Eritreeërs met een verblijfsvergunning vinden het moeilijk om aansluiting te vinden bij de Nederlandse samenleving. Ze leiden voornamelijk een geïsoleerd leven, hebben alleen sociaal contact met de eigen groep en op een enkeling na hebben de statushouders geen betaald werk.
Deze en andere conclusies over Eritreeërs in Nederland staan in een vrijdag verschenen studie van het Sociaal en Cultureel Planbureau (SCP). De studie is gebaseerd op diepte-interviews met 26 Eritrese statushouders(jaja maar liefst 26 personen) en 22 experts(tegenwoordig is iedereen expert, kijk maar in de politiek) die beroepsmatig of door hun betrokkenheid zicht hebben op de groep.
Door hun onbekendheid met vrijwel alle aspecten van een moderne samenleving als de Nederlandse en door de taalbarrière hebben de Eritreeërs weinig succes met de Nederlandse instanties.(Misschien Nederlands leren, moeten wij ook als we voor Rutte naar Eritrea vluchten)
Ze vinden dat ze te weinig ondersteuning krijgen en bij de instanties bestaat het beeld van een passieve, weerbarstige en moeilijk te activeren groep.(We moeten ze natuurlijk in de watten leggen voor een vrij en werkloze bestaan van onze belastingcenten)
De taalbarrière staat ook goede communicatie met hulpverleners in de weg. De vergunninghouders kunnen bijvoorbeeld gezondheidsklachten niet goed uitleggen bij huisarts of specialist.(oh, de oplossing is dus dat wij de Eritrese taal gaan leren)
De Eritrese statushouders hebben voornamelijk contact met eigen mensen.
Betaald werk doet de groep nauwelijks. Ze willen hard werken en hebben veel ervaring als bijvoorbeeld bakker of meubelmaker, maar ze bezitten geen diploma’s die hier vereist zijn.(Wat kunnen wij hier nou aan doen? Gewoon zoals de politiek, geef ze een baan waar ze totaal geen kennis van hebben)
Vorig jaar becijferde het Kennisplatform Integratie & Samenleving (KIS) dat er ruim twintigduizend Eritreeërs in Nederland zijn.
Lees verder bij de bron: NU.nl
Het komt hierop neer dat in dit geval van de 20.000 Eritreeërs, wij moeten aanpassen of het wordt nooit wat… Ben er zo klaar mee dat wij ons telkens moeten aanpassen aan de visite.