Door de corona-crisis gaat het vertrouwen in de wetenschappelijke onafhankelijkheid en kwaliteit van medisch onderzoek verloren. Daarbij spanden de grote farmaceutische bedrijven ijverig hun financiële spieren om de wetenschap te verstoren.
Het bewijs dat een goedkoop, vrij verkrijgbaar malariamedicijn dat £ 7 kost, COVID-19 bestrijdt, wordt vernietigd. Waarom? Omdat de farmaceutische reuzen u een behandeling willen verkopen die bijna £ 2.000 kost. Het is strafbaar.
Een paar jaar geleden schreef ik een boek genaamd “Doctoring Data”. Dit was een poging om mensen te helpen de achtergrond te begrijpen van de vloedgolf van medische informatie die elke dag op ons afkomt. Informatie die vaak volledig tegenstrijdig is, zoals “koffie is goed voor je … nee, wacht, het is slecht voor je … nee, wacht, het is weer goed voor je” – herhaald tot braken.
Ik heb ook gewezen op enkele trucs, spelletjes en manipulaties die worden gebruikt om drugs er veel effectiever uit te laten zien dan ze in werkelijkheid zijn, of omgekeerd. Ik moet toegeven dat het een hele uitdaging kan zijn om deze wereld binnen te gaan. Als ik lezingen over dit onderwerp geef, begin ik vaak met een paar citaten.
Bijvoorbeeld een van Dr. Marcia Angell, die al meer dan 20 jaar het New England Journal of Medicine publiceert en in 2009 schreef:
Het is gewoon niet langer mogelijk om veel van het gepubliceerde klinische onderzoek te geloven of te vertrouwen op het oordeel van vertrouwde artsen of relevante medische richtlijnen. Ik ben niet blij met deze conclusie, waar ik tijdens mijn twee decennia als redacteur langzaam en met tegenzin tot ben gekomen.
Is het beter geworden? Nee, ik denk dat het erger is geworden – als dat mogelijk zou moeten zijn. Ik heb onlangs de volgende e-mail ontvangen over een gesloten-deurgesprek dat in mei van dit jaar in Chatham House-stijl heeft plaatsgevonden en is gesloten voor het publiek:
Een in het geheim geregistreerde ontmoeting tussen de hoofdredacteuren van The Lancet en het New England Journal of Medicine onthult dat beide mannen klagen over de ‘criminele’ impact van Big Pharma op wetenschappelijk onderzoek. Volgens Philippe Douste-Blazy, de voormalige Franse minister van Volksgezondheid en kandidaat voor de WHO-directeur van 2017, vond de uitgelekte Chatham House-discussie in 2020 plaats tussen de [hoofdredacteuren], wiens publicaties beide grote farmavriendelijke kranten zijn vanwege nepgegevens ingetrokken.
De e-mail ging verder met een citaat uit deze opname: ‘Nu kunnen we … geen klinische onderzoeksgegevens meer publiceren omdat farmaceutische bedrijven tegenwoordig zo financieel sterk zijn en zulke methoden kunnen gebruiken dat we documenten moeten accepteren die methodologisch perfect lijken te zijn maar ze slagen er echt in om te krijgen wat ze willen ‘, zegt Richard Horton, hoofdredacteur van The Lancet .
Een YouTube-video over dit onderwerp vindt u hier . Het is in het Frans maar met Engelse ondertitels.
The New England Journal of Medicine en The Lancet zijn de twee meest invloedrijke en bronnenrijke medische tijdschriften ter wereld. Als ze niet langer kunnen ontdekken wat in wezen frauduleus onderzoek is, dan … Wat dan? Inderdaad, wat dan?
In feite zijn de zaken over het algemeen dramatisch verslechterd sinds het begin van de COVID 19-crisis. Nieuwe studies, nieuwe gegevens en nieuwe informatie verschijnen razendsnel, vaak met weinig of geen effectieve beoordeling. Wat kun je geloven In wie kun je geloven? Bijna niets – dat zou de veiligste manier zijn.
De afgelopen maanden is er een probleem ontstaan dat mijn vertrouwen in medisch onderzoek heeft geschokt. Het beïnvloedt het malaria-medicijn hydroxychloroquine. U weet misschien dat de Amerikaanse president Donald Trump het heeft onderschreven, wat voor veel mensen een aantal problemen veroorzaakt.
Vóór het uitbreken van de corona-crisis raadde ik mijn plaatselijke NHS-vereniging echter aan om hydroxychloroquine in te slaan. Er is door de jaren heen veel onderzoek gedaan dat sterk suggereerde dat het de intrede van virussen in cellen zou kunnen remmen en dat het ook de virale replicatie in de cel zou remmen.
Dit werkingsmechanisme verklaart waarom het kan helpen voorkomen dat de malariaparasiet de rode bloedcellen binnendringt. Wetenschap is complex, maar veel onderzoekers waren van mening dat er goede redenen waren om aan te nemen dat hydroxychloroquine echte, zo niet wereldschokkende voordelen zou kunnen hebben in COVID-19.
Dit idee werd versterkt door de wetenschap dat het enkele effecten heeft bij het verminderen van de zogenaamde ” cytokinestorm “, die in COVID-19 als dodelijk wordt beschouwd. Het wordt voorgeschreven bij reumatoïde artritis om de immuunaanval op de gewrichten te verminderen.
