Veel Syriëgangers hadden voor hun vertrek uit Nederland veelvuldig problemen met werk, geld, opleiding, huisvesting, criminaliteit en hun psychosociale gezondheid. Daarmee is het onderscheid tussen psychisch verwarde daders en ideologisch gedreven terroristen achterhaald, staat in een politiestudie waarin de dossiers van ruim driehonderd Syriëgangers zijn geanalyseerd.
Het rapport van de Dienst Landelijke Informatie Organisatie (DLIO) laat zien dat binnen de groep Syriëgangers relatief veel mensen zitten met problematische achtergronden.
Ze zouden meer dan gemiddeld lager opgeleid en/of werkloos zijn, of hebben laaggeschoold werk. Ook zijn zij vaak financieel niet zelfvoorzienend, komen ze vaker uit gebroken gezinnen en zijn ze ook vaker dakloos dan gemiddeld.
“Kijkend naar de oververtegenwoordiging van psychische problemen onder Syriëgangers, helpt dit de discussie over de kwestie of een aanslagpleger ‘ideologisch gedreven’, of ‘verward’ is. Het suggereert een onderscheid dat er helemaal niet hoeft te zijn”, aldus Anton Weenink, auteur van het rapport en onderzoeker bij de DLIO.
Ook laten politiebronnen zien dat 28 procent van de Syriëgangers tussen de 20 en 39 jaar te kampen hebben met geestelijke gezondheidsproblemen, zoals schizofrenie of depressie. Bij deze leeftijdscategorie is bij 8 procent sprake van psychische stoornissen.
Het onderzoek ondergraaft volgens de onderzoekers het onder een aantal terrorismedeskundigen bestaande idee dat jihadisten vaak een ‘normale’ achtergrond hebben en in sommige gevallen zelfs maatschappelijk succesvoller zijn dan gemiddeld.
Commentaar: Geestelijke gezondheidsproblemen of levensomstandigheden worden vaak door criminelen en hun verdedigers aangedragen om zo te ontkomen aan het nemen van verantwoordelijkheid voor de afgrijselijke misdaden die deze lieden pleegden en plegen.
Het boek Inside The Criminal Mind van dr. Stanton E. Samenow toont dat criminelen (maar ook niet-criminelen) vele denkfouten maken en dat dit feit niets met omstandigheden te maken heeft. Dit verklaart waarom de broers en zussen van deze criminelen die in dezelfde omstandigheden opgroeiden het wel lukt om rechtschapen burgers te worden.
“Uit onderzoeken blijkt dat de meeste criminelen die weer in de fout gaan, zelfs na een gevangenisstraf de gemeenschap zullen blijven bedreigen, en de schade, die niet alleen in dollars af te meten is, zal buitensporig groot blijven.” – Inside the Criminal Mind,door dr. Stanton E. Samenow.
HET lijkt wel of elke dag een nieuwe oogst aan afgrijselijke misdaden oplevert, waar ook ter wereld. Daarom is het redelijk de volgende vragen te stellen: Zijn de huidige afschrikmiddelen – strenge boetes, gevangenisstraffen enzovoorts – afdoende? Worden criminelen door gevangenisstraf gecorrigeerd? En belangrijker nog: pakt de samenleving de hoofdoorzaak van criminaliteit aan?
Over de huidige afschrikmiddelen schrijft Samenow: “Als [de crimineel] eenmaal in de gevangenis heeft gezeten, wordt hij misschien slimmer en voorzichtiger, maar hij zet zijn uitbuitende manier van leven voort en pleegt nog altijd misdrijven. De cijfers van recidive [het opnieuw vervallen tot crimineel gedrag] geven alleen aan of hij onvoorzichtig genoeg is geweest om [weer] gepakt te worden.” In feite worden gevangenissen dan ook scholen voor criminelen waar ze onbedoeld worden geholpen hun asociale vaardigheden nog verder te perfectioneren. […]
Criminelen uit noodzaak of uit vrije wil?
Is criminaliteit de enige optie die sommige mensen hebben om te overleven? “Ik zag criminaliteit als een bijna normale, misschien zelfs begrijpelijke reactie op de schrijnende armoede, instabiliteit en wanhoop waaruit het leven [van de criminelen] bestond”, geeft Samenow toe. Maar na diepgaand onderzoek dacht hij hier anders over. “Criminelen kiezen ervoor misdrijven te plegen“, concludeerde hij. “Misdaad . . . wordt ‘veroorzaakt’ door de manier waarop [de persoon] denkt, niet door zijn omgeving.” Hij zegt verder: “Gedrag is grotendeels het voortbrengsel van iemands denken. Alles wat we doen wordt voorafgegaan door, gaat vergezeld van, en wordt gevolgd door gedachten.” Dus in plaats van criminelen als slachtoffers te bestempelen, kwam hij tot de conclusie dat “zij anderen tot slachtoffer maakten en bewust voor hun manier van leven hadden gekozen”.*
Het sleutelwoord is “gekozen”. Onlangs luidde een kop van een Britse krant: “Jonge ambitieuze mannen in de stad kiezen voor carrière in de misdaad”. Mensen hebben een vrije wil en kunnen zelf uitmaken hoe ze willen leven, zelfs onder moeilijke omstandigheden. Ongetwijfeld zijn er miljoenen mensen die dagelijks geconfronteerd worden met maatschappelijk onrecht en armoede of die in een slecht functionerend gezin leven; maar zij worden geen misdadigers. “Criminaliteit wordt veroorzaakt door criminelen,” zegt Samenow, “niet door slechte buurten, onbekwame ouders, . . . of werkloosheid. Misdaad woont in de geest van mensen en wordt niet veroorzaakt door maatschappelijke omstandigheden.”
Lees verder bij de bron: Sott.net
