De overwinning bij de landelijke verkiezingen voor de Tweede Kamer, van huidig Minister-president Mark Rutte van de VVD, is een duidelijk signaal van de bevolking dat men het beleid wil voortzetten, met name doorheen de crisis met het coronavirus.
Ook duidelijk is de keuze van Rutte om direct naar D’66 toe te gaan om een nieuwe regering te bespreken. De politiek van de laatste partij mag dan met enig recht wel fundamentalistisch liberalisme worden genoemd, met genderwaanzin, fantasieën van open grenzen en economisch vrijemarktdenken, toch ligt er nog een heel ander gevaar op de loer met D’66 en dat is de obsessie van de partij om de informatiestroom te beheersen en kritische geluiden de mond te snoeren.
De aanstelling van de autoritaire Kajsa Ollongren (D66) als verkenner onderstreept die redelijke angst dat met name de alternatieve media hun borst na kunnen gaan maken.
Een waarschuwing voor de gevolgen van de hernieuwde en versterkte rol van D’66 in het partijpolitieke landschap en mogelijk in een nieuwe regering onder Mark Rutte.
Uit de afgelopen verkiezingscampagne voor de Tweede Kamer valt een hoop te vertellen als het gaat over het D’66-programma en de kandidaten. De campagne liep echter volledig over de persoon Sigrid Kaag, lijsttrekker van de partij en voormalige Minister voor Buitenlandse Handel en Ontwikkelingssamenwerking uit het kabinet-Rutte III.
Een geslepen verhaal van de partij met een bewuste verheerlijking van de persoon Kaag en een roep om vrouwelijk leiders, die in 2021 een grotere rol gaan spelen in het opvullen van diverse regeringsposten, waaronder deze van Minister-president. Dit verhaal sloeg aan, juist ook doordat het werd ondersteund door kundige medewerking van het meerderendeel van de Nederlandse media.
Het was substantieel te noemen de manier waarop de grote media-instituten in Nederland de campagne van de D’66 een duw in de rug gaven. Dat liep van een blinkende documentaire, kritiekloze vraaggesprekken tot aan gunstige nieuwsberichten.
In de debatten werden de prestaties van Kaag gekaderd binnen het verhaal dat de partij wilde brengen. Zelfs de foto van Sigrid Kaag op het eindfeest van de partij, toen de verkiezingsuitslagen binnendruppelden, al juichend en staande op een tafel, belanden op het merendeel van de hoofdpagina’s van dagbladen en websites van enige invloed in dit land.
De schaarse commentaren van kritiek op dit fotomoment zijn dan ook een afleiding van het grotere plaatje dat D’66 en met name Kaag veel media konden gebruiken om hun verkiezingscampagne te ondersteunen.
Dit is natuurlijk handig om op veel grote media te kunnen rekenen en de onderliggende kwestie hiervan is de beheersing van de informatiestroom die loopt in de richting van de burgers van Nederland.
Deze golf van nieuws en opinie wordt echter regelmatig opgeschud door andere geluiden, de alternatieve media, die af en toe grote groepen weten te bereiken. Dit wordt als een probleem gezien, waardoor een andere D’66’er, namelijk Kajsa Ollongren, in het vorige kabinet verwoede poging deed om een deel van de andere opvattingen en berichtgeving buitenspel te zetten.
Een heuse studie verscheen in 2019 in opdracht van het ministerie van Binnenlandse Zaken die in kaart bracht welke websites afweken van wat tot de goedgekeurde ….
Lees verder bij de bron: ReactNieuws
