Bijna twee decennia na mazelen werd verklaard geëlimineerd in de Verenigde Staten, heeft het land en de wereld een opleving gezien met inbegrip van volwassenen die dachten dat ze werden beschermd door het vaccin. Nu vragen sommigen zich af of ze goed zijn ingeënt en of ze nog steeds risico lopen om mazelen te krijgen.
In een video die vorige week op YouTube werd geplaatst, kwam een rabbijn in Detroit die zei dat hij ‘volledig gevaccineerd’ was, toch met mazelen naar beneden – ‘een wrede drie weken’, zei hij. In een andere recente zaak is een Israëlische stewardess niet in staat geweest om zelfstandig te ademen na het ervaren van een ernstige complicatie van mazelen: ontsteking en zwelling van de hersenen, encefalitis genoemd. Gezondheidsautoriteiten geloven dat ze ook een vaccin heeft gekregen.
“Het is gewoon zo verdomd besmettelijk en de manier waarop mensen tegenwoordig reizen, het heeft gewoon niet veel nodig om zich te verspreiden,” zei Dr. John Cullen , de huidige president van de American Academy of Family Physicians en een huisarts in Valdez, Alaska.
“Ik heb nog nooit een geval van mazelen gezien”, voegde hij eraan toe. “Maar het is gewoon een kwestie van tijd.”
Ter verhoging van de onzekerheid, sommige volwassenen weten gewoon niet hun vaccinatiestatus of zijn hun documentatie al lang kwijt, zei Cullen. De geschiedenis van het vaccin tegen mazelen heeft ook vragen opgeroepen over hoe mensen van verschillende leeftijden zijn gevaccineerd: niet alleen is het aanbevolen aantal doses in de loop van de jaren veranderd, maar dat geldt ook voor het vaccin zelf.
Enkele jaren geleden, herinnerde hij zich, dook er een geval van mazelen op in Fairbanks, Alaska – het eerste geval van de staat in jaren. Bezorgd over blootstelling en onzekerheid over de vraag of ze op de juiste manier zijn gevaccineerd, vroegen patiënten van hem die daar waren gereisd om een dosis van het vaccin, voor het geval dat. (Wanneer het wordt gegeven binnen drie dagen na blootstelling aan het virus, kan het vaccin enige bescherming bieden of de ziekte milder maken, aldus gezondheidsmedewerkers.)
Hoewel Alaska dit jaar geen gevallen heeft gezien, hebben gezondheidsfunctionarissen een waarschuwing afgegeven na een noodtoestand in de nabijgelegen staat Washington, die in 2019 tientallen gevallen heeft bevestigd.
“Als we een aanzienlijke toename van het aantal infecties van mazelen zien, dan zullen er heel wat meer mensen zijn die zich afvragen wat hun vaccinstatus is,” zei hij.
Nu komt het mooie
Als je vóór de jaren zestig werd geboren, was je misschien nog nooit tegen mazelen gevaccineerd omdat er werd verondersteld dat je was blootgesteld aan het virus. In feite zegt de CDC dat de meeste mensen geboren vóór 1957 het vaccin niet nodig hebben omdat “voordat vaccins beschikbaar waren, bijna iedereen in de kinderjaren was geïnfecteerd met mazelen, bof en rubella-virussen.”
Toen, in 1963, werden twee soorten vaccins tegen mazelen geïntroduceerd: de ene was ‘vermoord’ en de andere ‘verzwakte levend’. Het verschil is dat de eerste het mazelenvirus inactiveert, terwijl de andere een verzwakte vorm heeft.
Het gedode vaccin, dat werd gegeven aan naar schatting 600.000 tot 900.000 mensen, werd zelf in 1967 gedood “omdat het niet bescherming bood tegen de infectie van het mazelenvirus”, zegt de CDC. Het bureau heeft ook aanbevolen dat mensen die dat vaccin hebben gekregen, of niet zeker weten welke ze in die jaren hebben gekregen, opnieuw moeten worden gevaccineerd.
Het jaar daarop, in 1968, kwam er een nieuwe versie van het levende vaccin op de markt. Het was net zo effectief als zijn levend verzwakte voorganger en zelfs veiliger dan de eerste omdat het verder verzwakt was. Het wordt nog steeds gebruikt en is sinds 1971 beschikbaar in combinatie met de bof- en rodehondvaccins.
Experts zeggen dat veel volwassenen van middelbare leeftijd die in de begintijd zijn gevaccineerd, niet weten welke ze hebben gekregen. Of iemand het “live” – of “gedode” vaccin kreeg, was niet altijd gedocumenteerd, zei Schaffner – en tegenwoordig zijn die decennia-oude records misschien nergens te vinden.
“Toen was het hele vak niet zo genuanceerd over het geven van vaccins,” zei hij.
Bovendien heeft noch de CDC noch een nationale organisatie de vaccinatiegegevens bijgehouden. Individuele staten hebben immunisatieregisters, maar die kwamen pas later. Voor veel Amerikanen, “de gegevens die er zijn, zijn die welke u of uw ouders kregen toen de vaccins werden toegediend en die in het medisch dossier van de arts of kliniek waar de vaccins werden gegeven”, volgens de CDC, die aanbeveelt dat mensen zoeken tussen babyboeken, schoolrapporten en eerdere werkgevers die deze informatie mogelijk hebben verzameld, zoals het leger.
Maar veel volwassenen hebben pech.
Oudere records “bestaan gewoon niet meer omdat de artsen hun praktijk hebben gesloten, ze zijn gestopt, ze zijn verhuisd,” zei Schaffner. “Het zou vrijwel onmogelijk zijn om die records daadwerkelijk opnieuw te laten verschijnen.”
Lees verder bij de bron: CNN
