NASA waarschuwt dat er in de eerste helft van deze week weer vijf asteroïden onze kant uit komen, aangezien de toonaangevende asteroïdexpert van het bureau beweert het mysterie van de ‘minimaan’ die in de baan van de aarde komt te hebben opgelost.
Temidden van een vlaag van asteroïde activiteit terwijl we de laatste paar maanden van 2020 ingaan, hebben NASA’s asteroïdenjagers onderweg nog vijf ruimterotsen gemarkeerd, variërend in grootte van 5,5 m tot maar liefst 45 m.
Op 12 oktober vliegen twee asteroïden die de afgelopen vier dagen zijn gespot voorbij: de 2020 TS1 van 5,5 meter zal dichter bij ons passeren dan de maan, op slechts 225.000 km, kort daarna gevolgd door de 12 meter lange 2020 TR1 die zal verder uitzwaaien op 1,2 miljoen km.
Ter referentie: de maan draait om de aarde op een gemiddelde afstand van 385.000 kilometer.
Op dinsdag 2018 schiet GD2, met een diameter van 4,5 meter of ongeveer de helft van een Londense bus, voorbij op 6,2 miljoen km.
Vervolgens passeert op 14 oktober asteroïde 2020 TD, die een diameter heeft die half zo lang is als het Vrijheidsbeeld lang is (45 meter), op een afstand van 7,2 miljoen km.
Ondertussen denkt NASA’s beste asteroïdenjager Paul Chodas dat hij het mysterieuze object heeft geïdentificeerd dat binnenkort een baan om de aarde zal gaan maken en de nieuwste ‘minimaan’ van de planeet wordt. Achteraan komt de 17 meter lange TO2 2020 die pas twee dagen geleden werd gespot en die ons zal passeren op een afstand van 1,2 miljoen km.
Met de naam “asteroïde 2020 SO” vermoedt Chodas dat het eigenlijk een overblijfsel is van een mislukte maanlandingsmissie 54 jaar geleden, wat de vermoedens van velen in de astronomische gemeenschap bevestigt.
‘Ik ben hier behoorlijk opgewonden over,’ zei Chodas. “Het is een hobby van mij geweest om een van deze te vinden en zo’n verband te leggen, en ik doe het nu al decennia.”
2020 SO werd onlangs opgemerkt door telescopen op Hawaï en toegevoegd aan de lijst van asteroïden en kometen in het zonnestelsel van het Minor Planet Center van de International Astronomical Union, waarvan er bijna een miljoen zijn. Chodas gelooft dat het object eigenlijk de Centaur bovenste rakettrap is van de NASA Surveyor 2-missie in 1966. Zijn lander stortte neer op de maan nadat een van zijn stuwraketten niet op tijd was ontstoken.
Het object is ongeveer acht meter lang, wat bijna overeenkomt met de grootte van de oude Centaur die minder dan 10 meter zou zijn, inclusief het mondstuk van de motor.
Chodas merkte op dat de baan en het vliegtuig van het object meer gemeen hadden met de aarde dan met andere asteroïden in het zonnestelsel en noemde ook de relatief langzame naderingssnelheid van het object van slechts 2400 km / u (langzaam volgens asteroïdennormen) als bewijs dat dit waarschijnlijker is. ruimterommel dan een ruimterots.
‘Ik zou het hier mis hebben. Ik wil niet al te zelfverzekerd overkomen ,’ zei Chodas. “Maar het is naar mijn mening de eerste keer dat alle onderdelen in elkaar passen bij een werkelijk bekende lancering.”
Lees verder bij de bron: RT World News
