16Het bestaan van geheime maanbasissen en buitenaardse beschavingen is door veel regeringen nooit officieel erkend. Uit door Wikileaks recent gelekte documenten blijkt dat de Verenigde Staten een geheime maanbasis heeft gehad die door Rusland is vernietigd. Dit was echter niet de enige kunstmatige structuur die op de maan gezien is.
Het idee dat er mogelijk iets vreemds op de maan gebeurt, is helemaal niet vergezocht. Gezien alle informatie die nu beschikbaar is in het publieke domein over het onderwerp, is het zelfs moeilijk in te zien waarom dit geen feit is.
We komen later in dit artikel op een deel van die informatie terug; maar laten we eerst onze aandacht vestigen op een vreemd Wikileaks-document getiteld ‘Report That UR Destroyed Secret Moon Base’.
Helaas is het document geen elektronisch document, daarom is toegang tot de volledige inhoud niet online beschikbaar. Voor iedereen die echt geïnteresseerd is in het lezen van de hele zaak, kan een Freedom of Information Act Request (in Nederland spreek je van een WOB-verzoek) aan de orde zijn.
Zonder nu te speculeren, kunnen we concluderen dat dit is wat het zegt, een rapport over mogelijke ruimteoorlogen die plaatsvinden in de geclassificeerde wereld.
Alleen al de titel van het document onthult niet alleen de realiteit van deze vermeende oorlogen, maar ook de mogelijkheid van een “geheime maanbasis” van de Verenigde Staten die blijkbaar in bedrijf was totdat deze werd vernietigd door “UR” (USSR, ook wel Sovjet Unie). Je kunt het hier in het Wikileaks-archief bekijken.
Dus, welke andere informatie bestaat er, naast dit document, waaruit blijkt dat er iets vreemds is en is gebeurd op de maan? Er is veel informatie beschikbaar, dus het is lastig om te weten waar te beginnen.
Allereerst is het idee van basissen op de maan al lang een open discussie binnen de regering, hoewel de informatie niet gemakkelijk te vinden is, maar deze is er zeker. Een document van de eigen uitgeverij van de overheid is een goed voorbeeld. Het laat duidelijk zien dat een van de doelen van de Amerikaanse regering is om een basis op de maan te bouwen, en dit is al in 1966. (bron)
Een deel van het document luidt, onder verwijzing naar de presidenten Kennedy en Johnson in een verklaring van George P. Miller:
“Ik geloof ook dat we het doel van presidenten Kennedy en Johnson kunnen en zullen bereiken: een bemande landing op de maan vóór 1970. Mijn eigen vertrouwen in onze snel voortschrijdende wetenschap en technologie is van dien aard dat ik nog veel meer dramatische verwezenlijkingen kan visualiseren, hoewel ik geen tijdschema voor hen zal vastleggen. 1. De verkenning van het maanoppervlak en mogelijk de vestiging van een of meer permanente bases daar.”
Bovendien zijn decennia oude documenten vrijgegeven om dit onderwerp te bespreken, wat aantoont hoe serieus en ver mogelijke ontwikkelingen met deze intenties al zijn gegaan.
Bekijk de onderstaande schermafbeelding, genomen uit de elektronische leeszaal van de CIA in de vorm van een memorandum, dat door luitenant-generaal Korenevskiy aan de CIA-directeur was gericht met betrekking tot ‘Military Thought (Top Secret)’.
De belangstelling voor de maan is al niet beperkt tot het bestuderen van vragen en discussies over deze geheime mogelijkheden. Er worden specifieke projecten uitgewerkt die de constructie voorstellen van verschillende constructies onder het oppervlak van de maan vanuit de vrachtcompartimenten van raketten, en ook de tewerkstelling van verschillende versies van pneumatische constructies. Het ingenieurskorps van het Amerikaanse leger en ook verschillende Amerikaanse bedrijven (“Martin”, “Aerospace”, enzovoorts.) verrichten veel werk in deze richting.
