De NAVO-putsch tegen Gaddafi heeft het land niet alleen in chaos gestort, ook steeds meer mensen zijn afhankelijk van humanitaire hulp.
Tot het jaar 2011, toen – in opdracht van de toenmalige Amerikaanse minister van Buitenlandse Zaken, Hillary Clinton – de NAVO diverse “rebellen” erbij ondersteunde om staatschef Muammar al-Gaddafi ten val te brengen, te martelen en te vermoorden, was het Noord-Afrikaanse land bijna een voorbeeldstaat. In januari 2010 stond Libië nog op de 53e plaats van de Human Development Index (HDI) van het UN Development Programme (UNDP), dus al bijna een ontwikkeld land. In het jaar 2016 stond het land op plaats 102.
Onder Gaddafi was honger zo goed als onbekend, nu weet ongeveer 20% van de ongeveer 6,4 miljoen mensen in Libië niet hoe ze het zonder levensmiddelenhulp uit het buitenland überhaupt nog moeten redden, aldus het VN-wereldvoedselprogramma (WFP). Bovendien zorgen de burgeroorlog tussen de verschillende clans evenals diverse radicaalislamitische groeperingen, die op de een of andere manier allemaal tegen elkaar vechten, voor enorme onveiligheid. Deze grafiek van het WFP verduidelijkt de misère.
Zo schrijft zelfs het WFP op de Libië-site dat het land een handelsoverschot had en “hoewel de olierijkdom niet doorsijpelde in de lonen” de prijzen voor levensmiddelen extreem laag waren en “door een welvaartsstaat aangevuld werden, die vrij onderwijs en gezondheidszorg aanbood”. Nu zou het land echter een tekort op de handelsbalans hebben en geteisterd worden door “een burgeroorlog tussen vijandige stamgroepen, radicale islamieten, diverse andere milities en regeringstroepen”.
Het WFP verder: “De bevolking van Libië lijdt onder een grote humanitaire crisis. Deze omvat armoede, onveiligheid, op sekse gebaseerd geweld, massale verdrijvingen, gebrek aan voeding en contant geld in de banken, evenals veel voorkomende stroomuitval.”
Zelfs de Britse BBC constateerde nog in februari 2011: “Gedurende Gaddafi´s 42-jarige heerschappij boekte Libië sociaal en economisch dankzij de enorme olierijkdom grote vooruitgang, maar stammen en clans blijven nog steeds deel uitmaken van het demografische landschap”. Vrouwen konden, aldus de BBC, werken en zich kleden zoals zij willen – gebaseerd op familiaire beperkingen. De levensverwachting was hoog en het gemiddelde inkomen bedroeg $ 12.000,- per jaar. “Zowel analfabetisme als dakloosheid bestonden in feite niet meer”.
Dan kun je alleen maar zeggen: hartelijk bedankt, Hillary Clinton, NAVO & Co, dat jullie nog een land in de chaos en nog eens miljoenen mensen in het verderf hebben gestort. Ook hartelijk dank aan de mainstream media, die deze actie ook nog bejubelde en terecht vond.
Bron:
www.contra-magazin.com
Door: Marco Maier
Lees verder bij de Bron: E.J. Bron
