Een intern werkdocument van het Internationaal Monetair Fonds (IMF) beveelt de geleidelijke, onopgemerkte verwijdering van contant geld en een gecoördineerde aanpak van de invoering van contant geldbeperkingen aan. Het document is getiteld “De macro-economie van de-cashing”.
Daarin schrijft de IMF-analist Alexei Kireyev over het afschaffen van contanten:
“Hoewel sommige landen hoogstwaarschijnlijk binnen een paar jaar minder contant geld in omloop zullen hebben, moet contant geldvermindering geleidelijk worden ingevoerd. Het proces voor het verwijderen van contanten kan voortbouwen op initiële en grotendeels onkritische stappen, zoals het uitdunnen van grote bankbiljetten, het stellen van limieten aan contante transacties en het controleren van contante bewegingen over de grenzen heen.
Verdere stappen kunnen zijn het creëren van economische prikkels om het gebruik van contant geld bij transacties te verminderen, het openen en gebruiken van overdraagbare deposito’s te vereenvoudigen en het financiële systeem verder te automatiseren.
De particuliere sector moet bij de verkoop van contanten de voorkeur krijgen boven de openbare sector. De eerste lijkt hier bijna volledig toe bereid te zijn (bijv. Meer gebruik van mobiele telefoons om voor koffie te betalen), maar een politiek standpunt is nog steeds nodig.
Dit laatste lijkt meer twijfelachtig en mensen kunnen er aanzienlijk bezwaar tegen maken. Elke vorm van geldverwijdering maakt zowel individuen als staten kwetsbaarder voor verstoringen door stroomuitval, hacks en cyberoorlogvoering.
In elk geval moeten verleidelijke pogingen om contant geld te verwijderen per decreet worden vermeden, omdat er nog steeds populaire persoonlijke banden met contant geld bestaan.
Een gericht, gecoördineerd programma is vereist om vermeende gevallen van contant geldverwijdering te verminderen; vooral dat door de eliminatie van contant geld, de autoriteiten alle aspecten van het leven van mensen proberen te beheersen, inclusief hun gebruik van geld, of mensen dwingen hun spaargeld naar de banken over te dragen. Het geldverwijderingsproces zou meer tractie krijgen als het gebaseerd was op individuele consumentenkeuze en kostenvoordelen.
(Hoewel sommige landen hoogstwaarschijnlijk binnen een paar jaar zullen de-cashen, moet volledig cashless stapsgewijs worden ingevoerd. Het de-cashing-proces kan voortbouwen op de initiële en grotendeels onbetwiste stappen, zoals de geleidelijke afschaffing van grote coupures, plaatsing van plafonds voor contante transacties en de rapportage van contante bewegingen over de grenzen.
Verdere stappen kunnen zijn het creëren van economische prikkels om het gebruik van contant geld bij transacties te verminderen, het openen en gebruiken van overdraagbare deposito’s te vereenvoudigen en het financiële systeem verder te automatiseren.
De door de particuliere sector geleide de-cashing lijkt de voorkeur te hebben boven de door de openbare sector geleide decashing. De eerste lijkt bijna volledig goedaardig (bijv. Meer gebruik van mobiele telefoons om te betalen voor koffie), maar moet nog worden aangepast. Dit laatste lijkt meer twijfelachtig en mensen kunnen er geldige bezwaren tegen hebben. Het verzilveren van beide soorten maakt zowel individuen als staten kwetsbaarder voor verstoringen, variërend van stroomuitval tot hacks tot cyberwarfare. In elk geval moeten de verleidelijke pogingen om bij decreet de-cashing op te leggen, worden vermeden, gezien de populaire persoonlijke gehechtheid aan contant geld.
Een gericht outreach-programma is nodig om vermoedens met betrekking tot de-cashing te verminderen; in het bijzonder dat de autoriteiten door de-cashing proberen alle aspecten van het leven van mensen te beheersen, inclusief hun gebruik van geld, of persoonlijke spaargelden naar banken te duwen. Het de-cashing-proces zou meer grip krijgen als het gebaseerd zou zijn op individuele consumentenkeuze en kosten-batenoverwegingen.) “
Kireyev beschrijft mooi de huidige implementatie van onaangename politiek: verander gewoon de regels, giet ze in een juridische vorm die de meerderheid van de mensen gewoon kan accepteren en de koppige 3 tot 5% worden gedreven door de overgrote meerderheid om deze veranderingen te accepteren ,
Een van deze nieuwe regels is het verbod op grote bankbiljetten, dat we al in alle landen kunnen waarnemen. Of het nu gaat om de rekening van 100 US dollar, de rekeningen van 500 en 1.000 Rupee in India of de rekening van 500 euro. Met één slag kan de helft (of meer, zoals in het geval van India) van het geld in omloop – in de ware zin van het woord – worden verzameld.
Een tweede “regelwijziging” is de invoering van maximale limieten voor het gebruik van contant geld. Frankrijk en Spanje hebben deze al geïmplementeerd – anderen zullen snel volgen, zelfs als de terughoudende Duitsers hen met succes hebben tegengewerkt. En als de laatste “nieuwe verordening” maakt de staat het bijna onmogelijk om contant geld het land uit te krijgen: trefwoord 10.000 euro limiet. Je kunt dus zien dat er al veel gepusht is. Natuurlijk werden al deze maatregelen aan ons verkocht als “positief”. Dat betekent dat het alleen “voor onze veiligheid” is. De staat als een ‘goede kerel’ die zich zorgen maakt over onze veiligheid en die van de mensen die bij contanten betrokken zijn. En zodra al deze maatregelen in het Westen zijn ingevoerd, is de volgende stap het accepteren van uw eigen financiële slavernij,
De gerenommeerde boekauteur en onderzoeksjournalist Norbert Häring, die een zeer goede Engelse analyse van het werkdocument van het IMF schreef, schrijft in de Duitse (hoewel uitgedunde) vertaling:
“De auteur [IMF-analist Alexei Kireyev] gelooft niet dat wantrouwen verkeerd is. Hij rekent de mogelijkheid om alle financiële transacties van de mensen te controleren, expliciet op de voordelen van de eliminatie van contanten en ook dat de besparingen naar de banken worden geduwd, noemt hij onder de voordelen. “
Tot slot beveelt hij de regeringen aan om een internationaal gecoördineerde aanpak te hanteren bij het invoeren van contante beperkingen en een gecoördineerde aanpak op basis van consensus met de particuliere sector.
Ons schuldgeldsysteem heeft steeds meer en sneller geld nodig. Daarom worden de ‘implementatiemaatregelen om geld in te zamelen’ van het financiële imperium dapperder. Een verplichte vereiste hiervoor en voor uw eigen overleving door middel van een nieuwe valuta, bestaande uit de speciale trekkingsrechten van het IMF of een variant daarvan, is de afschaffing van contant geld. En het werkdocument van …
Lees verder bij de bron: INDIGNATIE
