Wanneer burgers ontevreden zijn over de regering gaan ze demonstreren. Maar de demonstraties in Frankrijk, Barcelona en Hong Kong worden hard neergeslagen. Dat vergroot alleen de volkswoede, zodat men als gevolg nu het aftreden van regeringsleiders eist. Moeten we niet slimmer zijn en de regering op een andere manier ten val brengen?
De wereld staat in brand, zo lijkt het. Er zijn op talloze plaatsen enorme volksopstanden losgebarsten: Barcelona, Griekenland, Libanon, Chili, Hong Kong, Egypte, Algerije, Irak, Bolivia, Ecuador, maar ook in Argentinië is het al lange tijd onrustig. In Frankrijk zijn er de Gele Hesjes-demonstranten en in Nederland hebben we de boze boeren die hun onvrede kenbaar maken. Niet alleen de hoeveelheid demonstraties die gelijktijdig plaatsvinden zijn opvallend, ook de hoeveelheid mensen die de straat op gaan is uniek.
Brazil, Chile, Lebanon, Ecuador, Iraq, UK, Guinea, Hong Kong ✊🏽✊🏾✊🏿 Protests are breaking out across the globe & activists are demanding action. pic.twitter.com/GgMukJDPxf
Vorig weekend was het de vijftigste week van de Gele Hesjes-demonstraties in Frankrijk. Het politiegeweld waarmee de overwegend vreedzame demonstranten geconfronteerd worden, is al die tijd onverminderd gebleven. Inmiddels verloren rond de 25 mensen een oog, vijf mensen verloren een hand, anderen hadden zwaar hersenletsel of andere ernstige verwondingen. Zelfs Amnesty International veroordeelde het politie-optreden en spreekt van mensenrechtenschendingen door de Franse staat.
Grove mensenrechtenschendingen tegen vreedzame demonstranten
Tijdens de demonstraties in Barcelona — als gevolg van het opsluiten van politieke gevangenen die de afscheiding van Catalonië nastreven — zien we dezelfde taferelen. Een zeer gewelddadige politie die letterlijk geen enkel middel schuwt om de menigte neer te slaan. Er zijn zelfs situaties dat politiebusjes op de menigte inreden en opzettelijk voetgangers omver reden. Het wereldwijde politiegeweld is een patroon dat Amnesty International eveneens waarneemt. Zij vinden het recht om te demonstreren simpelweg een mensenrecht, maar zien overal dat de politie vreedzame demonstranten als criminelen behandelt en met veel geweld bestrijdt.
In Frankrijk zijn inmiddels de meeste juridische en politieke middelen om het beleid van EmmanuelMacron en Christophe Castaner (minister van Binnenlandse Zaken) een halt toe te roepen zo’n beetje wel benut. Men kan de politie op geen enkele manier terugfluiten. Er blijkt geen enkele sanctie te staan op het buitensporige politiegeweld. Daardoor zijn de ongewapende demonstranten aan de ‘goden’ overgeleverd. Ondertussen is de onrust bij de politie groot en zijn er al meer dan 50 zelfdodingen geweest.
De staat toont nu zijn ware gezicht
Beelden van de confrontaties van demonstranten met de politie lijken wel taferelen uit de film de Hunger Games. Het lijkt erop dat het establishment deze verdeeldheid opzettelijk creëert en er op aanstuurt dat de bevolkingsgroepen elkaar op deze manier afmaken. Zelf lijken zij onaantastbaar en beschermd door de ordetroepen, zolang ze hun bevelen opvolgen en er geen enkel rechtsorgaan is die de hoofdverantwoordelijke berecht. De ingediende aanklachten en strafzaak tegen Macron en Castaner bij het Internationaal Strafhof in Den Haag wordt vooral stilgezwegen. Het is maar zeer de vraag of daar iets uit gaat komen.
Steeds meer mensen raken ervan doordrongen dat de politiek en juridische rechtsorganen er niet zijn om de bevolking te beschermen of de elite te controleren. Deze organen zijn er om het beleid van de globalistische elite te beschermen. Nu de maat voor veel mensen vol is en ze tegen dit beleid in opstand komen, toont het systeem zijn ware gezicht: een politiestaat die het niet schuwt om mensenrechten te schenden, om deze opstand hardvochtig neer te slaan.
