Een paar opmerkelijke feitjes in dit Volkskrant-artikel van vandaag. “Een aanzienlijk deel – vier op de tien – van degenen aan wie een IBS (dwangopname, red.) wordt opgelegd in de tien grootste gemeenten, is in het buitenland geboren.”
Zet je dat af tegen de hoeveelheid Nederlanders (inclusief zij die hier geboren zijn maar wel buitenlandse ouders hebben), dan is dat echt belachelijk veel.
Het artikel richt zich specifiek op de tien grootste gemeenten. En wijst op de definitie van een ‘verward persoon’, omdat zo iemand veel te snel als ‘psychotisch’ wordt bestempeld.
Ruim 15 procent komt opnieuw terug voor een gedwongen opname, deels omdat er meestal geen rechterlijk bevel voor langdurige opname wordt gevraagd. Draaideurbeleid dus.
Het gaat dan om toeristen met een drugspsychose, ouderen met dementie, suïcidale personen en de typische ‘verwarde mannen’ zoals we die van de media kennen.
En bij al die gevallen blijkt het dus in vier op de tien keer om een buitenlander te gaan. Sociaal isolement, trauma, depressie etc. kunnen allemaal redenen zijn voor waarom het bij die groep zo veel voorkomt.
Zelfs de gelukszoekers kunnen hier mentaal flink achteruitgaan.
De vraag is alleen ….
Lees verder bij de bron: De Dagelijkse Standaard
