Bubbel van steeds grotere omvang

Af en toe is het nodig om te zien wat er zich achter onze dijken afspeelt. Wat gebeurt er binnen en over onze grenzen en welke invloed heeft dat op de samenleving in ons beschermde polderlandschap.

Er zijn 2 weken verstreken na het verschijnen van mijn column “Laat de exodus onze economie wankelen.” Ik schreef het artikel op mijn vakantieadres terwijl ik in die vakantieperiode helemaal niet van plan was te gaan schrijven. Maar ja, af en toe wil je op de hoogte blijven van al het nieuws en schakel je de TV in en zocht ik wat online nieuws op mijn laptop. Ik raakte net zo als veel andere polderbewoners onder de indruk van al die heftige beelden die o.a. het journaal ons presenteerde. Bij veel mensen gaan die beelden niet in de koude kleren zitten en velen vragen zich dan ook af wat de economische gevolgen zijn van al die duizenden ontheemden die een zich een weg banen door Europa naar het beloofde land en daar een menselijk onthaal verwachten. We weten nu inmiddels hoe de paniek heeft toegeslagen bij onze EU-regeringsleiders en we zien hoe langzaam aan de grenzen tussen de diverse Zuid- en Oost-Europese landen worden gesloten.

Hoezo verdrag van Schengen?

Zelfs de legers worden in parate toestand gebracht. De verschrikkelijke beelden van al wat zich bij die grenzen afspeelt blijven ons nieuws overheersen. Na verloop van tijd zijn we er weer zat van en zullen de beelden langzaam wegebben onder het mom van de “ver-van-mijn-bed-show. Zolang in mijn straatje of buurtje nog geen woonruimte wordt ingenomen door immigranten zal het velen een zorg zijn. We wennen er eerst wel weer aan; mijn leventje gaat gewoon verder. Zo kennen wij bij de doorsnee Nederlanders het zogenaamde wegkijken van vaak grootse problemen waarvan de gemiddelde shownieuws-kijker denkt dat onze (democratisch) gekozen regering deze problemen wel even weer oplost. Eenmaal ’s avonds voor onze platte schermen met alleen maar platvloerse programma’s denken de meesten: het zal mijn tijd wel duren, morgen weer een dag. Juist dit soort kortzichtigheid is vaak de oorzaak dat een complete natie in slaap is gesust en zich totaal geen zorgen maakt over de toekomst in een land waar toch alles zo goed is geregeld? In een sociale welvaartstaat is toch alles goed geregeld?

Mooie beloftes op Prinsjesdag

Door sommige commentatoren is de Miljoenennota al aangekondigd als een feestbegroting. Mooie beloftes met leuke koopkrachtplaatjes die vooral de wig moeten vergroten tussen de werkenden en de niet-werkenden, de uitkeringsgenieters en gepensioneerden. Alsof daarmee het probleem van de werkloosheid wordt opgelost. Het is een feit dat het verschil in inkomen tussen werkenden en uitkeringsgenieters in veel situaties te gering is. Ik heb dat al eens aangehaald in mijn column: “Hoe onvoorstelbaar scheef is ons toeslagensysteem”. Daar zal best wat aan gedaan kunnen worden. Echter, door de simpele maatregel om de arbeidskorting in de inkomstenbelastingen te verhogen voor de werkenden en het tarief van de tweede schijf met 2 procent te verlagen zal het grote probleem van onze werkloosheid niet worden opgelost. Een kabinet in de huidige samenstelling met 2 totaal anders denkende partijen zal nooit genoeg slagkracht hebben om een echt sociaal probleem aan te pakken. Daarvoor moet je met rigoureuze maatregelen nemen en dat lukt nooit en te nimmer met links en rechts samen aan het roer.

Met inkomenspolitiek creëer je geen werkgelegenheid

Als je werkgelegenheid wil scheppen moet je concurrerender kunnen produceren t.o.v. het buitenland. Daarvoor is wat meer nodig dan inkomenspolitiek. Een algehele belastingverlaging over een breed front gekoppeld aan een verlaging van de brutolonen zal ons goedkoper kunnen maken en wellicht flink meer export genereren. Ook niet alleen de werkenden compenseren met een belastingverlaging maar tegelijk de miljoenen gepensioneerden en uitkeringsgenieters. Tevens een paar procentjes minder omzetbelasting en voila… een echte inkomensverbetering voor de hele natie waardoor meer geld wordt uitgegeven met als direct gevolg een veel hogere opbrengst aan omzetbelasting. En niet te vergeten: een beter draaiend MKB met als resultaat meer banen binnen onze belangrijkste banengenerator.

