Heidemarie Schwermer, een 69-jarige vrouw uit Duitsland, gaf het gebruik van geld 15 jaar geleden op en zegt dat ze veel gelukkiger is sinds die tijd.
Heidemarie’s ongelooflijke verhaal begon 22 jaar geleden, toen zij, een lerares in het secundaire onderwijs van middelbare leeftijd uit een moeilijk huwelijkkwam. Ze nam haar twee kinderen en verhuisde naar de stad Dortmund, in het Duitse Ruhrgebied. Een van de eerste dingen die haar opvielen was het grote aantal daklozen, en dit schokte haar zo, dat ze besloot om er daadwerkelijk iets aan te doen. Ze had altijd geloofd dak-en thuislozen geld niet nodig hadden om terug te keren in de maatschappij om te worden aanvaard, maar slechts een kans nodig hadden om zichzelf te bekrachtigen door zich nuttig te maken, dus ze opende een Tauschring (ruil winkel), genaamd “Gib und Nimm” (Geven en nemen ).
Haar kleine onderneming was een plaats waar iedereen spullen en vaardigheden kon ruilen voor andere dingen en vaardigheden die ze nodig hadden, zonder dat er ook maar een enkele munt of biljet veranderde van eigenaar. Bijvoorbeeld, oude kleren zouden kunnen worden verhandeld in ruil voor keukenapparatuur, of auto-services geleverd als tegenprestatie, voor sanitaire diensten, en ga zo maar door.
Het idee trok echter niet veel van Dortmund’s daklozen, omdat, zoals sommigen van hen in haar gezicht vertelden dat ze niet het gevoel hadden dat een goed opgeleide middenklasse vrouw hun situatie daadwerkelijk kon inschatten. In plaats daarvan werd haar kleine winkel bezocht door vele werkloze en gepensioneerde mensen van de stad die stodnen te popelen om hun vaardigheden en oude spullen te ruilen voor iets wat ze nodig hadden.
Heidemarie Schwermer’s Tauschring werd uiteindelijk iets van een fenomeen in Dortmund zo zeer zelfs, dat de oprichter zichzelf een aantal vragen ging stellen over het leven dat ze leefde.
Ze begon zich te realiseren dat ze leefde met een heleboel dingen die ze niet echt nodig had en in eerste instantie besloot ze om pas iets anders,te geven te kopen, wanneer ze wat anders had weggegeven. Toen besefte pas ze hoe ongelukkig ze was met haar werk en maakte de verbinding tussen dit gevoel en de lichamelijke klachten (rugpijn en constante ziekte) die ze voelde, dus ze besloot tot het nemen van een andere baan. Ze begon als afwasser voor 10 Deutchmarks per uur, en ondanks dat vele dit niet konden begrijpen en haar dingen voorwierpen zoals “Je ging naar de universiteit, je hebt gestudeerd om dit te doen?”, Voelde ze zich goed over zichzelf, en had niet het gevoel dat ze meer moest worden gewaardeerd vanwege haar studie, dan iemand die in een keuken werkt. In 1995 had de Tauschring haar leven zo veel veranderd dat ze vrijwel niets meer uitgaf, alles wat ze nodig had leek zijn weg in haar leven te vinden.
Dus in 1996 nam zij de belangrijkste beslissing van haar leven: om te leven zonder geld. Haar kinderen waren verhuisd, zodat ze het appartement in Dortmund verkocht en besloot om als een nomade te leven, handelend voor zaken en diensten voor alles wat ze nodig had. Het was de bedoeling dat het een 12-maanden experiment zou zijn, maar ze constateerde dat ze het zo leuk vond dat ze het gewoon niet kon opgeven.
15 jaar later, leeft ze nog steeds volgens de principes van Gib und Nimm, doet ze verschillende klusjes voor accommodatie in de huizen van verschillende leden van de Tauschring en geniet van elke minuut. Schwermer heeft twee boeken geschreven over haar ervaring met het leven zonder geld en vroeg haar uitgever om het geld te geven aan een goed doel, zodat het veel mensen blij kon maken in plaats van slechts een. Ze is gewoon blij gezonder en beter af te zijn dan ooit tevoren.
Al haar bezittingen passen in een enkele koffer en een rugzak, en ze heeft nood spaargeld van € 200 en al het andere geld dat ze tegenkomt, geeft ze weg. Heidemarie heeft niet eens een ziektekostenverzekering omdat ze niet wil worden beschuldigd van het stelen van de staat, en zegt dat ze vertrouwt op de kracht van self-healing wanneer een beetje ziek wordt.
Lees verder via World Unity.