De andere reden om hydroxychloroquine aan te bevelen is dat het extreem veilig is. Het is bijvoorbeeld het meest voorgeschreven medicijn in India. Er zijn al miljarden en miljarden blikjes voorgeschreven. Het is in de meeste landen zonder recept verkrijgbaar. Dus ik voelde me best op mijn gemak met het aanbevelen om het uit te proberen. In het ergste geval zou er geen schade worden aangericht.
Vervolgens werd hydroxychloroquine het centrum van een wereldwijde orkaan. Aan de ene kant waren het de onderzoekers die het al vroeg hadden gebruikt, waar het enkele belangrijke voordelen leek te hebben. Bijvoorbeeld professor Didier Raoult van het Institut Hospitalo-universitaire Méditerranée Infection in Frankrijk:
Een gerenommeerde onderzoeksprofessor in Frankrijk heeft succesvolle resultaten gemeld van een nieuwe behandeling voor COVID-19, met vroege tests die suggereren dat het binnen slechts zes dagen kan voorkomen dat het virus samentrekt.
Dit onderzoek kwam van een Marokkaanse wetenschapper aan de universiteit van Lille :
Jaouad Zemmouri is van mening dat als Europa hydroxychloroquine had gebruikt, 78 procent van de coronavirusgerelateerde sterfgevallen in Europa had kunnen worden voorkomen (…) Marokko [met een bevolking van 36 miljoen, ongeveer een tiende van de Amerikaanse bevolking] 10.079 bevestigde gevallen van sterfgevallen door COVID-19 en 214.
De drug is een drijvende kracht achter het herstelpercentage van 82,5 procent van Marokko en een ‘laag sterftecijfer’ van 2,1 procent, wat duidelijk maakt dat het niet correct behandelen van de behandeling in Europa duizenden levens heeft gekost.
Aan de andere kant waren er processen zoals deze:
Kort daarvoor, op 22 mei, publiceerde The Lancet een studie waarin werd vastgesteld dat hydroxychloroquine het aantal sterfgevallen daadwerkelijk verhoogde. Vervolgens bleek dat de gebruikte gegevens niet konden worden geverifieerd en waarschijnlijk waren verzonnen. De auteurs hadden grote belangenconflicten met farmaceutische bedrijven die antivirale geneesmiddelen vervaardigen. Begin juni is het gehele Horton-artikel ingetrokken .
Toen kwam er een Britse studie die suggereerde dat hydroxychloroquine helemaal niet zou hebben gewerkt. Bij het bespreken van de resultaten , Professor Martin Landray, een professor aan de Universiteit van Oxford die de studie op de gerandomiseerde evaluatie van COVID-19 therapie (herstel) leidde, zei:
Dit is geen behandeling voor COVID-19. Dit heeft geen effect. Dit resultaat zou de medische praktijk wereldwijd moeten veranderen. We kunnen nu stoppen met het gebruik van een nutteloos medicijn.
De studie is sindsdien zwaar bekritiseerd door andere onderzoekers die beweren dat de gebruikte dosis hydroxychloroquine potentieel giftig is. Het werd ook veel te laat gegeven om een positief effect te hebben. Veel van de patiënten waren al gehecht aan ventilatoren.
Deze week ontving ik een voorkopie van een artikel over een studie die in het International Journal of Infectious Diseases zal worden gepubliceerd . De auteur ontdekte dat hydroxychloroquine het sterftecijfer van de bij de analyse betrokken patiënten “significant” verminderde. De studie analyseerde 2.541 patiënten die tussen 10 maart en 2 mei 2020 in zes ziekenhuizen in het ziekenhuis waren opgenomen en ontdekte dat 13 procent van de met hydroxychloroquine behandelde patiënten stierf, vergeleken met 26 procent van degenen die het medicijn niet kregen.
Als dingen zo in de war raken, ben ik geneigd te zoeken naar mogelijke belangenconflicten. Waarmee bedoel ik de vraag, wie kan geld verdienen door het gebruik van hydroxychloroquine te stoppen, een generiek medicijn dat sinds 1934 op de markt is en ongeveer zeven pond kost voor een fles van 60 tabletten?
In dit geval zijn het in de eerste plaats de bedrijven die de enorm dure antivirale middelen maken, zoals de remedieivir van Gilead Sciences, die in de VS $ 2340 kost voor een typische vijfdaagse behandeling . Ten tweede zijn het de bedrijven die ernaar streven een vaccin te lanceren. Dit gaat over miljarden en miljarden dollars.
In deze wereld maken goedkope medicijnen zoals hydroxychloroquine geen grote kans. Evenmin goedkope vitamines, zoals vitamine C en vitamine D. Zijn ze gunstig voor mensen die getroffen zijn door COVID-19? Ik weet zeker dat ze dat zijn. Worden dergelijke voordelen afgewezen in onderzoeken die zorgvuldig zijn gemanipuleerd om ervoor te zorgen dat ze niet werken? Natuurlijk. Denk aan deze woorden:
Farmaceutische bedrijven zijn tegenwoordig zo financieel sterk en in staat om zulke methoden te gebruiken dat ze ons papieren laten accepteren die methodologisch perfect lijken, maar die het eigenlijk mogelijk maken om te concluderen wat ze willen.
Tenzij regeringen en medische instanties doortastend optreden om de financiële relatie tussen onderzoekers en Big Pharma permanent te verbreken, zullen deze verstoringen en manipulaties bij het nastreven van grote winst voortduren. Maar alsjeblieft, heb niet al te hoge verwachtingen van een dergelijke beslissende actie ertegen.
Malcolm Kendrick is arts en auteur. Hij werkt als huisarts bij de National Health Service in Engeland.
Lees verder bij de bron: SDB