Miljoenennota straks weer achterhaald

De feestelijk gepresenteerde miljoenennota zal best wel eens binnen de kortste keren kunnen worden ingehaald door een miljardentekort. Kom ik terug op mijn inleiding van dit artikel over de enorme immigratiestroom. Een land als NL met open grenzen waarvan wereldwijd bekend is dat daar een goed sociaal leefklimaat heerst met een open democratisch bestuur zal de massale intocht van vluchtelingen niet zomaar een halt weten toe te roepen. Tenzij er een drastische ommekeer komt in de besluitvorming van nerveus wordende politici wanneer de protesten in het land van voor en tegenstanders uit de hand gaan lopen. Bepaald niet ondenkbeeldig gezien de huidige ontwikkelingen waarbij de rijksoverheid de lokale overheden bijna panisch onder druk zet om ruimte beschikbaar te stellen voor de opvang van asielzoekers. Net zoals buurland Duitsland gaat het onze natie bakken met geld kosten en net zoals bij onze buren zou ook onze minister van Financiën met voorstellen kunnen komen om in de begroting meer ruimte te maken voor de enorme kosten van de opvang. Iedereen begrijpt dat zulks ten koste gaat van andere geplande uitgaven. Die angst leeft volop wat je kunt opmaken uit de immigratiediscussie. Zowel de rijksoverheid als de gemeenten worden geconfronteerd met een enorme kostenpost die afhankelijk van de toenemende toestroom bijna niet valt te begroten. Vooral de gemeenten waar asielzoekers met een tijdelijke verblijfsvergunning neerstrijken worden extra belast en zullen het aantal bijstandsgenieters flink zien stijgen. Ondanks de mooie woorden van uitzendbureaus die roepen dat ze denken werk aan te kunnen bieden. Zou best kunnen voor een klein aantal maar zeker niet massaal. En wat te denken over verdrukking op de arbeidsmarkt van andere werkzoekenden? Er komen dermate complexe geldverslindende problemen op onze samenleving af dat ik denk dat de mooie feestbegroting snel achterhaald zal zijn. De vraag die ons burgers op Prinsjesdag niet is gesteld is de vraag: “wat mag het kosten?”

Nog meer beren op de weg?

Behalve het feit van de onvoorstelbare kostenpost ‘asielbeleid’ vrees ik dat er behalve vluchtelingen nog meer beren op de weg zijn. Dat de werkenden mooie vooruitzichten worden beloofd met een hoger nettoloon in januari neemt niet weg dat er zeker onvoorziene lastenstijgingen in het verschiet liggen. Eentje daarvan is in de Miljoenennota wel benoemd, namelijk de zorgverzekering die met 7 euro per persoon omhoog zal gaan. Staat wel een hogere zorgtoeslag tegenover voor alleen de allerlaagste inkomens, zoals studenten en AOW’ers met een klein pensioentje. Wat echter niet benoemd wordt is dat de pensioenpremies voor werkenden wel eens flink zouden kunnen gaan stijgen. De dekkingsgraad van veel pensioenfondsen zit weer ruim beneden het vereiste niveau. Met de beloofde nettoloonstijging ligt het voor de hand dat de pensioenuitkeringen worden ontzien van een verlaging maar dat de pensioenpremies wel eens flink zouden kunnen worden verhoogd om niet alleen de flink lagere beleggingsresultaten te compenseren maar ook de idioot lage rente waarmee de centrale banken onze pensioenen erg onder druk zetten. Twee redenen om de premies flink te verhogen. Voor veel mensen in loondienst een bittere pil om uiteindelijk te constateren dat de beloofde loonstijging veel magerder uitvalt dan ons is beloofd.

Regeren is vooruitzien

Een andere beer op de weg is misschien wel de berenmarkt waarin de aandelenkoersen verzeild zijn geraakt. Op vrijdag 18 september zijn de beurzen weer flink gekelderd n.a.v. de beslissing van de FED om de rente niet te verhogen. De economische vooruitzichten van vooral de opkomende landen gaven daar geen aanleiding toe. Waarachtig een realistisch standpunt van de centrale bank in Amerika. In het ergste geval de aanzet voor verder wegzakkende koersen wanneer beleggers zouden gaan denken dat de centrale banken zijn uitgepoept met hun geld verruimende maatregelen. Economische tegenslag vraagt altijd om lagere rente en dat instrument is uitgewerkt. Niemand wacht op negatieve rente. Steeds meer niet-gebonden economen zien overigens een wereldwijde inzakkende economie met mogelijk desastreuse gevolgen voor aandelen en hun eigenaren, de beleggers en onze pensioenfondsen die stevig in de aandelen zitten vanwege de hogere rendementen uit het voorbije verleden.

Beurscrash aanstaande?

Zoals op deze site genoegzaam bekend is heerst er onder behoorlijk wat insiders de angst dat er zelfs sprake is van een min of meer verwachte beurscrash in deze of volgende maand oktober. Met alle angstwekkende mondiale spanningen op de achtergrond, de wankelende Chinese beurs, de Griekse tragedie die bijna vergeten wordt, de vluchtelingencrisis binnen de EU te samen met de eurocrisis en noem maar op. Allemaal slechte signalen die zorgen voor politieke onrust. En aangezien onrustige politici meestal belabberde beslissingen nemen en anno 2015 niet meer weten dat regeren ook een behoorlijk eind vooruitzien betekent, lijkt het er op dat we ons nog altijd in een spannend tijdperk bevinden. Het feit dat momenteel erg veel mensen beseffen dat de financiële wereld zich in een sprookjeswereld bevind met bijna gratis geld van de centrale banken geeft wel aan dat er een grote verwijdering is tussen de reële economie en de financiële markten. Zulks duidt op een bubbel van mogelijk grote omvang. Er is geen enkele minister van Financiën die in zijn Miljoenennota gaat wijzen op gecreëerde financiële bubbels en dat wij burgers daarmee rekening moeten houden. De oplettende en nuchtere beschouwende burgers zijn momenteel heel alert en hebben groot wantrouwen in de beslissingen van onze beleidsmakers. Hoe zou dat komen? Het wordt tijd om onze dijken te versterken!

Lees verder bij de Bron: Biflatie.nl

Photo by FaceMePLS