in Complotten, New World Order, Politiek, Samenleving, Voorspelling

Samenzweringstheorieën worden samenzweringsfeiten

Toegevoegd door JDreport 11 maart 2023, 07:20

erst langzaam, maar de laatste weken met schijnbaar toenemende snelheid zijn er twee trends ontstaan. Aan de ene kant worden veel van de kernbeweringen achter lockdowns, maskers en vaccins ontrafeld en is het heersende narratief op alle drie de fronten teruggetrokken.

Maar er is nog een lange weg te gaan, zoals blijkt uit de verbeten weigering van de Biden-regering om Novak Djokovic te laten spelen in Indian Wells, schrijft Ramesh Thakur.

Aan de andere kant hebben de explosieve lockdown-dossiers in het VK het officiële narratief opgeblazen. Wij sceptici hadden gelijk met onze duistere vermoedens over de motieven, de wetenschappelijke basis en het bewijsmateriaal achter overheidsbesluiten, maar zelfs wij begrepen niet volledig hoe verachtelijk, slecht en volslagen minachtend voor hun burgers sommige van de hufters waren die verantwoordelijk zijn voor onze gezondheid, levens, bestaansmiddelen en de toekomst van onze kinderen.

“De hel is leeg, en alle duivels zijn hier” (Shakespeare, The Tempest) inderdaad. Ze zullen een nieuwe cirkel van de hel moeten bouwen om plaats te bieden aan alle boosdoeners die sinds 2020 op de wereld zijn losgelaten.

Een fout is wanneer je koffie morst of de verkeerde afslag van de snelweg neemt. Lockdown was een beleid dat door politici en gezondheidschefs hard werd doorgedrukt, zelfs tegen wetenschappelijke dissidenten en aanzienlijke publieke tegenstand in, waarbij gebruik werd gemaakt van instrumenten uit het draaiboek van elke tiran: desinformatie en leugens terwijl de waarheid werd aangevallen en gecensureerd.

De omvang van het publieke verzet bleef onderbelicht omdat de angstzaaiende media samenspanden door niet over protesten te rapporteren.

Echte fouten waren er maar weinig en zijn te vergeven. De meeste waren opzettelijke verdraaiingen van de werkelijkheid, regelrechte onwaarheden en een systematische campagne om mensen te terroriseren tot naleving van willekeurige dictaten, afgewisseld met pogingen om alle critici te belasteren, het zwijgen op te leggen en te cancelen door de volledige macht van de staat te gebruiken om te coöpteren, om te kopen en te intimideren.

Allemaal in een streven naar de meest krankzinnige beleidswaanzin van de moderne tijd, omdat het bestaande canons van pandemische planning in blinde paniek negeerde, net op het moment dat kalmte het meest nodig was. Lockdown een vergissing noemen, is de schok voor de samenleving bagatelliseren.

Alvorens hiertoe over te gaan, een paar inleidende opmerkingen om samen te vatten waar we zijn.

Wat nu algemeen bekend en maar niet algemeen erkend is

Covid is nu endemisch. Het zal over de hele wereld circuleren en steeds terugkeren met muterende varianten. Mensen die geïnfecteerd en/of gevaccineerd zijn, kunnen het oplopen en overdragen. Bijgevolg hebben we weinig andere keuze dan ermee te leren leven.

Wat belangrijk is, is ervoor te zorgen dat de juiste beleidslessen worden getrokken, zodat we nooit meer, noch voor een nieuw coronavirus noch voor enige andere infectieziekte, het pad opgaan van de waanzin van het overheidsbeleid om een hele stad of een heel land in lockdown te zetten na de ontdekking van 1-10 gevallen en de hele sociale, culturele en economische activiteit tot stilstand te brengen – of om totale macht en controle te geven aan sociopaten en psychopaten.

