Hypotheekbezitters raken in de komende jaren hun huis kwijt

Komende week komen de banken weer met hun kwartaalcijfers. Die worden zeer rooskleurig is de verwachting. Uit niets mag blijken dat de levensduur van de banken bijna verstreken is.

Enorme bezuinigingen, het opheffen van bijna alle filialen en het “afvloeien” van duizenden medewerkers, gecombineerd met wat speciale boekhoudtechnieken, moeten de gitzwarte toekomst van de banken verbergen. Met de banken zelf hoeft niemand medelijden te hebben, maar miljoenen spaarders hebben er hun geld gestald en dat vervliegt in heel korte tijd.

Vervolgens zijn dan de mensen aan de beurt die een (hypotheek)schuld hebben aan de bank. Wat te doen als die wordt opgezegd? Dan komt niemand je helpen en sta je er alleen voor.

De banken gaan vóór de hyperinflatie failliet

Veel mensen die schulden hebben, denken dat inflatie gunstig is voor hen. Immers: de schuld wordt steeds minder waard en daardoor steeds gemakkelijker terug te betalen. Als voorbeeld geldt dan de situatie in Duitsland in de twintiger jaren van de vorige eeuw, toen de Reichsmark soms met vele procenten per dag devalueerde. Had je een schuld, dan was je die in no time kwijt.

Iedereen voelt in deze tijd op zijn klompen aan dat de Europese Centrale Bank (ECB) een onverantwoordelijk financieel beleid voert. Dagelijks worden miljarden euro’s gedrukt en uitgegeven. Het is een kwestie van tijd totdat het geld zijn waarde gaat verliezen.

Dus willen veel mensen uit alle macht nog snel een huis kopen, koste wat het kost, want de rente is bijna niks en met de superinflatie in aantocht kan straks die schuld gemakkelijk terugbetaald worden. Maar niets is meer wat het lijkt, want in het draaiboek is allang voorzien dat het zo niet gaat gebeuren.

Tijdens een theatrale ondergang van het financiële systeem zullen de banken eerst het hen toevertrouwde geld opmaken om zichzelf te redden. Vervolgens zullen de schuldenaren van de bank gesommeerd worden hun schulden terug te betalen. Als die daar niet aan kunnen voldoen, zullen de zekerheden ingevorderd worden en dat zijn de huizen die als onderpand van de verstrekte leningen staan. Bijna niemand kan aan die verplichting voldoen en zo raak je ook je huis en vooral de vrijheid van je eigen huis kwijt.

Alle klanten van de banken zijn de verliezers

Dat de banken met zekerheid gaan verdwijnen, heeft te maken met de komst van het digitale geld en de daarmee gepaard gaande volledige controle over de mensheid. Het is in dit verband nodig dat er nog maar één bank is, zodat onmiddellijk bekend is wat iedereen besteedt en waar dat naartoe gaat. Dat wordt waarschijnlijk de ECB.

In een eerder artikel (“Het nieuwe digitale geld, zo gruwelijk”) wordt helder uiteengezet dat digitaal geld iets heel anders is dan het weglaten van contant geld, zoals menigeen in zijn onschuld wil geloven. Digitaal geld wordt een vast onderdeel van de digitale pas en een middel bij uitstek om mensen precies te laten doen wat de machthebbers willen.

Maar de weg daar naartoe is ook al rampzalig voor de gewone burgers. Op vakkundige wijze worden zij gestript van al hun bezittingen. De voorspelling van het World Economic Forum (WEF) “over 10 jaar bezit je niets meer en je bent gelukkig” is veel dichterbij dan de meesten ooit konden vermoeden.

Over de werking en het ontmantelen van het banksysteem

In het kort komt het banksysteem erop neer dat de bank geld van burgers in bezit heeft die dat (tijdelijk) niet nodig hebben en dat vervolgens uitleent aan anderen. Wie wat meer wil lezen hoe een bank werkt, raden wij dit artikel aan.

Maar let op: een spaarder van een bank heeft geen enkel recht op wat dan ook. Het geld wat hij op de bank zet, is niet meer van hem en wordt vervangen door een belofte dat hij het op verzoek terug kan krijgen. Geld is een waardepapier “aan toonder”, dus degene die het bezit, heeft recht op de waarde ervan. Door het geld aan de bank te overhandigen, doet hij afstand van dat recht in het vertrouwen dat de bank het op eerste aanvraag terug zal geven.

Spaarders hebben op dit moment meer geld dan ooit op de banken staan. Dat is een enorme brok koopkracht waar vaak hard voor gewerkt is. Waar de spaarders geen rekening mee houden, is dat allang vaststaat dat de euro en de banken verdwijnen.

Het slimme van onze regering is dat ze het zonde vindt dat in de periode tot aan het verdwijnen van de euro al deze koopkracht in rook opgaat. Om de koopkracht van dat geld toch nog te gebruiken, wordt in plaats van het geld dat vaststaat op de bank nieuw geld gedrukt en uitgegeven. Zoveel als de overheid maar wil. Het geldsysteem moet toch kapot. Met de niet gebruikte koopkracht van de spaarders worden zelfs lockdowns bekostigd om het systeem nog eerder in elkaar te laten zakken. Een uiterst perverse handelwijze.

Uiteindelijk zal dat leiden tot het waardeloos worden van het geld, waardoor de spaarders hun tegoeden stap voor stap kwijt zullen raken. Maar de verrassing komt ruim voordat het geld waardeloos is geworden. In 2008 was er een generale repetitie, waarbij de crash van het internationale geldsysteem werd uitgeprobeerd.

De volgende keer gaat hij zeker door. Ruim voordat het huidige geld door steeds groter wordende inflatie waardeloos geworden is, zal overnight (waarschijnlijk in een weekend) het financiële systeem crashen. In een tijdsbestek van 24 uur zijn alle banken failliet.

Failliet wil zeggen dat ze geen rooie cent meer hebben, zodat de spaarders naar hun tegoeden kunnen fluiten. Weg spaargeld.

Maar dan komt de aap uit de mouw: de banken hebben nog wel geld tegoed van mensen aan wie ze leningen en hypotheken hebben verstrekt. Dus valt er bij alle schuldenaren binnen veertien dagen een brief op de mat waarin de curator in het faillissement sommeert de hypotheek binnen 30 dagen terug te betalen.

Zo niet, dan worden de zekerheden ingevorderd. Het mag duidelijk zijn dat het voor bijna alle huizenbezitters dan onmogelijk  ……

Lees verder bij de bron: E.J. Bron