Het bovenstaande document gaat echt in detail over het belang van het bewapenen van ruimte. Dit doet denken aan een ander document van Wikileaks, in de vorm van een e-mail die naar politicus John Podesta werd gestuurd door Dr. Edgar Mitchell, Apollo 14-astronaut en Dr. Carol Rosin. Het luidt als volgt:
“Beste John, omdat de oorlog in de ruimte steeds intenser wordt, vond ik dat je op de hoogte moet zijn van verschillende factoren terwijl jij en ik onze Skype-talk inplannen. Onthoud dat onze geweldloze ETI uit het aangrenzende universum ons helpt om nulpunt-energie naar de aarde te brengen. Ze tolereren geen enkele vorm van militair geweld op aarde of in de ruimte. De volgende cursief gedrukte informatie werd met mij gedeeld door mijn collega Carol Rosin, die voor zijn dood enkele jaren nauw samenwerkte met Wernher von Braun. Carol en ik hebben aan het “Verdrag ter voorkoming van het plaatsen van wapens in de ruimte” gewerkt, bijgevoegd als attachment om het je makkelijk te maken.”
Een vrijgegeven rapport van het Air Force Nuclear Weapons Centre uit juni 1959 laat zien hoe serieus ze een plan met de naam Project A119 overwogen. Over het algemeen wilden ze het vermogen van wapens in de ruimte onderzoeken en meer inzicht krijgen in de ruimte-omgeving en de ontploffing van kernbommen daarin.
Interessant om het maar op zijn zachtst te zeggen, maar het is belangrijk om de intenties achter de brief te erkennen, en dat is de erkenning dat mensen hun destructieve manieren de ruimte in hebben gebracht en zullen blijven brengen door het te bewapenen of te proberen het te bewapenen.
Met al deze documentatie is het ook interessant om getuigenverklaringen van geloofwaardige bronnen te bekijken.
In de jaren vijftig was kolonel Ross Dedrickson verantwoordelijk voor het bijhouden van de inventaris van de kernwapenvoorraad voor de AEC en voor het begeleiden van beveiligingsteams die de beveiliging van de wapens testten, naast vele andere taken. Als het gaat om het bewapenen van ruimte, hetgeen duidelijk wordt beschreven in meerdere documenten, was dit wat hij te zeggen had:
“Ik hoorde ook over incidenten met kernwapens. Onder deze incidenten bevonden zich een paar kernwapens die de ruimte in werden gestuurd en die door buitenaardse wezens waren vernietigd … Eind jaren ’70 en begin jaren ’80 probeerden we een kernwapen op de maan te zetten en onder andere voor wetenschappelijke metingen te laten exploderen, wat niet acceptabel was voor de buitenaardsen. Ze hebben het wapen vernietigd voordat het de maan bereikte.” (bron)
Dedrickson is een van de honderden klokkenluiders met geverifieerde, geloofwaardige en een indrukwekkende achtergrond om te spreken over een buitenaardse aanwezigheid. In datzelfde interview verklaarde hij verder:
‘Een ruimtevaartuig redde Apollo 13 en ze vergezelden Apollo 13 op hun reis rond de maan terug naar de aarde. En bij twee gelegenheden dachten ze dat ze misschien de bemanning naar hun ruimtevaartuig moesten overbrengen, maar ze brachten ze veilig terug naar de aarde.”
Dit kan verklaren waarom verschillende astronauten ook vrij uitgesproken zijn over een buitenaardse aanwezigheid, zoals Edgar Mitchell, Brian O’Leary, Story Musgrave, Gordon Cooper en vele anderen.
Een ander document uit 1965 over de CIA die de Sovjetruimteplannen in de gaten houdt, luidt als volgt:
De Sovjets hebben bovendien verklaard dat ze van plan zijn een maanbasis op te richten na een bemande maanlanding, maar er zijn geen belangrijke details of betekenisvolle tijdschema’s bekendgemaakt. Als een door Sovjet bemande maanlanding wordt ondernomen als vervolg op uitgebreide orbitale operaties en instrumentele verkenning van de maan, zullen ze waarschijnlijk een aantal voordelen genieten bij de oprichting van de maanbasis. Een dergelijke benadering zou de gelijktijdige ontwikkeling van de technologie van het maanvervoer en de gegevens voor het behoud van de managementruimte gedurende langere perioden mogelijk maken. Het is mogelijk dat een late maanlanding vrij snel kan worden gevolgd door de oprichting van een Sovjetbasis op de maan.
Houd er rekening mee dat dit meer dan 50 jaar geleden was!
