Bankrekeninghouder gelooft niet meer in Sinterklaas

Vaak schrijf ik over “onze” banken met ‘onze’ tussen aanhalingstekens waarmee ik aangeef dat ik vind dat de banken niet meer van ons zijn, niet meer in dienst zijn van de samenleving dus.

Ooit zijn ze in het verleden opgericht om het geld van de burger veilig in de kluis te bewaren.

Banken vinden hun oorsprong in de middeleeuwen en de vroege renaissance in Italië. De eerste banken ontstonden rondom de rijke steden in het noorden, zoals Florence, Lucca, Siena, Venetië en Genua(wikipedia). De oudste bank staat nog altijd in Italië, het is Banca Monte dei Paschi di Siena, opgericht in 1472.

(lees hier verder : https://biflatie.nl/bankrekeninghouder-gelooft-niet-meer-in-sinterklaas/)

Overheersing door een kartel

Banken genoten vertrouwen van de burgers omdat hun geld er veilig werd bewaard en als beloning werd er een rentevergoeding uitbetaald. De bankier had aanzien in de middeleeuwen en zijn bank straalde degelijkheid en vertrouwen uit. De gewone burger kon er tegen een onderpand zelfs geld lenen. Daarmee was het verdienmodel geboren van het bankieren oude stijl. Spaargeld inlenen tegen een lagere rente en uitlenen tegen een hogere rente. De bankier werd rijk en de economie begon te floreren doordat steeds meer ondernemers aan een lening werden geholpen die makkelijk kon worden afgelost met de winst vanuit hun investeringen.

Banken werden de aanjager van de economie en zijn sindsdien gegroeid tot enorme multinationale ondernemingen. Gezamenlijk vormen ze een bankenkartel en onder aanvoering van de centrale banken bepalen de banken het monetaire beleid over de hele wereld. Op deze wijze hebben ze een ongekende en inmiddels ongewenste monetaire macht. Het kartel heeft zoveel macht dat zelfs regeringen hun beleid moeten afstemmen op de wil van de centrale bankiers die met hun monetair beleid in feite wereldwijd de economie besturen. De samenleving is onderworpen aan overheersing van een kartel. Niks meer en niks minder.

Afkicken

Met de renteteugels in de hand en hun opkoopbeleid van schuldpapier zijn ze heer en meester over onze financiën. Door hun excessief beleid van lage rentetarieven zijn onze woonhutten onbetaalbaar en staat de schuldenbubbel op knappen. Met hun repressieve beleid heeft het bankenkartel de opperheerschappij in het financieel spectrum. Maar aan alles wat macht uitstraalt komt ooit een eind. Centrale banken zien dat en raken in de paniekmodus. Het verdienmodel van de banken is naar de knoppen gejaagd doordat in een lange cyclus van ongeveer 75 jaar de rentetarieven in kleine stapjes, met enige hobbels, zijn verlaagd.

Anno 2020 is de bodem bereikt. Eens houdt het op en wordt het schip door de wal gekeerd. Net zoals de luxe cruiseschepen die met feestende passagiers door Corona aan de ketting werden gelegd en de passagiers in hun hutten werden opgesloten. Het kan verkeren, zo loop je voorop in de polonaise en zo ren je naar de nooduitgang als de stimulerende middelen zijn uitgewerkt. Ooit zal een junk moeten afkicken om een zekere dood af te wenden. Centrale bankiers worden nerveus en beginnen te waarschuwen: https://biflatie.nl/ecb-financiele-stabiliteit-is-kwetsbaarder-geworden/ . Hun middelen zijn uitgewerkt, zoveel is duidelijk.

Wie heeft de reserves?

Voor wie het nog niet door heeft, om het vege lijf van het bankenkartel te redden zijn rentetarieven door het ijs gezakt en wordt de rente straks per 1 januari min 0,5 voor o.a. depositorekeningen. Vermogende rekeninghouders krijgen kouwe rillingen. Ze vertrouwen het niet meer nu ze moeten bijleggen en stappen massaal in aandelen waardoor de beurzen nog altijd omhoog gaan. De tropische temperaturen op de financiële markten zijn veel aangenamer dan de vrieskou die er heerst onder het firmament van het bankenkartel.

