Na de ondertekening van de Afrikaanse Vrijhandelsovereenkomst (AfCFTA) in het Rwandese Kigali in maart 2018, is Afrika nu sterk op weg om één gigantische vrijhandelszone te worden. De 55 landen tellen ongeveer 1,2 miljard potentiële consumenten.
Volgens de VN-Economische Commissie voor Afrika (ECA) goed voor een bbp van 2500 miljard dollar. Dat lezen we in Mondiaal Nieuws, Mo.be.
Maar nu terug naar genoemd onderwerp. Zal één groot, eengemaakt Afrika een zegen betekenen voor de Afrikanen zelf, of wordt dit eerder een verdoken tweede golf van kolonisatie?
“Geen gezeik, iedereen rijk”?
Officieel heet het ‘de oprichting van een handelszone waar een gunstig klimaat heerst waar lokale bedrijven kunnen groeien, inter-Afrikaanse handel wordt gedreven, industrialisering wordt doorgezet en banen worden gecreëerd.’ Mooier kan haast niet, toch?
Geen gezeik, iedereen rijk, zoals Van Kooten en De Bie al persiflerend zeiden dertig jaar geleden? (Ze hebben trouwens hun eigen YouTube kanaal, zeer het bekijken waard, en hoe weinig e.e.a. aan actualiteit heeft ingeboet!) in die 30 jaar is het Zwarte of Donkere Continent er beslist niet rijker op geworden.
Dat heeft grotendeels te maken met de uitbuiting door het Noorden van het Zuiden, die nooit echt is opgehouden. Zeker ook door het klimaat. Maar evenzeer door hun eigen gezagsdragers, die zich vaker wel dan niet tot dictators ontpopten. Waar ook ‘wij’ als Westen meestal achter zaten. Zal het pakweg de volgende drie decennia anders worden?
Te optimistisch en enthousiast?
Ondertekenen is één zaak, en dat hebben er toch al 49 van de 55 gedaan. Maar ratificeren is nog wat anders. ‘In juli 2018 deden slechts zes landen dat tot zover: Tsjaad, Swaziland, Ghana, Kenia, Niger en Rwanda.’ De genoemde ECA berekende dat de inter-Afrikaanse handel onder de AfCFTA waarschijnlijk zal stijgen met 52,3 procent en dit reeds binnen twee jaar, tegen 2020. Wat ons héél erg optimistisch lijkt, maar soit. In het akkoord staan nog meer enthousiaste voorspellingen trouwens.
Dat ondertekening en ratificatie (door minstens 22 landen) zelfs kan leiden tot: ‘een vrije (Afrikaanse markt) in de richting van de ambitie van de economische integratie en de oprichting van pan-Afrikaanse instellingen zoals een Afrikaanse Economische Commissie, een Afrikaanse Muntunie, een Afrikaanse Consumentenunie en zo verder.’ Kàn. ‘En zo verder’. Hmm.
“Who’s your daddy?”
Nigeria en haar grootste vakbond, het Nigeria Labour Congress, kijkt in ieder geval nog even de kat uit de Afrikaanse boom. Waarschijnlijk niet zo kort van memorie als sommige andere landen. Beseffend dat als ‘het buitenland’ Afrika nodig heeft of wil in iets engageren, dit meestal maar in het voordeel van één partij is.
Lees verder bij de bron: Biflatie.nl