Hieronder is een interessant citaat van Carl Sagan:
“Het is niet uitgesloten dat artefacten van deze bezoeken nog steeds bestaan, of zelfs dat er een soort basis (mogelijk automatisch) in het zonnestelsel wordt gehandhaafd om continuïteit te bieden voor opeenvolgende expedities. Vanwege verwering en de mogelijkheid van detectie en interferentie door de bewoners van de aarde, verdient het de voorkeur om zo’n basis niet op het aardoppervlak te plaatsen. De maan lijkt een redelijk alternatief. Aankomende hoge resolutie fotografische verkenning van de maan vanuit ruimtevaartuigen — met name van de achterkant — zou deze mogelijkheden in gedachten kunnen houden.” (bron)
George Leonard’s boek uit 1976, ‘Somebody Else is on the Moon’, en Fred Steckling’s boek uit 1981, ‘We Discovered Alien Bases on The Moon’, komen ook in me op bij het bespreken van dit onderwerp.
Leden van de Society For Planetary SETI Research (SPSR) publiceerden onlangs een paper in de Journal of Space Exploration over bepaalde kentekens aan de andere kant van de maan die voorkomen in de krater Paracelsus C. Getiteld ‘Beeldanalyse van ongebruikelijke structuren aan de andere kant van de maan in de krater Paracelsus C’, stelt hij dat deze kentekens van kunstmatige oorsprong zouden kunnen zijn.
De studie maakt een sterk punt als het gaat om de buitenaardse hypothese:
“Een beslist conservatieve, reguliere wetenschappelijke instelling verwerpt anomalieën vaak alleen op basis van het onderwerp. Dat wil zeggen er kunnen geen buitenaardse artefacten op de maan zijn, omdat er geen buitenaardse artefacten op de maan (of andere planeten) zijn. Zo’n visie is een voorbeeld van circulair redeneren, gebaseerd op de overtuiging dat buitenaardse wezens niet bestaan, of als ze er wel zijn, dat ze niet naar ons zonnestelsel hadden kunnen reizen.”
De waarheid is: “er is overvloedig bewijs dat er contact met ons wordt opgenomen, dat beschavingen ons al heel lang bezoeken”. Dat zegt Dr. Brian O’Leary, voormalig NASA-astronaut en Princeton Physics Professor. (bron)
Als het over de maan gaat, zijn de door mensen gemaakte basissen misschien niet de enige.
Wat onze eigen basissen betreft, werd Karl Wolfe, die een precisie-elektronicafotograaf op de luchtmachtbasis Langley was, bekend toen hij zijn getuigenis gaf in de National Press Club in Washington, DC als onderdeel van het Disclosure Project van Dr. Steven Greer. (bron)
Wolfe’s getuigenis onthulde dat hij naar een donkere kamer werd gebracht waar beelden van NASA’s Lunar Orbiter werden ontwikkeld en aan elkaar werden gehecht tot samengestelde beelden die ‘mozaïeken’ worden genoemd.
“Ze maakten destijds filmstroken van 35 mm die vervolgens werden samengevoegd tot 18 ½ x 11 mozaïeken. Die stroken waren van opeenvolgende banen rond de maan en zouden samen een foto opbouwen,” zei Wolfe. (bron) “We liepen naar een kant van het lab en hij zei: ‘Trouwens, we hebben een basis ontdekt op de achterkant van de maan.’”
Dr. John Brandenburg, de adjunct-manager van de Clementine Mission to the Moon, die deel uitmaakte van een gezamenlijk ruimteproject tussen de Ballistic Missile Defense Organization (BMDO) en NASA, heeft ook enkele fascinerende onthullingen gedaan. De missie ontdekte in 1994 water aan de polen van de maan (Bron: pagina 16 van 18) (bron) (bron). Maar volgens Dr. Brandenburg had de Clementine Mission een bijzaak:
“De Clementine-missie was in feite een fotoverkenningsmissie om te kijken of iemand basissen op de maan bouwde waarvan we niets wisten. Waren ze deze aan het uitbreiden? … Van alle foto’s die ik vanaf de maan heb gezien die mogelijke structuren laten zien, is het meest indrukwekkende een foto van een kilometers brede rechtlijnige structuur. Dit zag er onmiskenbaar kunstmatig uit en het zou er niet mogen zijn. Als iemand in de ruimtevaartgemeenschap kijk ik met grote bezorgdheid naar een dergelijke structuur op de maan omdat het niet van ons is, we hadden zoiets nooit kunnen bouwen. Het betekent dat iemand anders daarboven is. ‘ (Citaat uit de documentaire “Aliens on the Moon”.)
Bron: Humans are Free | Oorspronkelijke bron: Collective-Evolution.com (uittreksel) | Referentie: WikiLeaks.org | Vertaling: Ella Ster*
Lees verder bij de bron: Ellaster