Wat ondertussen vooral opvalt, is hoeveel vermoedens die vanaf begin 2020 door sceptici werden geuit en als complottheorieën werden bespot, zijn veranderd in plausibele beweringen en aanvaarde feiten:

Het virus kan zijn ontstaan in het laboratorium van het Wuhan Institute of Virology;
De Covid-modellering was onbetrouwbaar en heeft extreme situaties als redelijke scenario’s voorgesteld;
Lockdowns werken niet;
Lockdowns hebben perverse gevolgen en brengen andere schade toe, zoals onderbrekingen van levensreddende vaccinatiecampagnes voor kinderen in ontwikkelingslanden;
Het sluiten van scholen is bijzonder slecht beleid. Ze hebben de overdracht niet teruggedrongen, maar wel langdurige schade toegebracht aan het onderwijs, de ontwikkeling en het emotionele welzijn van kinderen;
Maskers zijn niet effectief. Ze stoppen noch de infectie noch de overdracht;
Infectie zorgt voor een natuurlijke immuniteit die minstens even doeltreffend is als vaccinatie;
Covid-vaccins houden infectie, ziekenhuisopname of zelfs overlijden niet tegen;
Covid-vaccins stoppen de overdracht niet;
De veiligheid van vaccins die gebruik maken van nieuwe technologie is niet definitief vastgesteld, noch voor de korte noch voor de lange termijn;
Vaccinschade is reëel en substantieel, maar veiligheidssignalen zijn kortweg terzijde geschoven en genegeerd;
mRNA-vaccins zijn niet beperkt tot de arm maar verspreiden zich snel naar andere delen, waaronder voortplantingsorganen, met mogelijk nadelige gevolgen voor de vruchtbaarheid en geboorten;
De schade-batenverhouding van vaccins is, net als de ziektelast zelf, sterk gedifferentieerd naar leeftijd. Gezonde jonge mensen hadden geen eerste of boosterdoses nodig;
Vaccinatieverplichtingen verhogen het gebruik van vaccins niet;
Vaccinatieverplichtingen kunnen de terughoudendheid ten opzichte van andere vaccins aanwakkeren;
Onderdrukking van sceptische en afwijkende geluiden zal het vertrouwen in ambtenaren, deskundigen en instellingen op het gebied van de volksgezondheid, en mogelijk ook in wetenschappers in het algemeen, doen afnemen;
Schattingen van “Long Covid” werden opgeblazen (CDC-schatting van 20 procent van Covid-infecties tegenover de Britse schatting van 3 procent) door gebruik te maken van algemene, niet-specifieke symptomen zoals lichte vermoeidheid en zwakte;
Net als bij alle andere beleidskeuzes zijn er bij beleidsinterventies afwegingen nodig. Kosten-batenanalyse is daarom een essentiële voorwaarde, geen optionele toevoeging.

De Lockdown-dossiers

In de afgelopen drie jaar zijn miljoenen levens verloren gegaan en in de komende jaren zullen daar nog tientallen miljoenen bij komen, geciviliseerde levensstijlen zijn vernietigd, voorheen onaantastbare vrijheden zijn vernietigd, burgerlijke vrijheden zijn veranderd in privileges die worden toegekend aan de grillen van bureaucraten, wetshandhavers zijn gecorrumpeerd tot schurken die de mensen brutaliseren die zij hebben gezworen te dienen en te beschermen, bedrijven zijn vernietigd, economieën zijn verwoest, lichamelijke integriteit is geschonden.

De Lockdown Files, een schat van meer dan 100.000 WhatsApp

WhatsApp-berichten in real time tussen alle belangrijke beleidsmakers op Covid in Engeland terwijl Matt Hancock minister van Volksgezondheid was (2020-26 juni 2021), bieden een ongeëvenaard en aangrijpend venster op de amorele en cynische arrogantie die in de wandelgangen van de macht circuleert. Het dagelijkse infuus van onthullingen in de Telegraph lijkt op het gefascineerd kijken naar een slow-motion treinwrak. Schadenfreude kan niet lekkerder.

