of daalt. De totale enveloppe van 1.850 miljard euro voor obligatieaankopen tot maart 2022 verandert niet. De ECB heeft sinds de lancering van het pandemieprogramma al voor 879 miljard euro obligaties gekocht. Er blijft dus nog bijna 1.000 miljard over.
Het opkopen van obligaties klinkt wat vriendelijker dan het bijdrukken van geld gemaakt uit gebakken lucht, vandaar dat men die term gebruikt. Maar, waar het simpelweg op neerkomt is dat als je geld bij blijft drukken er steeds meer van dat spul bijkomt en dat komt de waarde nu niet bepaald ten goede. Vroeger moest er net zoveel goud in bezit zijn als dat er geld in omloop was zodat er dekking was, maar dat is allang niet meer zo.
Het is nu als het water toevoegen aan wijn. Het ziet er op het oog nog steeds uit als wijn, maar in werkelijkheid is het nog maar een slap aftreksel van wat het eerst was. Hoe meer water je bij de wijn doet, hoe slapper deze wordt en hoe meer geld je vanuit het niets bijdrukt des te minder zal dat geld waard worden.
Een goed voorbeeld van wat er uiteindelijk kan gebeuren zien we aan de overkant van de Atlantische Oceaan, waar Joe Biden met kwistige hand de nodige dollars rondstrooit in het kader van de coronasteun.
Zo heeft hij deze week een steunpakket goedgekeurd en getekend ter waarde van 1,9 biljoen oftewel 1.900 miljard dollar. Natuurlijk hebben ze die 1.900 miljard dollar niet, ze hebben zelfs niet 1 dollar. Maar, dat mag de pret niet drukken, want met een paar obligaties en een centrale bank met de vingers aan de knoppen heb je dat geld met een paar seconden.
Er is werkelijk geen hond die ook maar een seconde wakker ligt van het feit dat de Amerikaanse staatsschuld nu zo astronomisch groot is geworden dat die nooit of te nimmer nog terugbetaald kan worden.
Maar, los van de schuld hebben we nog te maken met ….
Lees verder bij de bron: Niburu.co
