In 1885 begon de Algemene Akte van de Conferentie van Berlijn, met veel tamtam, de Scramble for Africa, die de verdeling van het continent voorheen een losse verzameling van verschillende stammen, die momenteel het zuidelijke continent vormen, door de dominante superkrachten (allemaal Europese) van de dag. Vervolgens werd Afrika geplunderd en geplunderd maar ook op de meeste plaatsen voor dood achtergelaten.
Het feit dat een kredietsysteem dat op petrodollars vertrouwt nooit in staat is geweest om stand te houden, heeft de teleurstelling van de ‘ontwikkelde wereld’ met Afrika versneld, ongeacht wat diverse verlichte, humanitaire zangers / schrijvers / dichters / visionairs anders beweerden.
En zo kwijnde het continent weg … tot 2012 wat we toen de “Beijing Conference” noemden, stilletjes plaatsvond en waar alleen Goldman Sachs die ook stilletjes maar zeer agressief in Afrika is uitgebouwd werd uitgenodigd.
Zoals de kaart hieronder, die we voor het eerst toonden in 2012, had China in slechts twee jaar na 2010 meer dan $ 100 miljard toegezegd om commerciële projecten in Afrika te ontwikkelen, een periode waarin het continent feitelijk de feitelijke Chinese provincie was geworden, onbetwist door elke ontwikkelde natie. die in de nasleep van de financiële crisis thuis genoeg chaos had om zich druk te maken over wat China in Afrika zou kunnen doen.
Sindsdien is China’s financiële kolonisatie van Afrika alleen maar versneld en volgens een onderzoek van het China-Africa Research Initiative aan de Johns Hopkins School of Advanced International Studies, heeft China in totaal 143 miljard dollar uitgeleend aan 56 Afrikaanse landen , voornamelijk gefaciliteerd door de export. Door Import Bank of China en de China Development Bank.
Per sector was bijna een derde van de leningen gericht op de financiering van vervoersprojecten, een kwart op macht en 15% op middelen voor mijnwinning, inclusief winning van koolwaterstoffen. Slechts 1,6% van de Chinese leningen was bestemd voor de sectoren onderwijs, gezondheidszorg, milieu, voeding en humanitaire hulp, wat bevestigde dat alle China die geïnteresseerd was in het bouwen van een gigantisch commodity / handels / militair knooppunt.
Slechts zeven landen – de strategisch belangrijke Angola, Kameroen, Ethiopië, Kenia, de Republiek Congo, Soedan en Zambia – waren goed voor tweederde van de totale cumulatieve leningen in 2017 vanuit China, waarbij olierijk Angola alleen al een aandeel van 30% vertegenwoordigde, of $ 43 miljard (35% van het BBP van 2017 in Angola). Uiteindelijk bereikte Angola een ‘loan-for-oil’-regeling, waarbij Beijing de toekomstige olieproductie van het land koppelde aan de verzending naar China om de ontluikende infrastructuurschuld van het land te kunnen bedienen.
Volgens een IMF-studie van april 2018, is ongeveer 40% van de Afrikaanse landen ten zuiden van de Sahara met een laag inkomen nu in schuldenlast of beoordeeld als een hoog risico op schuldencrisis, waaronder Ethiopië, de Republiek Congo en Zambia.
In een speech van september 2018 naar het driejaarlijkse forum over samenwerking tussen China en Afrika in Beijing zei president Xi Jinping dat de Chinese investering ‘ zonder enige verplichtingen’ kwam en beloofde nog eens $ 60 miljard aan leningen voor de ontwikkeling van de Afrikaanse infrastructuur in de komende drie jaar . Het bleek dat Xi alleen een grapje maakte omdat, zoals we vorige maand meldden, China de lucratieve haven van Mombassa zou overnemen als Kenya Railways Corporation in gebreke zou blijven bij de lening van de Exim Bank of China.
De in China gebouwde, door China gefinancierde standaard spoorlijn, ook bekend als de Madaraka Express, werd geplaagd door kostenoverschrijdingen en externe waarnemers ondervroegen de economische levensvatbaarheid, maar China maakte zich geen zorgen: het 80% -hina-gefinancierde project mislukte, zou Peking een volledig verhaal hebben. Noem het een “debt-for-soovereignty” -uitwisseling.
Het is niet alleen Kenia en Angola: andere opmerkelijke voorbeelden van China’s door schulden gefinancierde kolonisatie-eindspel zijn onder meer Sri Lanka, waar problemen bij het onderhouden van 8 miljard dollar aan infrastructuurgerelateerde leningen uit China hebben geleid tot de overdracht van een meerderheidsaandeel en een operationele lease van 99 jaar voor de op een na grootste haven van het land in Hambantota tot een dochteronderneming van een Chinese staatsbedrijven in december 2017.
Voor Pakistan is meer dan 90% van de inkomsten gegenereerd in de nieuw ontwikkelde Gwadar-haven aan de monding van de strategisch belangrijke Golf van Oman verzameld door de Chinese exploitant.
En dus, als zich meer ontwikkelende, perifere landen in gebreke blijven bij Chinese leningen en gedwongen worden om de sleutels over te dragen aan belangrijke soevereine projecten naar Beijing, zal China langzaam maar zeker niet alleen Afrika ‘koloniseren’, maar ook veel van de Aziatische landen in de “Belt en Road Initiative” na een populaire playbook ontwikkeld door niemand minder dan de originele” economische huurmoordenaars “…
JDreport.com publiceert verhalen uit een flink aantal andere "onafhankelijke" nieuwsbronnen, blogs en wat al niet meer.
De meningen in dit artikel zijn van de bron en weerspiegelen niet JDreport.com.
Wanneer je voor de eerste keer inlogt met een Social Login-knop, verzamelen wij van je account openbare profielinformatie gedeeld door de Social login provider, op basis van je privacy-instellingen. We krijgen ook je e-mailadres om automatisch een account voor je aan te maken op onze site. Zodra je account is aangemaakt, ben je ingelogd op dit account.
Niet akkoordAkkoord
Maak verbinding met
Ik sta toe om een account aan te maken
Wanneer je voor de eerste keer inlogt met een Social Login-knop, verzamelen wij van je account openbare profielinformatie gedeeld door de Social login provider, op basis van je privacy-instellingen. We krijgen ook je e-mailadres om automatisch een account voor je aan te maken op onze site. Zodra je account is aangemaakt, ben je ingelogd op dit account.
