Op een gegeven moment gaat de wereld ten onder, iedereen is het daarmee eens. Maar hoe? Sommigen wezen erop dat de Maya-kalender in 2012 afloopt, en daarmee de wereld. Anderen waren bang voor de millenniumwisseling omdat de computers het jaar 2000 niet hadden gered.
Jehovah’s Getuigen stellen hun berekende doemdatum eenvoudigweg keer op keer uit. En zo doen de reguliere media het eigenlijk, zoals we je laten zien aan de hand van 3 voorbeelden!
1Ijstijd
In de jaren zeventig moest je je warm kleden. Omdat de Duitse media bang waren voor de volgende ijstijd. ‘Pardon?’, Vraagt u nu zeker. Het is waar. Destijds was het een beetje de kou waar je bang voor was.
De theorieën over de oorzaken varieerden van UV-reflectie van sneeuw tot uitzetting van de poolwinden tot verkoeling van de zon of – verrassing! – te veel uitlaatgassen. Er is niks gebeurd. Integendeel:
Vrees vandaag dezelfde media , vaak met dezelfde argumenten voor een opwarming van de aarde . U kunt zich vergissen. Dus helemaal verkeerd.
2eBossterfte
In de jaren tachtig was er grote angst voor het uitsterven van bossen. Wetenschappers waren er zeker van: uitgedunde boomtoppen, vergeelde naaldbomen en bladverlies zijn tekenen van de grote uitsterving van het bos, het einde van de bomen en dus van de mensheid!
De oorzaak was de pH-zuur, zwavelhoudende regen .
Emissies zijn verminderd en de luchtreiniger. Tot nu toe zo goed. Voorstanders van bangmakerij zeggen vandaag dat het ons van het einde van de wereld heeft gered .
Sommige wetenschappers zijn van mening dat het bos nooit zou zijn uitgestorven en dat er andere redenen waren voor de slechte staat van het bos . Bijvoorbeeld te snelle groei in goede jaren en dan stikstofgebrek in slechte jaren. Who cares, we hebben de volgende paniek al klaar!
3eOzongat
Iedereen was bang voor het ozongat, ongeveer parallel aan de dood van het bos. Er was een gat in de ozonlaag van de stratosfeer van de aarde boven Antarctica, dat een poort was voor UV-straling .
De angst voor een directe bedreiging voor mensen, maar ook voor slechte oogsten en andere indirecte gevolgen, groeide gestaag. De schuldigen werden geïdentificeerd als chloorfluorkoolwaterstoffen (CFK’s) , die bijvoorbeeld in koelkasten en spuitbussen werden aangetroffen .
Vandaag de dag krimpt het ozongat en iedereen weet zeker dat dit een succes is van CFK-reducties. Helaas groeit er een nieuw ozongat boven het noordpoolgebied.
Niemand stierf of verdween in ieder geval in het ozongat. Maar de volgende keer zal de wereld zeker ten onder gaan. Daar zullen veel mensen het zeker over eens zijn.
Lees verder bij de bron: flinkfeed.com