De dossiers zijn bezaaid met lichtzinnige opmerkingen, spottende commentaren en minachting voor de burgers. Onder de onthullingen over de regering Johnson:

De regering wist dat er geen “robuuste reden” was om kinderen op te nemen in de “regel van zes” (het maximum aantal mensen dat op een bepaald moment kan samenkomen), maar steunde het controversiële beleid toch.
Gelaatsmaskers werden ingevoerd op middelbare scholen in Engeland nadat Johnson te horen had gekregen dat het “geen discussie waard was” met de Schotse Nicola Sturgeon over de kwestie, ondanks het feit dat de Engelse Chief Medical Officer (CMO) Chris Whitty zei dat er “geen zeer sterke redenen” waren om dit te doen. Met andere woorden, politieke berekeningen kregen bewust voorrang op de behoeften van schoolkinderen.
Een plan om de beperkingen op te heffen werd ingetrokken nadat Johnson te horen kreeg dat het “te ver vooruit zou lopen op de publieke opinie”.
Adviseurs werden meer dan een jaar lang meer dan 1 miljoen pond per dag betaald voor het totaal ondoeltreffende test- en traceerprogramma, waardoor de regeling veranderde in verduistering van overheidsgeld om particuliere zakken te vullen.

We weten nu hoe dronken van tirannie de politieke, bureaucratische, wetenschappelijke en journalistieke klasse was tijdens de pandemie. De heersende elites, bevrijd van democratische verantwoordingsplicht en mediaonderzoek, veranderden naadloos in moreel arrogante en onmenselijke kleine tirannen. Wars van alternatieve manieren van denken buiten de echokamer, ontwikkelden zij neuralgie tegen elk idee dat het lockdown-fanatisme in twijfel zou kunnen trekken.

Lockdown-sceptici zoals de auteurs van de Great Barrington Declaration (GBD), die pleitten voor bescherming van ouderen en zwakkeren, werden gedemoniseerd als gevaarlijke “Covid-ontkenners” die “de boel de boel wilden laten” in een ongevoelige en wrede strategie van kudde-immuniteit. Maar overheidsfunctionarissen wier beleid een directe, catastrofale invloed had op de gezondheid van ouderen en zwakkeren werden behandeld als helden en onberispelijke stemmen van moreel gezag.

Sociopaat, psychopaat of beide?

Onder de onthullingen over Hancock:

Meer dan 40.000 bewoners van verzorgingstehuizen in Engeland stierven door Covid. Hancock kreeg in april 2020 het advies van Whitty om iedereen die de verzorgingstehuizen binnenkwam te testen. Hij verwierp het advies omdat de testcapaciteit beperkt was en hij om politieke (PR) redenen prioriteit gaf aan het bereiken van zijn grandioze, zelfopgelegde doelstelling van 100.000 dagelijkse tests in de algemene gemeenschap met een lager risico boven het beschermen van de verzorgingshuisbewoners, ondanks herhaalde beweringen dat hij een “beschermende ring” rond de tehuizen had gegooid. Patiënten die vanuit ziekenhuizen naar verzorgingshuizen werden ontslagen, werden getest, maar niet degenen die vanuit de gemeenschap binnenkwamen. Dat wil zeggen dat “gerichte bescherming” van de GBD de juiste weg was. In plaats daarvan maakte Hancock korte metten met de GBD en kleineerde hij de drie vooraanstaande epidemiologische auteurs ervan.
Minister van Sociale Zorg Helen Whateley vertelde Hancock dat het stoppen van bezoeken aan verzorgingstehuizen door echtgenoten “onmenselijk” was en het risico inhield dat oudere bewoners “gewoon zouden opgeven” na langdurige isolatie, maar hij weigerde toe te geven.
Hij verwierp in november 2020 het advies om over te stappen van 14 dagen Covid-quarantaine voor mensen die in nauw contact waren geweest met een geïnfecteerde persoon, naar vijf dagen testen omdat dit “zou betekenen dat we het verkeerd aanpakken”. Over verzonken kosten gesproken. In totaal kregen meer dan 20 miljoen mensen te horen dat ze zichzelf moesten isoleren, zelfs als ze geen symptomen hadden. God, ik voel me gerechtvaardigd omdat ik botweg weigerde deel te nemen aan het stuntelige test- en traceerprogramma van Australië.
In een discussie over hoe het publiek zich aan de steeds veranderende lockdown beperkingen moest houden, stelde Hancock voor “We maken iedereen bang” en Project Fear was geboren. Simon Case, de hoogste Britse ambtenaar, zei dat de “angst/schuldfactor” “van vitaal belang” was bij het “opvoeren van de berichtgeving” tijdens de derde lockdown in januari 2021.
Toen Hancock in december 2020 op de hoogte werd gebracht van de opkomst van de alpha/Kent-variant, bespraken hij en zijn assistenten het ideale moment om de nieuwe variant “in te zetten” om de publieke angst voor het virus in stand te houden, zodat de richtlijnen zouden worden nageleefd.
Een lid van zijn team vroeg of ze Nigel Farage konden “opsluiten” nadat hij een video van zichzelf had getweet in een pub in Kent, omdat de lastige politicus zo’n doorn in het oog van de regering was.
Hancock en Case dreven de spot met mensen die moesten worden geïsoleerd in quarantainehotels en maakten grapjes over terugkerende reizigers die werden “opgesloten” in “schoenendooskamers”. Case wenste dat hij “enkele van de gezichten kon zien van de mensen die uit de eerste klas kwamen en in een schoenendoos van een Premier Inn kwamen”. Toen Hancock hem vertelde dat 149 mensen uit vrije wil in “Quarantaine Hotels” waren terechtgekomen, antwoordde Case: “Hilarisch.”
Hancock vocht woedende interne gevechten uit om de schijnwerpers van de vaccinatiemedia op te eisen. Hij pochte over zijn foto’s in de media en pochte hoe de pandemie zijn carrière “naar de volgende divisie” kon stuwen.
Hij vertelde andere ministers om “de politie in te schakelen” om lockdownbeperkingen af te dwingen en pochte vervolgens dat “de politie hun orders kreeg”. Dit roept vragen op over de rechtmatigheid van het ingrijpen in de operationele instructies van de politie.
Bedwelmd door zijn eigen genialiteit en onfeilbaarheid, viel Hancock de vaccin tsaar Dame Kate Bingham aan, het hoofd van de National Health Service (NHS) Lord Stevens, en de CEO van de Wellcome Trust (en nu topwetenschapper bij de WHO) Sir Jeremy Farrar.
Hij beraamde met zijn assistenten, met behulp van een geheime spreadsheet, plannen om opstandige partijleden de financiering van projecten in hun kiesdistricten te ontzeggen als ze zich niet aan de regels hielden, waaronder een nieuw centrum voor gehandicapte kinderen en volwassenen.

Ik kan mij dan ook vinden in dit online commentaar op een van deze verhalen in de Telegraph: “Hancock was vóór de pandemie een intellectueel onvolgroeid vijverdier en is dat nu nog steeds, maar dan met meer slijm en een beetje stank om hem heen.” Of, om het in meer technische taal te zeggen: Hancock komt over als een ego-gedreven totale f…wit.

De staat criminaliseerde alledaagse activiteiten zoals zitten op een bankje in het park, wandelen op het strand en ontmoetingen met uitgebreide familie. Publieke gezondheidsboodschappen werden gebruikt voor het normaliseren en heiligen van geestdodende niveaus van sociaal isolement. Zelfs de Oost-Duitse Stasi weerhield ouderen er niet van hun kleinkinderen te knuffelen. Oudere patiënten werden gedwongen alleen te sterven en het werd nabestaanden verboden afscheid te nemen en hen werd de troost van een volledige begrafenis ontzegd.

Hancock kon zijn machtswellust uitoefenen omdat zijn premier, Boris Johnson, lui, zwak en weifelend bleek te zijn. De levendige beschrijving van Johnson door de ontslagen topadviseur Dominic Cummings – een losgeslagen “winkelwagentje” dat in een supermarkt van links naar rechts slingert, afhankelijk van met wie hij het laatst heeft gesproken – is ruimschoots bevestigd door de gelekte dossiers. De instinctieve libertariër veranderde snel van een scepticus van de lockdown in een ijveraar.

Lessen

De Lockdown-dossiers bevestigen dat de politiek de beleidsmakers bij de meeste belangrijke beslissingen over de aanpak van de pandemie heeft betrokken. Terwijl medische specialisten kunnen debatteren over de technische details van de verschillende medische benaderingen, zouden beleidsspecialisten dan ook de belangrijkste beoordelaars moeten zijn bij de evaluatie van de rechtvaardiging, de resultaten en de doeltreffendheid van de beleidsinterventies.

