Alle regeringen zijn in essentie een samenzwering tegen de superieure mens: het enige permanente doel is hem te onderdrukken en te verlammen. Als het een aristocratische organisatie is, dan wil het de man beschermen die alleen in de wet superieur is tegen de man die in feite superieur is; als het democratisch is, dan probeert het de man te beschermen die in alle opzichten inferieur is tegen beide.
Een van de belangrijkste functies is om mannen met geweld te regimeren, om ze zoveel mogelijk op elkaar te laten lijken en zo afhankelijk van elkaar mogelijk te maken, om originaliteit te zoeken en te bestrijden. Alles wat het in een origineel idee kan zien, is potentiële verandering, en dus een invasie van zijn voorrechten. De gevaarlijkste man voor elke regering is de man die in staat is dingen zelf uit te denken, zonder rekening te houden met de heersende bijgeloof en taboes.
Bijna onvermijdelijk komt hij tot de conclusie dat de regering waarin hij leeft oneerlijk, krankzinnig en ondraaglijk is, en dus, als hij romantisch is, probeert hij deze te veranderen. En zelfs als hij persoonlijk niet romantisch is, is hij zeer geneigd onvrede te verspreiden onder degenen die dat wel zijn. ‘
~ HL Mencken, A Mencken Chrestomathy
De meesten geloven dat de dagen van koningen en koninginnen achter ons liggen, en dat dergelijke voor de hand liggende despotische heerschappij in de moderne tijd geen plaats heeft. De burgers hadden immers al lang geleden genoeg van die arrogantie en werden rusteloos.
De heersende klasse wist dat ze een probleem hadden, dus kwamen ze met een ingenieus idee dat ze democratie noemden om het getij van ontevredenheid onder de mensen te onderdrukken. De regering behield de macht, maar hield de mensen gemakkelijk voor de gek door te geloven dat ze met democratie zichzelf zouden regeren. Dit was vanaf het begin een dwaas spel.
Ja, de regering besliste over democratie en de massa’s verheugden zich in hun onwetendheid. Ze hadden alleen de naam van het beest veranderd en slavernij in een andere vorm geaccepteerd zonder de fout van hun wegen te beseffen. Hoewel de meesten geloofden dat democratie vrijheid betekende, was het tegenovergestelde het geval.
Democratie, of haar kwade neef, een democratische republiek, is op de lange termijn een veel groter gevaar voor vrijheid dan een monarchie. Dit komt door massale misleiding in plaats van duidelijkheid. De mensen werden opnieuw voor de gek gehouden door te geloven dat er een betere oplossing was gewonnen en dat ze daadwerkelijk inspraak hadden in het proces dat de regering werd genoemd. Het is leerzaam om te begrijpen dat de Griekse oorsprong van het woord overheid ‘controle over de geest’ betekent.
Wat betreft politiek is dit een veel eerlijkere term dan democratie, wat in het Grieks de macht van mensen betekent. De eenvoudige realiteit van de politieke verandering in dit land van de vroege tot de moderne tijd is er één van monarchie tot oligarchie. De uitspraak veranderde van één in enkele, terwijl het grootste deel van de samenleving nog steeds slaven van de staat blijft.
Omdat mensen vandaag de dag kunnen stemmen om hun heersers te kiezen, zijn ze gevangenen van wat ze valselijk geloven dat het nationale heerschappij is, een onmogelijke absurditeit op het eerste gezicht. Als ik een keuze zou krijgen, zou ik altijd een monarch boven heerschappij kiezen door een paar of door een meerderheid van miljoenen vreemden, allemaal met een veelvoud aan agenda’s. Een koning wordt tenminste ontmaskerd.
Dit krankzinnige concept van stemmen brengt het belachelijke en valse idee met zich dat zelfbestuur duidelijk is. Zelfbestuur is vrijheid, maar in een democratie heeft elk individu alle soevereiniteit overgegeven aan een onbekende entiteit die de natiestaat wordt genoemd. Dit land is nooit geregeerd door de mensen in het algemeen. De heersende elite heeft voor het grootste deel van onze geschiedenis controle gehouden over het regeringssysteem. Het opgeven van individuele soevereiniteit voor een waargenomen regel door de meerderheid,
Degenen die voor de gek worden gehouden door te geloven dat ze vrij zijn wanneer ze dat niet zijn, zouden beter af zijn als ze weten dat vrijheid in de eerste plaats niet bestond. In dit land, wanneer een kind wordt geboren, is hij automatisch eigendom van de staat en is daarom het eigendom van de staat. Dit betekent dat hij levenslang wordt onderworpen aan afpersing. Hij krijgt een geboorteakte en er wordt een claim ingediend waarin staat dat hij …
Lees verder bij de bron:
INDIGNATIE
