Gisteren en een beetje vandaag debatteerde de Twee Kamer over de aanslag in Parijs. wat mij opviel waren de platitudes waarmee veel politici het debat aangingen. De olifant in de kast werd een beetje benoemd, niet door eigen heroïsch optreden, maar daar de uitspraken van Aboutaleb durfden enige politici het aan de taboenaam van de islam te murmelen. Wanneer Aboutaleb zijn mond had gehouden was er geen politicus op Wilders en van Klaveren geweest die de zogenaamde religie van de vrede had durven noemen.
Het gelijk kreeg ik meer dan aan mijn zijde. Diederik Samsom, Alexander Pechtold. Marianne Thieme, Sybrand Buma, Bram van Ojik probeerden allemaal Wilders onderuit te halen voor eigen politiek gewin bij de komende verkiezingen.
Dit verhaal kan ik verder onderstrepen door u mede te delen dat hun eigen inbreng, een inbreng was van het pre-Fortuyn tijdperk. Lafjes, slap en vlees noch vis. Wanneer debatgemist het behaagt het debat op de site te zetten kunt u zelf even rustig terugkijken.
