De financiële crisis in 2008-2009 was vergeleken bij de zorgvuldig verborgen financiële calamiteit waar de eurozone nu middenin zit, slechts een onbeduidend hobbeltje. De noodsituatie van 2020-2021 is zelfs beduidend erger dan de ‘Griekse’ eurocrisis van 2011-2012, toen de instorting van de eurozone ternauwernood kon worden voorkomen.
We voorspelden destijds al dat als er geen radicaal andere koers zou worden ingeslagen, de volgende crisis onoplosbaar zou zijn, en onvermijdelijk zal leiden tot de ondergang van de euro en de instorting van de eurozone.
De statistiek van het TARGET2 systeem laat zien dat politici inderdaad dezelfde fatale koers bleven volgen, en die systeemcrisis nu daadwerkelijk is begonnen. Politici zwijgen erover, en media schrijven het niet, maar we zijn nu keihard in de financiële eindfase van de eurozone beland.
Het is al even geleden (juni 2019) sinds we voor het laatst over het TARGET2 systeem hebben geschreven. Eenvoudig uitgelegd werkt dat zo: een Nederlandse exporteur verkoopt goederen aan een Italiaans bedrijf. Die betaalt via zijn eigen bank, en die weer via de Italiaanse centrale bank, die het bedrag ‘overmaakt’ aan de Nederlandse centrale bank, die het vervolgens op de rekening van de bank van de exporteur stort.
Het probleem is dat de import van Italië (en andere PIGS landen = Portugal, Griekenland, Italië en Spanje) grotendeels wordt gefinancierd met leningen van de centrale bank aan de commerciële banken. Het gemeenschappelijke TARGET2 zorgt ervoor dat het risico van deze schulden wordt gespreid over alle nationale centrale banken, en daarmee op het eurosysteem wordt gedumpt.
Welvaartsverplaatsing van Noord naar Zuid
Het Target-2 systeem is door Brussel opzettelijk zo ingewikkeld mogelijk gemaakt, maar is feitelijk heel simpel: lidstaten met een veel te hoog uitgavenpatroon, die veel te veel schulden (blijven) maken, ‘kopen’ op krediet hun welvaart in bij de Europese Centrale Bank, die deze schulden vervolgens op conto van de best presterende landen zet, voornamelijk Duitsland, met op gepaste afstand Luxemburg, Nederland, Finland en inmiddels ook Ierland, dat in september 2010 nog het hoogste negatieve saldo van alle eurolanden had.
De allergrootste financier van de eurozone, Duitsland, zag zijn Target-2 vorderingen tussen januari en september 2020 met 27% stijgen naar € 1,15 biljoen. Tegelijkertijd namen de negatieve TARGET2 saldo’s van Italië, Spanje en de ECB zelf met € 275 miljard toe naar een totaal van € 1,3 biljoen. Ook (‘geen cent meer naar’…) Griekenland, dat met honderden miljarden werd ‘gered’ (= wat voor 80% rechtstreeks terug vloeide naar de Europese banken), dook met een extra € 45,6 miljard weer zwaar in de min.
We schreven deze week dat afgelopen dinsdag de eerste ‘harde’ eurobonds zijn uitgegeven en de gemeenschappelijke schuldenunie, waarvan premier Rutte beloofde dat die er nooit zou komen, een feit is. Het TARGET2 systeem maakt duidelijk dat de eurozone al jaren een soort transferunie is, waarbij de miljarden steevast in één richting stromen: van Noord naar Zuid.
Kort gezegd komt het erop neer dat de eurolanden op de pof een deel van hun eigen interne export hebben gefinancierd, waardoor er een fake economische ‘groei’ werd gerealiseerd.
Schuldenlanden maakten misbruik
De uitleg van Rutte dat de euro zo goed is geweest voor Nederland is daarom misleidend. Hij vergeet dat de PIGS schulden vooral na de oprichting van de euro explodeerden, omdat de kosten om geld te lenen ineens naar het lage Duitse en Nederlandse niveau daalden.
Het verschil was dat Duitsland en Nederland leenden om te investeren in productie (export), en Italië, Spanje, Griekenland en Portugal leenden om uit te geven (import).
Volgens de ECB is TARGET2 ….
Lees verder bij de bron: Xandernieuws