De bestaande kaders, processen en institutionele waarborgen waaronder liberale democratieën tot 2020 functioneerden, hadden gezorgd voor uitbreiding van de vrijheden, groeiende welvaart, een benijdenswaardige levensstijl, levenskwaliteit en onderwijs- en gezondheidsresultaten zonder weerga in de menselijke geschiedenis. Het opgeven daarvan ten gunste van een strak gecentraliseerde kleine groep besluitvormers die vrij is van elke externe controle, betwistbaarheid en verantwoordingsplicht, heeft zowel een disfunctioneel proces als sub-optimale resultaten opgeleverd: zeer bescheiden winst voor veel langdurige pijn.

Hoe eerder we terugkeren naar de overtuiging dat een goed proces zorgt voor betere resultaten op lange termijn en als controle fungeert tegen sub-optimale resultaten, naast het beteugelen van machtsmisbruik en verspilling van publieke middelen, hoe beter.

Interventies die voortkwamen uit paniek, gedreven werden door politieke machinaties en waarbij alle instrumenten van de staatsmacht werden gebruikt om burgers angst aan te jagen en critici de mond te snoeren, hebben uiteindelijk nodeloos grote aantallen van de meest kwetsbaren gedood, terwijl de overgrote meerderheid met een laag risico onder huisarrest werd geplaatst. De voordelen zijn twijfelachtig, maar de schade wordt steeds duidelijker. De regering Johnson in het algemeen en Hancock in het bijzonder bevestigen de scherpzinnige opmerking van Lord Acton dat macht corrumpeert en absolute macht absoluut corrumpeert.

Zij volgden niet de wetenschap, maar Hancocks ego en carrièreambities. Hij exploiteerde Johnsons “verpletterende” luiheid en oppervlakkigheid. De Lockdown Files onthullen een op hol geslagen regering die het volk als vijand beschouwde en behandelde. Het VK, de VS en Australië hebben geen behoefte aan een jarenlang onderzoek dat zich richt op kleine details en het grote geheel verwaarloost, met de tamme conclusie dat er lessen zullen worden getrokken maar dat de schuld niet kan worden toegewezen. In plaats daarvan hebben we strafrechtelijke vervolging nodig, en hoe eerder hoe beter.

De Britse topambtenaar gedroeg zich meer als een partijdige politieke hack dan als een apolitieke, neutrale en aan de gekozen regering loyale ambtenaar. Case’s vooringenomenheid, onvolwassenheid, slechte beoordelingsvermogen en onwil om de premier te steunen met nauwkeurige, evenwichtige en onpartijdige informatie waren zodanig dat onmiddellijk ontslag gerechtvaardigd zou zijn. Zijn overmoed is zodanig dat hij nog steeds zijn ontslag moet indienen, ondanks de publicatie van deze afschuwelijke uitwisselingen met Hancock die de regering feitelijk had overgenomen.

Het feit dat premier Rishi Sunak, toen de “absoluut cringe-worthy” onthullingen naar buiten kwamen, volhield dat Case zijn vertrouwen heeft, is een smet op het oordeel van Sunak.

Een gebrekkig proces levert slechte resultaten op.

In een moderne versie van het offeren van maagden om de virale goden gunstig te stemmen, hebben de jongeren veel meer jaren van hun leven verloren om een paar eenzame, ellendige maanden extra te kopen voor de zieke ouderen.

Als de enorme bedragen die aan Covid zijn besteed, zouden zijn besteed aan de belangrijkste dodelijke ziekten en aan de verbetering van de volksgezondheidsinfrastructuur, volgens de standaardmethode voor voor kwaliteit gecorrigeerde levensjaren (QALY), zouden de komende decennia wereldwijd vele miljoenen doden zijn voorkomen.

Als we geen acht slaan op de lessen van de afgelopen drie jaar, zijn we inderdaad veroordeeld tot herhaling, niet alleen voor nieuwe pandemieën van infectieziekten, maar ook voor andere crises zoals de “klimaatnoodsituatie”.