De tirannie wakkert de volkswoede aan
Over een week zijn de Fransen inmiddels een jaar aan het demonstreren. Naast demonstraties blokkeerden de Gele Hesjes-demonstranten ook pleinen, snelwegen, tolpoorten, stations en organiseerden een bankrun. Aan creativiteit is er zeker geen gebrek. Toch lijken de acties nog tot weinig resultaat te leiden. Gingen de eerste demonstraties vooral over het afschaffen van de ecobelasting, op dit moment eisen de Fransen het aftreden van de dictatoriale regering Macron.
Het gewelddadige politieoptreden, de verdraaide berichten door de mainstream media, of erger, het volledig negeren van nieuwswaardige gebeurtenissen, de partijdigheid van de Franse Hoge Raad, de partijdigheid en onverschilligheid van het Europese parlement en Europese lidstaten, hebben de Fransen in ieder geval wakker geschud. Hetzelfde gebeurt in Noord-Spanje. Zij ervaren nu zelf wat het systeem voor gewone burgers betekent en hoe ver men desnoods bereid is te gaan om de macht te handhaven.
De vragen die naar aanleiding van de demonstraties in Frankrijk en Barcelona dan ook opborrelen zijn: Wat moeten we anders doen? Heeft het wel zin om te demonstreren? Laten we onszelf niet uitspelen in Hunger Games-achtige taferelen? Wat als het juist de bedoeling is om mensen tegen elkaar op te zetten en zoveel mogelijk chaos te creëren? Moeten we niet het verband zien tussen het politiegeweld, de toenemende volkswoede, het toenemende geweld in de samenleving en de absurde vluchtelingenstroom die Europa op dit moment overspoelt? Een vluchtelingenstroom die vooral chaos en volkswoede moet creëren? Bevolkingsgroepen tegen elkaar op moet zetten? Al deze vragen leiden tot de hamvraag:
“Moeten we niet slimmer zijn?”
Mensen zijn het zat om gemanipuleerd, gecontroleerd en uitgebuit te worden. Maar tegelijkertijd laten we ons nog steeds manipuleren, controleren en uitbuiten, door op hun ‘schaakbord’ te spelen, volgens hun spelregels. Wat als we simpelweg geen toestemming meer geven om bespeeld te worden, doordat we hun spel niet meer meespelen? Wat als we niet langer meewerken aan hun beleid? Als niemand gehoorzaamt, regeert er niemand!
De macht van het niet meer meewerken
Op 1 december 1955 kwam Rosa Parks terug van haar werk en ging met de bus terug naar huis. Ze had gelukkig een zitplaats, maar omdat het steeds drukker werd moesten meerdere mensen staan, ook een aantal witte mensen. De buschauffeur eiste dat Rosa Parks en drie andere zwarte mensen zouden opstaan, om de witte passagiers te laten zitten. Ze weigerde. Dit was de vonk die de vlam in de pan deed slaan en het begin van hevige rassenrellen. Na een turbulente periode kwamen er uiteindelijk meer rechten voor zwarte Amerikanen en is de apartheid (segregatie) in Amerika opgeheven.
Uiteindelijk is de strijd tegen de machthebbers vooral een psychologische strijd. Het lijkt erop dat het machtssysteem op dit moment de grenzen van hun macht steeds verder oprekken om te zien hoe ver men kan gaan. De vraag is: “Hoe ver laten wij ze gaan, totdat het spreekwoordelijke elastiekje knapt?” Dat knappen van het elastiekje associeert men in de regel met een gewelddadig verzet, maar er is ook een tegenovergestelde reactie denkbaar. De reactie van het volledig terugtrekken, het systeem en de macht niet langer meer erkennen en weigeren het systeem nog te ondersteunen. Om tot die stap te komen moet de bevolking echter enorme psychologische barrières …..
JDreport.com publiceert verhalen uit een flink aantal andere "onafhankelijke" nieuwsbronnen, blogs en wat al niet meer.
De meningen in dit artikel zijn van de bron en weerspiegelen niet JDreport.com.
Wanneer je voor de eerste keer inlogt met een Social Login-knop, verzamelen wij van je account openbare profielinformatie gedeeld door de Social login provider, op basis van je privacy-instellingen. We krijgen ook je e-mailadres om automatisch een account voor je aan te maken op onze site. Zodra je account is aangemaakt, ben je ingelogd op dit account.
Niet akkoordAkkoord
Maak verbinding met
Ik sta toe om een account aan te maken
Wanneer je voor de eerste keer inlogt met een Social Login-knop, verzamelen wij van je account openbare profielinformatie gedeeld door de Social login provider, op basis van je privacy-instellingen. We krijgen ook je e-mailadres om automatisch een account voor je aan te maken op onze site. Zodra je account is aangemaakt, ben je ingelogd op dit account.
