Slavernij heeft in alle delen van de wereld bestaan sinds het begin van de geschiedenis. Onder invloed van het Christendom werd in de vroege middeleeuwen slavernij verboden. Als we de periode tot het eind van de middeleeuwen nemen, ofwel vlak voor het begin van de transatlantische slavenhandel, tot aan de dag van vandaag, dan moeten we vaststellen:
Verreweg de grootste slavenhandelaren zijn…de zwarte Afrikanen zelf.
Vlak voor het begin van de transatlantische slavenhandel was, afhankelijk van de specifieke streek, 70% van de Afrikanen slaaf van andere Afrikanen. Afrikaanse stammen, zoals de Ashanti, werden zeer welvarend door hun buurstammen de oorlog te verklaren en tot slaaf te maken, en de slaven met Europese en Arabische slavenhandelaren te ruilen voor goederen.
Op nummer 2 staan de Arabieren/moslims. Als je de trans-Sahara slavenhandelsroutes over land en de Oost-Afrikaanse handel over zee (met Zanzibar als handelscentrum) optelt, dan hebben de Arabieren/moslims zo’n 14 miljoen zwarte slaven uit Afrika gehaald.
Deze slavenhandel was op een punt bijzonder wreed: het was de gewoonte om mannelijke slaven eerst te castreren (zonder verdoving) voordat ze op transport gezet werden. Aangezien veel Afrikanen deze “behandeling” niet overleefden, is het totaal aantal slachtoffers van de Arabische/ islamitische slavenhandel aanzienlijk hoger dan de al genoemde 14 miljoen. Het is ook de reden waarom er weinig nakomelingen van deze slaven leven in Arabische landen.
De Europese slavenhandelaren die zo’n 10,5 miljoen zwarte slaven de Atlantische Oceaan overgezet hebben: daarbij mag je het overgrote deel van dit cijfer toeschrijven aan de landen die destijds bezet waren door de Islamieten in Spanje en Zuid-Oost Europa. Europa is verreweg de kleinste slavenhandelaar in de geschiedenis geweest en verhandelde ‘slechts’ 0,007% van alles wat met slavernij van doen had.
Voorts mogen we de Europeanen dankbaar zijn omdat zij de slavernij in Europa èn de koloniën hebben afgeschaft en weer was het Christendom de drijvende kracht. Moslims daarentegen moesten gedwongen worden. Talloos hadden de Europese diplomaten bij islamitische heersers aangeklopt om te vragen te stoppen met het wegvoeren en verhandelen van Europese slaven. Geen enkele keer had het blijvend effect. Pas toen West-Europese legers Noord-Afrika bezetten en de Russen de Kaukasus, werd het ontvoeren van Europese slaven minder. Turkije schafte in paniek de slavernij af toen het de Eerste Wereldoorlog dreigde te verliezen en bang was dat slavernij als excuus gebruikt zou worden door de geallieerden om het hele land te bezetten. Saoedi-Arabië schafte de slavernij pas in 1962 af, onder immense politieke druk van de VN.
Kortom, het beeld van een typische ….
Lees verder bij de bron: ReactNieuws
