Wie vandaag met een depressie kampt, krijgt pillen en therapieën die uit de jaren zestig stammen. Een Britse psychiater Bullmore schuift een nieuw en radicaal idee naar voren: wat als depressie niet in het brein zit, maar in het bloed?
Het aantal werknemers dat langer dan een jaar thuiszit met psychische problemen, neemt snel toe. Vandaag zijn ze in ons land al met meer dan 136.000. Tegen 2030 wordt depressie wereldwijd de belangrijkste oorzaak van ziekteverzuim, verwacht de Wereldgezondheidsorganisatie.
De kosten van mentale stoornissen bedragen in België volgens de OESO 20,7 miljard euro per jaar.
Toch weten we nog altijd bedroevend weinig over hoe een depressie werkt. Terwijl de geneeskunde reuzensprongen maakt in de behandeling van kanker, diabetes en hartaandoeningen, is de behandeling van depressies al dertig jaar onveranderd. De oorsprong van antidepressiva en psychotherapie ligt zelfs in de jaren zestig.
Maar wat als we al die tijd op de verkeerde manier naar de ziekte hebben gekeken? Met zijn boek ‘Het ontstoken brein’ wil Edward Bullmore, hoogleraar psychiatrie aan de universiteit van Cambridge, het debat reanimeren. Hij vraagt zich af of depressie wel enkel een zaak van het brein is, en of de oorzaak niet elders in het lichaam zit.
Bullmore raakte geprikkeld om anders te denken toen een reumapatiënte hem vertelde over haar uitputting, haar onrustige slaap, haar pessimistische gedachten en haar schuldgevoel. Vermoeidheid en depressie komen bij reumapatiënten vaak voor.
Volgens ontstekingsspecialisten ligt dat aan de aard van de ziekte: reumatoïde artritis is chronisch, pijnlijk, ongeneeslijk en heeft een beperkte kans op verbetering. Bullmore keerde de stelling om: wat als de ontsteking zelf de depressie veroorzaakt? Wat als we om het mechanisme van depressie beter te begrijpen niet in het brein moeten zoeken, maar in het bloed?
Lees het uitgebreide artikel in de tijd.be >>>
Lees verder bij de bron: ggznieuws.nl
