In Europa organiseren zich de eerste islamitische partijen en doen mee aan de verkiezingen. In hun verkiezingsprogramma doen ze zich tolerant, open naar de wereld en vreedzaam voor. Maar schijn bedriegt – opnieuw.
In Zweden is de nieuwe islamitische partij “Jasin” opgericht om in 2018 aan de parlementsverkiezingen deel te nemen. “Jasin” beschrijft zichzelf als “tolerant, multicultureel en vreedzame seculiere partij” met het doel “iedereen uit het Midden-Oosten, ongeacht herkomst, taal, ras, huidskleur of religie te verenigen.” Dat zijn de woorden die Zweden wil horen.
Maar nu onthult de oprichter van de partij, Mehdi Hosseini, die 30 jaar geleden vanuit Iran naar Zweden kwam, dat de leider van de partij een imam is die in Teheran woont. Voor Hosseini geen probleem: “Ik denk dat hij een vredelievende man is, die de vreedzame kant van de islam zal openbaren. Dat is het wat Zweden nodig heeft”, verklaart hij over zijn Iraanse leider sjeik Zoheir Eslami Gheraati.
Maar de bedoelingen van “Jasin” zijn noch multicultureel noch seculier. In hun aanvraag om tot de verkiezingen te worden gelaten, verklaart de partij heel openlijk “in de eerste plaats datgene te willen volgen wat de koran zegt, en in de tweede plaats wat de imam zegt.” “Jasin” zou een niet-jihadistische en missionaire organisatie zijn, die de goede kant van de islam zou willen verbreiden. De islam zou van een “prachtige in een oorlogszuchtige religie veranderd zijn”.
Voor de Zweedse autoriteiten zijn zulke uitspraken volledig in orde. Ook dat de leider van de partij in het buitenland woont en van daaruit Zweden´s lotgevallen te willen sturen, vormt geen belemmering.
“Het is het wezen van de democratie dat alle opvattingen zijn toegestaan. En het is hun zaak wie ze als partijleider kiezen”, beleert Anna Nyqvist van de Zweedse verkiezingscommissie.
In Nederland richtten twee Nederlandse Turken, Tunahan Kuzu en Selçuk Öztürk, slechts zes maanden voor de verkiezingen heel snel hun partij “Denk” op. Hoewel “Denk” slechts een half jaar oud was, lukte het haar bij de verkiezingen in maart dit jaar een derde deel van de islamitische stemmen achter zich te krijgen en met drie zetels in het parlement te komen. “Wij hebben geschiedenis geschreven”, twitterde Tunahan Kuzu na zijn verkiezingsoverwinning.
De partij ligt duidelijk op Erdoğan-koers. Kritiek op Turkije is taboe, de erkenning van de genocide op de Armeniërs wordt afgewezen. Op haar website wijst ze de integratie van moslims in de Nederlandse samenleving af. Ze is liever voor “wederzijdse acceptatie”, spreek de opbouw van parallelsamenlevingen.
Ook in Oostenrijk staan moslims klaar om in het parlement te komen. Hier werd in januari de “Nieuwe Beweging voor de Toekomst” (NBZ) opgericht. Ook hier maakt de oprichter Adnan Dincer geen geheim van zijn verering voor de Turkse president Erdoğan.
De doelen van de Belgische in 2012 in het leven geroepen I.S.L.A.M. Partij zien er nog minder gematigd uit. Het doel is helder geformuleerd: de invoering van de sharia in België. Ze wil de religie in de praktijk omzetten. Het zou geen toeval zijn dat men Brussel als standplaats zou hebben uitgekozen, aldus een partijlid, want daar zouden veel moslims wonen.
In 2012 won de partij twee zetels bij de gemeenteraadsverkiezingen. De islam-gevolmachtigde van de partij maakte destijds van zijn wens om van België een islamitische staat te maken, geen geheim: “Ik ben voor de sharia”, aldus Ahrouch. Doelen van de partij waren halal-eten in de kantines (“zuiver” eten zonder varkensvlees), invoering van seksescheiding in bussen, treinen, sporthallen en andere openbare instellingen, invoering van religieuze feestdagen en de opheffing van het hoofddoekverbod op scholen.
Voor de verkiezingen in 2018 laat de I.S.L.A.M. Partij de bekeerling Michel Dardenne meedoen aan de burgemeestersverkiezingen. Met een islamitisch bevolkingsaandeel van 25% heeft de stad enorm potentieel voor islamitische partijen.
Ook in Frankrijk staan moslims in de startblokken voor de mars door de instellingen. Daar bestaan inmiddels verschillende keuzemogelijkheden voor koran-gelovigen. Eentje daarvan is de PEJ, twee jaar geleden opgericht met contacten tot de AKP van Erdoğan. Er staan 68 kandidaten klaar om doelen zoals de afschaffing van de scheiding van kerk en staat, de versluiering van meisjes en halal-eten op scholen evenals de bestrijding van de zogenaamde “islamofobie” door te drukken.
Lees ook eens verder bij de Bron: E.J. Bron