Maar let op, er komt iets in beweging dat mogelijk de aanzet is voor een afgrijselijke winter voor bankiers. Ze zullen de kachel flink opstoken om niet te bevriezen en gooien een laatste blok hout op het vuur. Na jaren van voorspoed hebben banken verzuimd voldoende reserves aan te leggen. De rente verder laten zakken zal ook het kapitaal weg jagen van de massa die uit angst voor een naderende depressie hun geld op de elektronische bankrekening laat staan. Juist de rekeninghouders zelf leggen wel reserves aan om te overleven maar waar laat je die als het bankenkartel nerveus wordt?

Slaven van het systeem

Zal de slimme rekeninghouder inzien dat er iets loos is achter de schermen. Zal men zien dat de pinautomaten in ras tempo uit het straatbeeld verdwijnen omdat er een paar zijn opgeblazen door “omgekochte” criminelen? Omgekocht misschien niet, maar misdadig genoeg om ons burgers de schrik op het lijf te jagen met hun bommetjes. Niemand wil nog een pinautomaat in de buurt. Een goed excuus voor de banken om het contante geld langzaam van het toneel te laten verdwijnen. Contant geld is gevaarlijk voor de burger, je zou zomaar beroofd kunnen worden.

Nu helpt Corona ook nog een handje mee en laat ons massaal pinnen zodat we ons geld niet besmetten. We moeten mee met de tijd, contant geld is vies en ouderwets. Onze betalingen via internetbankieren worden sneller dan ooit verwerkt, wat willen we nog meer. We zijn de slaven van het systeem, gedwee betalen we op de manier zo de bank het wil. Met in ons achterhoofd de gedachte, gemak dient de mens. Maar wat dan als straks het bankenkartel in de problemen raakt en de omkering van het rente-verdienmodel de banken doet wankelen.

Een kat in nood

Oké, banken zijn commerciële financiële dienstverleners en verlenen als zodanig hun diensten aan ons bankrekeninghouders. Natuurlijk maken wij handig gebruik van de service die de banken ons aanbieden. We hebben geen keus als het gaat om het elektronisch geldverkeer dat in het verleden via girale overmaking van de Postbank ging en daarna elektronisch via het internetbankieren. We gaan mee in het digitale tijdperk en er wacht ons vanzelfsprekend een digitale eenheidsmunt.

Volgens sommige ingewijden zou die er zomaar kunnen komen als we de berichten moeten geloven over de ‘Big Reset’ van het World Economic Forum(WEF). Dat er iets speelt op de achtergrond was hier op Biflatie al duidelijk. Het wordt oppassen geblazen, een kat in nood maakt vreemde sprongen. In het verleden zijn er vele crashes geweest van de diverse fiat valutasystemen.

Wee gevoel

Het WEF denkt nu slim te zijn en kondigt al vast aan dat er andere tijden naderen. Wanneer we worden gewaarschuwd dat er wat gaat veranderen dan zouden we kunnen denken dat het WEF, IMF en Centrale Banken de regie volledig in handen hebben. “Vertrouw op ons, het komt allemaal goed.” Ik krijg dan een wee gevoel in mijn maag. Hoe kun je in vredesnaam een schuldenbubbel van ongekende omvang ordelijk gaan afschrijven en schoon overgaan naar een nieuw (digitaal) betaalsysteem zonder dat er wordt tegengesputterd door schuldeisers en bankrekeninghouders?

Sinterklaas

Zijn we dan toch aanbeland in een soort van ‘Nieuwe Wereld Orde’ die met behulp van een paar muisklikken ons leven een stuk aangenamer maakt? Als kind was ik al snel wantrouwend en geloofde niet meer in Sinterklaas die zomaar cadeautjes uit die grote zak toverde. Het lijkt mij dan ook geen toeval dat zijn zwarte knecht nu van kleur verandert.

Lees verder bij de bron: Columns van Gerrit Welbergen