Op de eerste novemberdag was het langverwachte moment eindelijk daar: het debat in ons parlement over de regeringsverklaring. De oppositie had de messen geslepen, en vocht zich een weg door de ‘onrechtvaardige’ maatregelen heen. Aan de premier de taak om al die aanvallen te pareren, als boegbeeld van zijn nieuwe regering.
‘Vertrouwen in de toekomst’ is het wat onzekere imago van deze regering. En dat profetische ‘hopelijk komt het later goed’ past wel bij de startpositie van deze nieuwe regering. Slechts 35 % van de Nederlanders heeft vertrouwen in dit kabinet, en 63 % van de burgers voelt zich niet vertegenwoordigt door deze coalitie.
Diep gefrustreerd
Bovendien is de scepsis opvallend groot rondom het plan om het huidige referendum af te schaffen. Volgens onderzoek van het EenVandaag opiniepanel is 32% van de ondervraagden diep gefrustreerd over de politiek, dus vooral bij hen valt deze maatregel niet in goede aarde. Maar ook over de totale linie genomen vindt een meerderheid van 55% van de Nederlanders, het afschaffen van het referendum een slecht idee.
Hoe kan een startend kabinet nu al op zo’n forse achterstand staan? Dat terwijl de economische verwachtingen rooskleurig zijn, de migratiestromen sinds 2015 fors zijn afgenomen en de werkeloosheid steeds verder daalt? Waarom vieren cynisme en wantrouwen dan alsnog hoogtij? Waarom vertrouwde slechts 36% van de burgers in 2016 het parlement? En hoe kan de stabiele groei van Forum voor Democratie hier het gevolg van zijn?
Smeerolie
We zien de politiek vooral als smeerolie, om de samenleving als machine goed te laten draaien, om zo randvoorwaarden te scheppen waarbinnen burgers een goed leven kunnen leiden. Als er zich dan bepaalde ontwikkelingen voordoen in de samenleving – bijvoorbeeld europeanisering, multiculturalisme en globalisering – dan zien we vervolgens een tweedeling ontstaan tussen winnaars en verliezers. Wij achten het dan de taak van de politiek om de verliezers – mensen die er niet van profiteren – te compenseren door beleid te maken om een bepaalde herverdeling tot stand te brengen, met als doel onvrede en instabiliteit te vermijden. De mate van die herverdeling is daardoor het basale twistpunt in de politieke strijd.
Huwelijkscrisis
Mijn analyse van het ‘huwelijk tussen winnaars en verliezers’ is vooral historisch van aard. Ik betoog dat tweemaal eerder dit huwelijk op de proef is gesteld, en dat we momenteel de derde ‘huwelijkscrisis’ doormaken. Dat het de vorige twee maal succesvol is afgesloten, is geen garantie dat deze derde crisis ook met een sisser zal aflopen. Integendeel, het is spannender dan ooit.
Met een ‘huwelijkscrisis’ bedoel ik overigens dat de samenleving verandert, en een fors deel van de bevolking daar nadelen van ondervindt – zonder dat er (voldoende) politiek beleid wordt gemaakt om hen te compenseren, wat door de ‘verliezers’ ook als zodanig wordt ervaren.
JDreport.com publiceert verhalen uit een flink aantal andere "onafhankelijke" nieuwsbronnen, blogs en wat al niet meer.
De meningen in dit artikel zijn van de bron en weerspiegelen niet JDreport.com.
Wanneer je voor de eerste keer inlogt met een Social Login-knop, verzamelen wij van je account openbare profielinformatie gedeeld door de Social login provider, op basis van je privacy-instellingen. We krijgen ook je e-mailadres om automatisch een account voor je aan te maken op onze site. Zodra je account is aangemaakt, ben je ingelogd op dit account.
Niet akkoordAkkoord
Maak verbinding met
Ik sta toe om een account aan te maken
Wanneer je voor de eerste keer inlogt met een Social Login-knop, verzamelen wij van je account openbare profielinformatie gedeeld door de Social login provider, op basis van je privacy-instellingen. We krijgen ook je e-mailadres om automatisch een account voor je aan te maken op onze site. Zodra je account is aangemaakt, ben je ingelogd op dit account.
