De Britse universitaire parasitoloog professor Karl Hoffmann publiceerde onlangs een rapport waarin hij zijn grote zorgen uitspreekt over de gestage verspreiding van gevaarlijke parasieten in Europa. De belangrijkste oorzaak: open grenzen en massa immigratie.
Jaarlijks raken honderden miljoenen mensen besmet met een parasitaire worm. Zo komt de wormziekte schistosomiasis normaal gesproken hoofdzakelijk in zwart afrika voor (85% van alle gevallen), maar is deze recent ook op Corsica uitgebroken.
Met het binnenlaten van enorme aantallen Afrikaanse migranten wordt het gevaar dat ook Europeanen worden geïnfecteerd dagelijks groter.
Jaarlijks duizenden tot honderdduizenden doden
Jaarlijks sterven duizenden tot honderdduizenden mensen door besmetting met de platworm (bijvoorbeeld omdat ze in verontreinigd water gaan zwemmen). Professor Hoffman wijst er daarom op dat er al tientallen jaren lang veel te weinig is geïnvesteerd in het ontwikkelen van medicijnen tegen wormen en andere parasieten.
Volgens de who (Wereld gezondheid Organisatie) hebben jaarlijks 249 miljoen mensen in 78 landen een preventieve anti-parasitaire kuur nodig.
Wereldwijd is naar schatting 25% tot 30% van de totale bevolking met één of meerdere wormen geïnfecteerd, aldus Hoffmann. Die kunnen ernstige gezondheidsschade veroorzaken, zoals blindheid, gezwollen ledematen en verlies van beweging, spijsverteringsblokkades, bloedarmoede, aanhoudende extreme vermoeidheid en een verhoogd risico op kanker en aids.
Gevaar vooral afkomstig van Afrikaanse migranten
De professor en zijn werkgroep, die al zo'n 20 jaar actief zijn, concentreren zich vooral op de gevaarlijke en vaak dodelijke ziekte schistosomiasis, ook wel bekend als bilharziasis, die vooral wordt opgelopen in warme binnenwateren (maar ook in rivieren zoals de Nijl).
De larven van wormen dringen in korte tijd door de huid het lichaam binnen, waarna ze zich via het bloed en lymfeklieren door het lichaam verspreiden. Hun eitjes komen via ontlasting in de omgeving terecht.
Afrikaanse migranten die overal hun behoefte doen, soms zelfs en plein public –bijvoorbeeld op het perron van een station- zijn in ons werelddeel inmiddels een dagelijks terugkerend fenomeen geworden. Daarmee is het risico dat ook Europeanen ….