De toenemende sociale onrust in tal van landen gaat gepaard met in se vreedzame demonstraties. Betogingen met wel steeds meer deelnemers, op sommige plaatsen wel een mensenmassa van een miljoen!
Maar vaker loopt het uit de hand bij de confrontaties tussen betogers en politiediensten.
De algehele sfeer is enger, grilliger, gewelddadiger geworden. Betogers stichten brand her en der, en ordediensten reageren ook almaar hardhandiger.
Waarom ook al weer?
Op 16 oktober 2019 zagen we alles van redelijk vreedzame demonstraties tot keiharde clashes met fysiek geweld van beide zijden. In vervolgens: Nederland (Boerenprotesten), Spanje (tegen de hoge straffen voor Catalaanse politici) en Duitsland (tussen Turken en Koerden aldaar vanwege de Turkse inval in Syrië waarbij Koerden geviseerd worden).
In Frankrijk (de Gele Hesjesbeweging tegen te hoge levensduurte initieel) en Ecuador (te hoge brandstofprijzen). GrootBrittannië (voor en tegenstanders van de Brexit) en Hongkong (tegen een wetswijziging ter uitlevering van verdachten aan China).
Haiti (tegen het beleid van de president dat leidde tot meer armoede, inflatie, armoede en corruptie) en Guinee (tegen de grondwetverandering om de zittende president kunstmatig een derde termijn te geven).
Het (min of meer) goede nieuws
In Nederland is de situatie een ietsje geluwd. Hoewel onderhuids nog veel onvrede broeit versus ‘de politiek’ en de acties vanwege boeren blijven doorgaan. Zij het misschien minder massaal en in het zicht.
In Ecuador zijn oppositie en regering ondertussen wel rond de tafel gaan zitten. En met positief resultaat. De regeringsbeslissing tot schrapping van de subsidies op brandstof is teruggedraaid op 14 oktober 2019. De sociale onrust is gestopt en de oproer beëindigd.
Het (bar)slechte nieuws
Overal elders is de toestand verslecht, verërgerd en volledig gepolariseerd in twee kampen. Oppositie in de vorm van heviger burgerprotesten versus meer machtsvertoon met waterkanonnen en rubberkogels. De les die we hier alvast uit kunnen trekken? Dat alleen daar waar beide partijen écht met mekaar zijn gaan praten, de sociale pijn ontzenuwd werd, de rust is teruggekeerd. In de straten en huizen en harten van het volk.
Voor nu wel te verstaan, maar toch. En op alle andere plekken van de wereld waar geweld volgt op geweld, is de sociale onrust, onvrede, woede toegenomen. Alles bij mekaar zo gezien en geweten, mogen we misschien toch wel spreken van een mini wereldrevolutie?
Elders ondertussen…
Sterker nog: de sociale opstand op heel wat plaatsen, in zovele landen heeft nog elders navolging gevonden! Namelijk in Libanon, omdat de burgers naar verluid al jaren te weinig terugkrijgen van hun overheid. Simpele basisdiensten als geregelde vuilnisophaling, watervoorziening en electriciteit. In Chili vanwege de prijsverhoging van de metrotickets.
Maar daar heerst eveneens reedsl vele jaren sociale onvrede over slecht bestuur. In Ethiopië zijn het protesten van etnische aard, gericht tegen de president. Op 1 oktober kwam vooral sjiitische jeugd en masse op straat in Irak. Die had gehoopt dat na de dood van soenniet Saddam Hoessein hun leven ging verbeteren.
Wat dus zo te merken niet gebeurd is of zo aangevoeld. Er vonden zelfs mini protesten plaats in Egypte; mini omdat demonstreren streng verboden is.
Beelden zeggen meer dan…
Zie hier heel recente beelden van wat in deze vijf landen onder de bevolking en op straat speelt einde oktober 2019:
Lees verder bij de bron: Biflatie.nl
