We kunnen niet alles tegelijk aan, laat de problemen stuk voor stuk voorbij komen zodat we ze één voor één plat kunnen slaan, zo zou onze Minister-President zeggen.
De pandemie is dan wel plat geslagen tot een milde griep maar het versoepelen van de maatregelen gaat heel traag met een technocratische regering.
De technocraten in Den Haag kregen via een plotseling opgetuigde Noodwet veel macht in handen en dat voelt nog steeds aangenaam.
Dat er stilletjes een verborgen agenda werd ingevoerd viel de meeste parlementsleden niet op.
Dat zo hardnekkig werd vastgehouden aan het coronatoegangsbewijs om daarmee later over te schakelen naar een digitale EU-ID pas werd slechts doorzien door een handjevol volksvertegenwoordigers die zich verdiepten in de Agenda 2030 van het WEF/VN i.p.v. te sturen op een virus.
(lees hier verder)
Centrale banken in paniek
Nu is het hoog tijd om te kijken wat er zich op monetair gebied afspeelt. We zijn 2 jaar afgeleid door een clubje technocraten en zouden bijna vergeten hoe de staatsfinanciën en de huishoudelijke financiën er bij liggen.
Veel mensen zien hun opgebouwde reserves verdampen. Het tempo van de prijsontwaarding lijkt te versnellen; voornamelijk veroorzaakt door de wereldwijde lockdowns van de afgelopen coronajaren. Door de gerezen tekorten schoten de prijzen van grondstoffen omhoog terwijl de stijging van de olie- en gasprijzen gelijk op ging.
Tot overmaat van ramp zijn door de lage leentarieven ook de prijzen van vastgoed en aandelen omhoog geschoten. Een woonhuis is de hoofdprijs. Jonge starters worden naast een torenhoge hypotheek geconfronteerd met torenhoge energietarieven. Denk je een lage rente te betalen maar gaat je complete maandsalaris op aan aflossing, energierekening en oplopende inflatie.
Dit gaat knellen. Met de monetaire ingrepen van centrale banken in paniekmodus mogen we ons terecht zorgen maken.
Het rentewapen
Als de inflatie hoog blijft zal de wig tussen de lage rente en hoge inflatie door de marktwerking op de financiële markten automatisch worden verkleind door stijgende rentetarieven. Bedrijfsobligaties en staatsleningen worden verhandeld op basis van vraag en aanbod.
Bij een hoger risico op wanbetaling stijgt de prijs van het (leen)geld. Centrale banken zullen uiteindelijk hun rentetarieven met de marktwerking mee moeten laten bewegen anders gaan de private banken onderuit.
Bij een hoge inflatie past geen lage of negatieve spaarrente. De monetaire geschiedenis laat zien dat bij bestrijding van inflatie het rente-instrument het enige wapen van de centrale bankiers is. Een wapen dient voor zelfverdediging als je wordt aangevallen. Doe je niets dan ben je overgeleverd aan hyperinflatie.
Nog dit jaar zullen centrale banken moeten acteren en de rente koste wat kost moeten verhogen. Ook de opkoop van slecht renderend schuldpapier door centrale banken moet omlaag. Alle maatregelen opgeteld zijn levensgevaarlijk bij de huidige mondiale schuldenberg die dreigt te bezwijken onder een lawine van schuldpapier.
We hebben ons mondiaal tot de nek toe in de schulden gestoken. Als nu de rente gaat stijgen dan zal de kredietverlening krimpen en investeringen afremmen.
Doemscenario
Landen met duizelingwekkende staatsschulden lossen oude leningen af met nieuwe leningen en staan bij stijgende rente voor hogere rentelasten. Hetzelfde geldt voor het bedrijfsleven waar dan minder wordt geïnvesteerd.
Hetzelfde geldt voor de consument die minder gaat lenen en gaat consuminderen. Een periode van stagflatie zal aanbreken die kan uitmonden in deflatie door vraaguitval. De mondiale schuldenberg zal hierdoor enorme druk leggen op de begrotingen van de EU-schuldenstaten zoals Italië, Griekenland, Spanje, Frankrijk e.a. landen waar de staatsschuld tot ruim boven de 100 procent van het BBP is uit gestegen.
Als ook bedrijven en consumenten op de rem gaan staan zal tot overmaat van ramp het BBP omlaag gaan en worden rente- en aflossingsverplichtingen ondraaglijk. Dan geraken we in een comateuze fase en gaan we van een recessie naar een depressie en is het faillissement van het fiduciaire monetaire systeem en de euro aanstaande.
Het zijn telkens opnieuw lessen uit de geschiedenis waarvan we niets hebben geleerd. Het is een doemscenario dat in een cyclus van ongeveer 80 tot 100 jaar voorkomt.
Gezondheid en geld als nieuw instrumentarium
Bestuurders van centrale banken zien de bui al hangen wat voor de ECB een reden zou kunnen zijn om de invoering van de digitale CBDC(Central Bank Digital Currency) te versnellen.
Toevallig was dankzij een pandemie het coronatoegangsbewijs(ctb) uitgerold dat nu tijdelijk in de ijskast, of is het gereedschapskist, wordt bewaard omdat een endemisch virus nu even geen “gezondheidspas” rechtvaardigt.
Als we straks willen overleven in een monetaire stormdepressie en door de ECB gered moeten worden met digitaal geld dan zullen we ons moeten legitimeren met de digitale EU-ID pas. Het ctb kan daar eenvoudig worden ingehangen.
Zo kan een ‘sociale controle’ worden toegepast op het digitale centrale bankgeld. Dan kunnen negatieve rentetarieven worden berekend over onze digitale ECB-tegoeden zodat ‘whatever it takes’ de euro overeind kan worden gehouden.
Onze uitgaven die schadelijk zijn voor milieu en klimaat kan de ECB dan monitoren zodat we netjes binnen de lijntjes blijven kleuren. Hopelijk zijn we dan van de koffiefilters(=mondkapjes) en teststraten af zodat we voortaan worden gecontroleerd op onze asociale uitgaven.
Gezondheid en geld van brave burgers zijn het nieuwe instrumentarium van technocratische dictaturen.
Met hulp van Big Tech en Big Farma gaan we een nieuw tijdperk in, ook wel genoemd de 4e industriële revolutie. Een mooier ‘hi-tech end’ van deze column kan ik niet bedenken.
Lees verder bij de bron: Columns van Gerrit Welbergen
